Διαβάζοντας την σκηνογραφία: δύο ερμηνείες μέσω της ζωγραφικής

Κελεπούρη, Στεργιανή; Kelepouri, Stergiani

dc.contributor.author	Κελεπούρη, Στεργιανή	el
dc.contributor.author	Kelepouri, Stergiani	en
dc.date.accessioned	2021-09-28T10:39:03Z
dc.date.available	2021-09-28T10:39:03Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/53898
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.21596
dc.rights	Default License
dc.subject	Σκηνογραφία	el
dc.subject	Μεταδραματικό θέατρo	el
dc.subject	Zωγραφική	el
dc.subject	Σημειωτική του θεάτρου	el
dc.subject	Σκηνικά αντικείμενα	el
dc.subject	Αφηρημένη τέχνη	el
dc.subject	Σουρεαλισμός	el
dc.subject	Παραστατικές τέχνες	el
dc.subject	Scenography	en
dc.subject	Postdramatic theatre	en
dc.subject	Performing Arts	en
dc.subject	Surrealism	en
dc.subject	Abstract art	en
dc.subject	Theatrical objects	en
dc.title	Διαβάζοντας την σκηνογραφία: δύο ερμηνείες μέσω της ζωγραφικής	el
dc.title	Reading scenography: two interpretations through painting art	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Θέατρο	el
heal.classification	Τέχνη	el
heal.classification	Theaters -- Stage-setting and scenery	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2021-09-16
heal.abstract	Η εργασία επικεντρώνεται στον τρόπο που μία σκηνογραφική σύνθεση μπορεί να λειτουργήσει σαν αφηγηματικό εργαλείο, μέσω της εικόνας. Ερευνάται, έτσι, η σκηνογραφική γλώσσα, η οποία καθορίζεται από το λεξιλόγιο και το συντακτικό της. Σαν λεξιλόγιο χρησιμοποιείται το σύνολο των σκηνικών αντικειμένων, ενώ διευκρινίζεται ο ορισμός και τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου αντικειμένου. Έπειτα, επιλέγονται δύο συντακτικά σχήματα βασισμένα τις επιταγές των ζωγραφικών κινημάτων του Σουρεαλισμού και της Αφηρημένης ζωγραφικής. Συγκεκριμένα, η εργασία επικεντρώνεται στον Παραστατικό Σουρεαλισμό και το έργο του W. Kandinsky, Σημείο- Γραμμή- Επίπεδο. Ερευνάται δηλαδή, μια εικονογραφική, συνειρμική αφήγηση από την μια, και μία δομική οργάνωση από την άλλη. Σκοπός δεν είναι να αποδειχθεί η άμεση εφαρμογή των κινημάτων στη σκηνογραφική πρακτική, αλλά να διερευνηθεί η δυναμική ενσωμάτωσή τους στη δραματουργία. Τέλος, αναλύονται δύο παραδείγματα παραστάσεων όπου χρησιμοποιούνται τα αντικείμενα σαν βασικό σκηνικό στοιχείο, αλλά με διαφορετικό τρόπο στην καθεμία. Μέσω αυτών διαπιστώνεται αν η σκηνογραφική σύνθεση δημιουργεί μια συμπληρωματική ή ανεξάρτητη εξωκειμενική αφήγηση.	el
heal.abstract	The paper focuses on how a scenographic composition can function as a narrative tool through the image. It thus explores the scenographic language, which is determined by its vocabulary and syntax. The set of scenic objects is used as a vocabulary, and the definition and characteristics of such an object are clarified. Then, two syntactic schemes are selected based on the dictates of the Surrealist and Abstract painting movements. In particular, the paper focuses on Figurative Surrealism and W. Kandinsky's work, Point-Line-Plane. That is, it explores an iconographic, associative narrative on the one hand, and a structural organization on the other. The aim is not to demonstrate the direct application of the movements to scenographic practice, but to explore their dynamic integration into dramaturgy. Finally, two examples of performances where objects are used as a key set element are analyzed, but each in a different way. Through these we explore whether the scenic composition creates a complementary or independent extra-textual narrative.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false