Μεταφράζοντας το φυσικό όριο από τον κινηματογράφο στην αρχιτεκτονική

Αντωνογιαννάκη, Μαρία; Antonogiannaki, Maria

dc.contributor.author	Αντωνογιαννάκη, Μαρία	el
dc.contributor.author	Antonogiannaki, Maria	en
dc.date.accessioned	2021-08-24T10:18:31Z
dc.date.available	2021-08-24T10:18:31Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/53749
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.21447
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Όρια	el
dc.subject	Κινηματογράφος	el
dc.subject	Σενάρια	el
dc.subject	Dogville	en
dc.subject	Wings of desire	en
dc.subject	Viridiana	en
dc.subject	Zero de conduite	en
dc.subject	Limits	en
dc.subject	Cinema	en
dc.subject	Scenarios	en
dc.title	Μεταφράζοντας το φυσικό όριο από τον κινηματογράφο στην αρχιτεκτονική	el
dc.title	Interpreting the physical limit from cinema to architecture	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architecture in motion pictures	en
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2021-06-22
heal.abstract	Η οριοθέτηση είναι το κατεξοχήν εργαλείο του αρχιτέκτονα για τη παραγωγή χώρου. Τα όρια χωρίζουν το μέσα από το έξω, το φανερό από το κρυφό, ενώ τα κενά στα όρια καδράρουν το έξω, τη θέα και επιτρέπουν την επικοινωνία των δύο θέσεων. Όριο, λοιπόν, χαρακτηρίζεται η επιφάνεια που λειτουργεί σαν οπτικό μέσο οργάνωσης του χώρου. Έπειτα, οι κινηματογραφικές τεχνικές που χρησιμοποιεί το σινεμά, μας εισάγουν σε ένα κόσμο εννοιών, όπως είναι η αφήγηση, η σκηνοθεσία, η κινηματογράφηση και το μοντάζ. Αυτές οι ενότητες συνθέτουν το τελικό προϊόν, τη ταινία, και είναι κοντά στη λογική και την συνθετική πορεία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Η αρχιτεκτονική και ο κινηματογράφος χαρακτηρίζονται από μια δυναμική σχέση, αφού το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι να αναπτύξει μια μεθοδολογία ανάλυσης του κινηματογραφικού έργου, που αποσκοπεί στην αναγνώριση των ιδιοτήτων των φυσικών ορίων του χώρου και να λειτουργήσει σαν ένα επιπλέον εργαλείο ανάγνωσης του βιωματικού χώρου. Η παρούσα εργασία αποτελεί έναν πειραματισμό, μια ανάλυση δομών και μορφών, με άξονα το όριο, πάνω σε τέσσερεις συγκεκριμένες ταινίες. Αυτές είναι, το Dogville - Lans von Trier, το Wings of Desire - Wim Wenders, τη Viridiana- Luis Bunuel και το Zéro de Conduite – Jean Vigo. Όλες τους πραγματεύονται διαφορετικών τύπων όρια, φυσικά, τάξης, φύλου, ακόμη και διαγενεακά. Η κάθε ταινία αναλύεται σε παράλληλα διαγράμματα, που απαντούν στα ερωτήματα «πότε, ποιος, πού, τί και πώς;». Μέσα από αυτή την “αποκωδικοποίηση” του κινηματογραφικού έργου, μπορούν να βρεθούν αναλογίες των επιμέρους κομματιών, που συνθέτουν το κινηματογραφικό όλον, με επιμέρους κομμάτια που συνθέτουν το αρχιτεκτονικό όλον. Η μελέτη δημιουργεί άξονες που προσδιορίζουν τις ιδιότητες των φυσικών ορίων και μπορούν να περιγράψουν μέσω από μια αρχιτεκτονική προσέγγιση, τα όρια, για κάθε σενάριο.	el
heal.abstract	The use of limits is an architectural tool in the process of designing and creating space. Limits, as walls, divide the interior from the exterior, the seen from the hidden, while the openings in the walls frame the outer space through the view and enhance the communication between spaces. Thus, a limit could be described as the surface that works as a visual border organising space. Cinema and its techniques - story telling, mise en scene, cinematography and montage- engages us in a world of meanings. These techniques constitute the final product which is the film and, in this way, the process of cinema is similar to the architectural process. There is a dynamic relation between architecture and the cinema. The aim of the present thesis is to develop a methodology of film analysis that, after recognising the qualities of the actual limits of space, can be useful as a tool for understanding space as it is experienced. The present paper is an experimentation, an analysis of structural and formal cinematic elements, that evolves around the importance of limit in architecture, based on four specific movies: Dogville (Lans von Trier), Wings of Desire (Wim Wenders), Viridiana (Luis Bunuel), and Zero de Conduite (Jean Vigo). All movies describe different types of limits, some physical and others concerning the limits between class, gender and age. Each film, is being analysed in parallel diagrams, that answer the questions “ when, who, where, what, how?”. While decoding the cinematic work, we can find analogies between the cinematic and architectural structural components. This thesis develops on several axes that can define the qualities of physical limits for each scenario.	en
heal.tableOfContents	1. Εισαγωγή-Μεθοδολογία 2. Το όριο στην αρχιτεκτονική σκέψη 3. Η τέχνη του κινηματογράφου 4. Κινηματογράφος και αρχιτεκτονική 5. Άσκηση _ Ανάλυση ταινιών σε παράλληλους άξονες 6. Οι ταινίες και τα είδη ορίων που περιγράφουν 7 Παράλληλα διαγράμματα 8. Μετα-ανάλυση παράλληλων διαγραμμάτων 9. Συμπεράσματα 10. Βιβλιογραφία	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false