dc.contributor.author |
Γκόντρα, Κωνσταντίνα
|
el |
dc.contributor.author |
Gkontra, Konstantina
|
en |
dc.date.accessioned |
2021-11-19T10:46:52Z |
|
dc.identifier.uri |
https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/54078 |
en |
dc.identifier.uri |
http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.21776 |
|
dc.description |
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του Χώρου : Πολεοδομία - Χωροταξία (Κατ. Β')" |
el |
dc.rights |
Default License |
|
dc.subject |
Πολιτικές ασφάλειας |
el |
dc.subject |
Security policies |
en |
dc.subject |
Δημόσιος χώρος |
el |
dc.subject |
Πανδημίες |
el |
dc.subject |
Κρατική καταστολή |
el |
dc.subject |
Κέντρο Αθήνας |
el |
dc.subject |
Εξάρχεια |
el |
dc.subject |
Λόφος Στρέφη |
el |
dc.subject |
Ανασφάλεια |
el |
dc.subject |
Φόβοι |
el |
dc.subject |
Αναπλάσεις |
el |
dc.subject |
Public spaces |
en |
dc.subject |
Pandemics |
en |
dc.subject |
State repression |
en |
dc.subject |
Center of Athens |
en |
dc.subject |
Exarcheia |
en |
dc.subject |
Strefi hill |
en |
dc.subject |
Insecurities |
en |
dc.subject |
Fears |
en |
dc.subject |
Regeneration |
en |
dc.title |
Αστικός χώρος σε κλοιό "πολιορκίας": Κρατικές πολιτικές (ανασφάλειας) |
el |
dc.title |
Urban space under "sieze": State policies of (in)security |
en |
heal.type |
masterThesis |
|
heal.classification |
Πολεοδομία - Χωροταξία |
el |
heal.dateAvailable |
2022-11-18T22:00:00Z |
|
heal.access |
embargo |
|
heal.recordProvider |
ntua |
el |
heal.publicationDate |
2021-10-08 |
|
heal.abstract |
Από τον 19ο αιώνα μπορούμε να εντοπίσουμε στις πόλεις την εφαρμογή πολιτικών ασφάλειας με αποτέλεσμα τον εκτοπισμό των πιο φτωχών και περιθωριοποιημένων κομματιών της κοινωνίας από τα κέντρα των πόλεων με στόχο την αποφυγή εξεγερτικών γεγονότων. Οι πολιτικές ασφάλειας βασίζονται στο λόγο του φόβου και της ανασφάλειας στην πόλη, ενώ έχουν στο κέντρο τους την ένταση της αστυνόμευσης και της επιτήρησης και μπορεί να εφαρμοστούν μέσω αστικών αναπλάσεων, νομοθετημάτων αλλά και κρατικών δράσεων στον αστικό χώρο. Ο δημόσιος χώρος σε αυτό το πλαίσιο αποτελεί το πεδίο έκφρασης της επιβολής των πολιτικών αυτών, αλλά και το πεδίο σύγκρουσης των από «κάτω» με τους από «πάνω» σε μια προσπάθεια διεκδίκησης του χώρου και της ζωής τους. Στην Ελλάδα ο λόγος της ανασφάλειας στράφηκε γύρω από την πρωτεύουσα της χώρας και ιδιαίτερα το κέντρο της, το οποίο πολλάκις έχει επιχειρηθεί από την πλευρά του κράτους να «απαλλαγεί» από τους μη «επιθυμητούς» κατοίκους που συχνά παίρνουν τη μορφή της «απείθαρχης» νεολαίας, της εργατικής τάξης, των πιο φτωχών στρωμάτων, των μεταναστών/ριων. Η πανδημία του Covid-19, ως μία κατάσταση «εκτάκτου» ανάγκης, ήρθε να ενισχύσει αυτό το λόγο της ανασφάλειας και αποτέλεσε αφορμή για την κανονικοποίηση μιας σειράς περιορισμών και απαγορεύσεων στην καθημερινότητα των πολιτών. Οι απαγορεύσεις αυτές συνοδεύτηκαν από κάποια τόσο «προσωρινά», ωστόσο επαναλαμβανόμενα μέσα στο χρόνο μέτρα, όσο και από άλλα πιο «μόνιμα» μέσα από τη θεσμοθέτηση νέων νόμων. Η πολιτική διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα –αλλά και παγκόσμια στις περισσότερες περιπτώσεις- έθεσε στο κέντρο όχι τη δημόσια υγεία, αλλά την «πειθαρχία» και την ατομική ευθύνη των πολιτών, των οποίων το δικαίωμα στην παρουσία και χρήση του δημόσιου χώρου τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Σε αυτό το πλαίσιο δημόσιοι χώροι, οι οποίοι παραδοσιακά υπήρξαν στο στόχαστρο του κράτους, όπως αυτός των Εξαρχείων, μπήκαν σε ένα σχέδιο αναδιαμόρφωσης και αλλαγής του χαρακτήρα τους. Οι σύγχρονες πόλεις οφείλουν να είναι ανταγωνιστικές για την προσέκλυση επιχειρήσεων, κεφαλαίων και τουρισμού και συνεπώς δε μπορούν να είναι ένα τοπίο «άναρχο» γεμάτο από «απείθαρχους» κατοίκους. Επομένως στην περίπτωση της Αθήνας, τα Εξάρχεια ως σύμβολο αυτής της απειθαρχίας, έπρεπε να «αλλάξουν». Υπό αυτό το πρίσμα η επικείμενη ανάπλαση του Λόφου Στρέφη παίρνει βαθύτερες πολιτικές διαστάσεις, με τη μελέτη να στρέφεται γύρω από τη μεγαλύτερη επιτήρηση του δημόσιου αυτού χώρου με πρόσχημα τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων. |
el |
heal.abstract |
We can trace back to the 19th century the implementation of security policies in cities, resulting in the displacement from the city centers of the poorest and most marginalized parts of society in order to avoid riots. Security policies are based on the fear and insecurity in the city, while they focus on the intensity of policing and surveillance and can be implemented through urban regeneration, legislation and government actions in the urban area. The public space in this context is not only the place where these policies are implemented but also the place of conflict between those who are "below" with those who are "above" in an effort to claim their space and life. In Greece, the insecurity debate has revolved around the country's capital city and especially its center, which the state has often tried to "be rid" of the "undesirable" residents who often take the form of the "disobedient" youth, the working class, the poorest, the immigrants. The pandemic of Covid-19, as a state of "emergency", came to reinforce this debate of insecurity and was the excuse for the normalization of a series of restrictions and prohibitions in the daily lives of the citizens. These bans were accompanied by some “temporary”, although repeated over time measures, as well as other more "permanent" ones through the enactment of new laws. The political management of the pandemic in Greece - but also globally in most cases – revolved around not public health, but the need for "discipline" and the individual responsibility of the citizens, whose right to the presence and use of public space was questioned. In this context, public spaces, which have traditionally been in the crosshairs of the state, such as that of Exarcheia, became part of a plan of remodeling and changing their character. Modern cities must be competitive for the attraction of business, capital and tourism, so they cannot be an "anarchic" landscape full of "disobedient" inhabitants. Hence, in Athens’s case, Exarcheia as a symbol of this disobedience, had to "change". In this light, the forthcoming regeneration of Strefi Hill takes on deeper political dimensions, with the urban study focusing on more surveillance of this public space under the pretext of improving the lives of the inhabitants. |
en |
heal.advisorName |
Σαρηγιάννης, Γεώργιος |
el |
heal.committeeMemberName |
Κουτρολίκου, Παναγιώτα |
el |
heal.committeeMemberName |
Κλαμπατσέα, Ειρήνη |
el |
heal.academicPublisher |
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών |
el |
heal.academicPublisherID |
ntua |
|
heal.fullTextAvailability |
false |
|