Αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων χώρων της πόλης για θεατρικές παραστάσεις - το παράδειγμα του θέατρου εκτός θεάτρου

Σαρηγιαννίδη, Κυριακή

dc.contributor.author	Σαρηγιαννίδη, Κυριακή	el
dc.date.accessioned	2021-04-22T10:56:28Z
dc.date.available	2021-04-22T10:56:28Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/53366
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.21064
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Θέατρο	el
dc.subject	Αξιοποίηση	el
dc.subject	Εγκαταλελειμμένοι χώροι	el
dc.subject	Πολιτιστική ανάπτυξη	el
dc.subject	Site-specific theatre	el
dc.subject	Theatre	en
dc.subject	Abandoned places	en
dc.subject	Gentrification	el
dc.subject	Art	el
dc.subject	Vision	el
dc.title	Αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων χώρων της πόλης για θεατρικές παραστάσεις - το παράδειγμα του θέατρου εκτός θεάτρου	el
dc.title	Exploitation of abandoned places for theatrical plays	en
dc.contributor.department	Τομέας Γεωγραφίας και Περιφερειακού Σχεδιασμού	el
heal.type	bachelorThesis
heal.classification	Γεωγραφία και Περιφερειακός Σχεδιασμός	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2014-11-11
heal.abstract	ΠΕΡΙΛΗΨΗ Στην εργασία αυτή, με αφορμή την εμπειρία μου από τη θεατρική παράσταση «Εκάβη», η οποία έγινε στον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό Πελοποννήσου, έκανα μια έρευνα όσον αφορά χώρους που έχουν εγκαταλειφθεί, στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, και οι οποίοι στη συνέχεια επαναχρησιμοποιήθηκαν για θεατρικές παραστάσεις. Η χώρα μας, αλλά και οι χώρες του εξωτερικού, σφύζουν από εγκαταστάσεις, οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί, δεν έχουν καμία χρησιμότητα, και είναι πολύ λυπηρό να υπάρχουν ανάμεσά μας ξεχασμένες. Το πιο σημαντικό, όμως πρόβλημα, είναι το ότι, γίνονται εστίες παραβατικότητας, και αυτό δημιουργεί προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή. Μέσω της εκμετάλλευσής τους, με καλλιτεχνικό σκοπό, υπάρχουν πολλά οφέλη, τα οποία αναλύονται σε αυτή την εργασία. Αυτό που αφορά άμεσα τον Περιφερειακό Σχεδιασμό, είναι το γεγονός ότι παραθέτοντας σε έναν εγκαταλελειμμένο χώρο, ένα συμβάν τόσο θετικό, όπως είναι μια θεατρική παράσταση, η γειτονιά στην οποία ανήκει αυτός, αποκτά ζωή, και κατ’επέκτασιν και όλη η περιοχή. Η παράσταση «Εκάβη», έδωσε ζωή στην υποβαθμισμένη περιοχή του Κολωνού, και με αφορμή αυτής, έκανα την έρευνα και εργασία, για ανάλογα συμβάντα που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το θέατρο είναι κάτι που αδιαμφισβήτητα προσελκύει το ενδιαφέρον, και τα λαμπερά του φώτα μπορούν και φωτίζουν περιοχές, που αλλιώς δεν θα παρουσίαζαν κανένα ενδιαφέρον. Μπορεί επομένως, να χρησιμοποιηθεί ως πόλος έλξης και μετάλλαξης μιας περιοχής, από «σκοτεινή» σε φωτεινή. Να κάνω βέβαια εδω μια παρένθεση για να πω, ότι όντως, πρόκειται για ένα λαμπερό φωτεινό αντικείμενο, πίσω όμως από το οποίο υπάρχει σκληρή δουλειά. Δεν αφορά όμως τη συγκεκριμένη εργασία. Aυτό που την αφορά, είναι ότι αυτή του τη λάμψη και το ενδιαφέρον που προσελκύει, μπορεί να το εκμεταλλευτεί το κράτος για να μετατρέψει χώρους από αδιάφορους και εγκαταλελειμμένους, σε ενδιαφέροντες και άξιους προσοχής. Έτσι, ξεκινάω αυτή την εργασία, παραθέτοντας, στο πρώτο κεφάλαιο, την Ιστορία του Θεάτρου και τη σημασία του στην κοινωνική ζωή της πόλης, για να κατανοηθεί ο σημαντικός ρόλος του, στη ζωή μας. Στη συνέχεια, αναφέρω την Ιστορία των θεατρικών κτισμάτων και σκηνών για να κατανοηθεί, ότι το θέατρο έχει αλλάξει και υφίσταται με πολλές μορφές, γι’ αυτό και μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξή του, στους χώρους που μελετάμε, και τέλος παραθέτω τα συστατικά για να γίνει μια θεατρική παράσταση, για να δίξω ότι το θέατρο, μπορεί να παιχτεί οπουδήποτε, με τις κατάλληλες τροποποιήσεις. Στο δεύτερο κεφάλαιο, ασχολούμαι με το φαινόμενο του Gentrification- Εξευγενισμού, αφού η επανάχρηση ενός εγκαταλελειμμένου χώρου, και ειδικά με θεατρική χρήση, δημιουργεί ανακατατάξεις κοινωνικές, οικονομικές, χωροταξικές, και γι’ αυτό είναι σημαντικό να δούμε τι γίνεται με την αλληλεπίδραση της επανάχρησης με την ευρύτερη περιοχή. Στο τρίτο κεφάλαιο ασχολούμαι με την ειδική περίπτωση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς, στη χώρα μας και παγκοσμίως. Αποτελεί ειδική περίπτωση, γιατί τα περισσότερα κτίρια που είναι εγκαταλελειμμένα είναι πρώην εργοστάσια. Παρατίθενται σε αυτό το κεφάλαιο λοιπόν, περιπτώσεις επανάχρησης πρώην εργοστασίων, και επεκτείνομαι και σε περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκαν και με άλλο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό σκοπό, εκτός αυτόν του θεάτρου. Στο επόμενο κεφάλαιο ασχολούμαι με τον όρο που αποδίδουν σε τέτοιες παραστάσεις στο εξωτερικό, αυτόν του Site-Specific Theatre, και αφορά όχι μόνο εγκαταλελειμμένους χώρους, αλλά οποιονδήποτε χώρο, εκτός θεατρικού κτίσματος, ο οποίος θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια θεατρική παράσταση. Στο πέμπτο κεφάλαιο, παρατίθενται οι συνεντεύξεις που πήρα από ανθρώπους που ενεπλάκησαν με τέτοιου είδους παραστάσεις, και κατά την άποψή μου, είναι η σημαντικότερη πηγή, για να κατανοήσουμε αυτό το φαινόμενο. Γι’ αυτό τον λόγο τις παρέθεσα και με ακρίβεια, χωρίς να απαλείψω εκφράσεις προφορικές-παρά μόνο τις απαραίτητες- γιατί πιστεύω ότι έτσι μεταφέρεται με ακρίβεια η αίσθηση που δημιουργείται σε ένα γεγονός. Πόσο μάλλον, σε ένα θεατρικό γεγονός, που έχει να κάνει μόνο με αισθήσεις. Τέλος, στο τελευταίο κεφάλαιο, παραθέτω τα συμπεράσματά μου από αυτή μου την έρευνα, και κάνω κάποιες προτάσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κοινωνική ζωή μιας πόλης, με την ταυτόχρονη εκμετάλλευση εγκαταλελειμμένων κτιρίων και της δύναμης του θεάτρου, ως προσφιλές καλλιτεχνικό μέσο.	el
heal.advisorName	Σιόλας, 'Αγγελος	el
heal.committeeMemberName	Μπακογιάννης, Ευθύμιος	el
heal.committeeMemberName	Σαγιάς, Ίων	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών. Τομέας Γεωγραφίας και Περιφερειακού Σχεδιασμού	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	171 σ.	el
heal.fullTextAvailability	true