Κοινωνική κατοικία: παρελθόν ή κεκτημένο

Μαντά, Μαρία; Manta, Maria

dc.contributor.author	Μαντά, Μαρία	el
dc.contributor.author	Manta, Maria	en
dc.date.accessioned	2021-08-25T08:53:51Z
dc.date.available	2021-08-25T08:53:51Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/53751
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.21449
dc.rights	Default License
dc.subject	Κοινωνική κατοικία	el
dc.subject	Αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Αρχέγονες καλύβες	el
dc.subject	Κατοίκηση	el
dc.subject	Architecture	en
dc.subject	Public housing	en
dc.subject	Primitive huts	en
dc.subject	Dwellings	en
dc.title	Κοινωνική κατοικία: παρελθόν ή κεκτημένο	el
dc.title	Social housing: past or acquis	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Housing	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2021-06-25
heal.abstract	Το ζήτημα της κατοικίας κατέχει μοναδική θέση στην αρχιτεκτονική. Είναι τόσο σημαντική που αρχιτέκτονες και διανοητές χρησιμοποιούν το σχήμα της αρχέγονης καλύβας. Αποτελεί το ιδεατό σχήμα της υποτυπώδους κατοικίας, ή ακριβέστερα του ανθρώπινου καταφυγίου. Η ανάγκη για καταφύγιο είναι αναμφισβήτητη, η μορφή του και οι λειτουργίες που εξυπηρετεί μεταβάλλονται μέσα στο χρόνο, και αποτελούν δείκτη ή απόρροια της κοινωνικής κατάστασης μέσα στην οποία κατασκευάζονται. Στη νεότερη ιστορία της αρχιτεκτονικής, ειπώθηκαν πολλά πάνω στο θέμα της ιδανικής κατοικίας, και υλοποιήθηκαν ακόμα περισσότερα παραδείγματα, που αναδείκνυαν έναν νέο, αν και όχι πάντα βελτιωμένο, τρόπο κατοίκησης. Αυτή η νέα, ιδανική, κατοικία διακρίνεται σε δύο αντίθετες κατηγορίες: η πρώτη είναι η αστική κατοικία, και η δεύτερη είναι η εργατική κατοικία, η οποία σχεδιάζεται και υλοποιείται για να στεγαστούν τα εργατικά στρώματα σε αξιοπρεπής συνθήκες. Η βάθυνση της στεγαστικής κρίσης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέδειξε την "ελάχιστη κατοίκηση" ως μια ανάγκη του σύγχρονου κόσμου. Στη νεότερη ιστορία, η κοινωνική κατοικία αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία μελέτης. Η ιστορία της ξεκινάει μόνο στα μέσα του 19ου αιώνα, έχει εμπνεύσει εμβληματικά κτήρια και έχει πυροδοτήσει τη σκέψη αρχιτεκτόνων και άλλων επιστημόνων. Είναι το πεδίο έκφρασης των ιδανικών για μια αξιοπρεπή διαβίωση ανεξαρτήτως της τάξης. Ενίοτε είναι η υλοποίηση της ιδέας πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως έχουν το δικαίωμα στην κατοίκηση που καλύπτει τις βιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες τους.	el
heal.abstract	The subject of dwelling has a unique place in architecture. It’s so important that architects and philosophers use the example of the primitive hut to explain it. It’s the ideal of an elementary building, or the human shelter. The need for shelter is undeniable, it’s form and the functions it accommodates change with the passing of time, and they are indicators or consequences of the society in which they are constructed. In recent architecture history, a lot has been said on the matter of the ideal dwelling, and many examples have been constructed, that showcase a new, but not always better, way to dwell. This new, ideal dwelling has two different sides: the upper class house, and the working class house, which is designed and built so the working masses can be housed with dignity. The deepening of the housing crisis after the Second World War, highlighted the “minimum dwelling” as a need of the contemporary world. In recent history, public housing is a separate field of study. Its history might only begin in the middle of the 19th century, but it has spawned many worthwhile buildings and has intrigued architects and other scientists alike. It is the field for expressing the ideals of decent dwelling regardless of social class. Often, it is the implementation of the idea that all people have the right to a dwelling that can satisfy their biological, psychological and social needs.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false