Αυτό δεν είναι ιστορία

Δημοπούλου, Ευγενία; Dimopoulou, Eugenia

dc.contributor.author	Δημοπούλου, Ευγενία	el
dc.contributor.author	Dimopoulou, Eugenia	en
dc.date.accessioned	2022-01-18T13:10:03Z
dc.date.available	2022-01-18T13:10:03Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/54356
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.22054
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του Χώρου : Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός (Κατ. Α')"	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Δήλος	el
dc.subject	Politics	en
dc.subject	Archaeology	en
dc.subject	Philosophy	en
dc.subject	Φιλοσοφία	el
dc.subject	Αρχαιολογία	el
dc.subject	Αναστήλωση	el
dc.title	Αυτό δεν είναι ιστορία	el
heal.type	masterThesis
heal.secondaryTitle	Το παράδειγμα της Δήλου	el
heal.classification	Φιλοσοφία και αρχαιολογία	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2021-06-15
heal.abstract	Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στην ιστορία ως πραγματικό τόπο μέσα στο σύγχρονο δομημένο περιβάλλον. Επιχειρώ να αποδομήσω το επιχείρημα του μονοδιάστατου μύθου της ιστορίας, χρησιμοποιώντας γνωστές φιλοσοφικές θεωρίες του τελευταίου αιώνα, με σκοπό να αιτιολογήσω την ανάγκη για διάσπαση της ενιαίας ταυτότητας και του τριπτύχου χώρος – αναπαράσταση – γραπτό κείμενο. Το επιχείρημα περί πολλαπλότητας και σύνθετου εννοιολογικού περιβάλλοντος είναι γνωστό και το βρίσκω ακόμα και από αντιθετικές κατευθύνσεις συνολικής θεώρησης. Ορμώμενη από αυτό, χρησιμοποιώ στο κείμενό μου φιλοσόφους από πολύ διαφορετικά θεωρητικά περιβάλλοντα και χρονικές περιόδους, με σκοπό να τονίσω την ομοιότητα του επιχειρήματος περί ιστορίας και απόλυτης ταυτότητας. Έτσι αιτιολογώ το ήδη πολυειπωμένο επιχείρημα περί της θέσης της ιστορίας ως ακρογωνιαίου λίθου του σημερινού δυτικού πολιτισμού. Το ερώτημα της μεταβολής του παραδείγματος, με το λεξιλόγιο του Kuhn, είναι η βασική προβληματική του κειμένου. Πότε μεταβάλλεται ένα παράδειγμα; Με ποιο τρόπο; Η πορεία δεν είναι γραμμική αλλά μάλλον παλμική, τα γεγονότα ανασυντάσσονται παράγοντας μια νέα πραγματικότητα, εξελιγμένη αλλά και παράλληλη με την προηγούμενη. Ο ρόλος του αρχαιολογικού μύθου κατέχει κυρίαρχη θέση στη δομή του σημερινού παραδείγματος. Αποτελεί τη βάση του, τον δομικό πυρήνα του Δυτικού πολιτισμού, ως άμεσου απόγονου της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς, με πόλεις δομημένες ώστε να τονίζουν απόλυτα αυτή τη σύνδεση και να αποκρύπτουν ενδιάμεσα μονοπάτια. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρώ να παρουσιάσω τη Δήλο ως μια δεσμευμένη και δεσμευτική εικόνα ενός ιστορικού παρελθόντος μέσα από τη ματιά του σημερινού πολιτισμού. Η σχέση της ιστορίας ως τόπος περνά τελικά μέσα από ένα φίλτρο επικύρωσης του δυτικού πολιτισμού ως απόλυτη πραγματικότητα. Ο χώρος και τα αντικείμενα της ιστορίας μπορούν να αντιμετωπιστούν ως σύμβολο και η αφήγηση αυτού του χώρου ως προσομοίωση της πραγματικότητας του αρχαιολογικού τόπου, που είναι ένα σύνολο από απροσδιόριστα ερείπια και εικασίες. Τι συμβαίνει όμως αν προσπαθήσω να σπάσω τα σύμβολα; Επιχειρείται εδώ μια απομυθοποίηση της ιερότητας της ιστορίας, με στόχο την επαναμυθοποίησή της ως μεταλλάξιμο υλικό εντός του νέου παραδείγματος. Συνεχίζω με μια θεωρητική ανάλυση του πως η εμπειρική ανωμαλία που περιγράφεται παραπάνω μπορεί τελικά να οδηγήσει σε μια διαφορετική αντίληψη της έννοιας και της Ιστορίας και του τρόπου με τον οποίο αυτή δομεί ατομικές και συλλογικές συνειδήσεις. Η ανάλυσή μου επικεντρώνεται στην μελέτη του Marcuse που βασίζεται στον Freud και τη σχέση μεταξύ Έρωτα και Αρχής της πραγματικότητας. Ο Έρωτας χρησιμοποιείται εδώ ως ένα ένστικτο, διαφορετικό σε κάθε άνθρωπο, που βρίσκεται σε αντίθεση αλλά και παράλληλα σε απόλυτη υποταγή στην αρχή της πραγματικότητας. Υποστηρίζεται από την κυρίαρχη πολιτιστική αντίληψη ότι χωρίς την υποταγή του δε θα υπήρχε εξέλιξη του πολιτισμού, ότι δηλαδή δεν θα υπήρχε δομή των εννοιών και της πραγματικότητας με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει εξέλιξη. Η πραγματικότητα σήμερα χρησιμοποιεί ως βάση της στο επιχείρημα της προόδου μια απολύτως δομημένη Ιστορία, που δίνει το έναυσμα και προκαθορίζει την πορεία. Εδώ διερευνάται η υπόθεση πως αυτή η πολλαπλότητα της ανάγνωσης που προσφέρει η έννοια του Έρωτα μπορεί τελικά να είναι συμβατή με έναν πολιτισμό. Διερευνάται επίσης η έννοια της εξέλιξης και της προόδου οι οποίες δύνανται να επανανοηματοδοτηθούν πλήρως εκτός του σημερινού συστήματος. Τελικά υπάρχει πραγματικότητα εκτός του Απωθητικού πολιτισμού; Και ποιά η θέση της Ιστορίας σε αυτήν; Είναι άραγε ο συνδυασμός του Έρωτα με την πραγματικότητα ουτοπικός; Ποιο είναι το νέο παράδειγμα στο οποίο μπορεί να οδηγήσει; Τι σημαίνει ιστορία και ποια η βαρύτητά της εντός του νέου παραδείγματος; Τι θα σήμαινε για τον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου η απεικόνιση της ιστορίας ως πολλαπλή δυνατότητα; Είναι άραγε εφικτή η μη επιλογή ανάγνωσης; Απαντώντας σε αυτά τα ερωτήματα βρίσκω ενδιαφέρουσες τις κατευθύνσεις της θεωρίας του Feyerabend ότι «όλα επιτρέπονται» ή «whatever goes». Ο Feyerabend ψάχνει, όπως ακριβώς και αυτή η μελέτη, τον αναρχικό εξωτερικό παράγοντα που θα μπορέσει να ανασυντάξει την πραγματικότητα συγκρίνοντας πλέον όχι ιδέες με εμπειρικά δεδομένα αλλά ιδέες με άλλες ιδέες, χωρίς τις προκαταλήψεις της πρόσληψης του φυσικού περιβάλλοντος. Η Δήλος είναι το απόλυτο σύμβολο της αρχαιότητας στην κυκλαδικό χώρο. Τα λιοντάρια βρίσκονται παραταγμένα παράλληλα με την λίμνη, ορίζουν την εικόνα ενός ολόκληρου πολιτισμού για τον οποίο λίγα πράγματα είναι εξακριβωμένα. Ποιά είναι η ματιά του ερωτευμένου υποκειμένου στη Δήλο; Ή ακριβέστερα, μια από τις πιθανές ματιές; Εδώ διερευνάται η περιήγηση τριών διαφορετικών υποκειμένων μέσα και γύρω από το «Σπίτι του Ερμή». Διαφορετικά ερεθίσματα παράγουν εντελώς διαφορετικά συνθετικά αποτελέσματα, που παρατίθενται προσθετικά με σκοπό την πολλαπλότητα του αποτελέσματος και όχι την επαγωγή ενός και μοναδικού συμπεράσματος. Συμπεριλαμβάνονται σε ένα σύνολο ιδεών, συχνά αντιθετικών, όχι όμως σε σύγκρουση αλλά σε σύμπνοια μεταξύ τους.	el
heal.abstract	This study is focused on History as a real space in the modern environment. I intend to decompose the argument around one dimensional myth of history using renowned philosophical theories of the last century. My goal is to justify the need of the separation of the identity of the triple identity of Space - Representation of Space - Written Description of Space.. This argument is so wide spread that I find myself using even completely opposite philosophical theories that meet in the same point, that of the need to break the reality into many pieces. I use Delos as an experimental space to test my theory. The relationship between history as space goes through the filter of the Western society and it creates an absolut reality. The historical place is used as a symbol and a narrative of a totality, but they are merely rocks and speculations. What happens if I try to break the symbols? What happens if I try to create a pattern that will break the one dimensional reality into many? I use Love as an instict to create two theoritical pillars, one that goes parallel to the western reality - that of the restriction - and that of love as an instict, as something that cannot be defined and is different for every person. Is there a reality outside of the box? And what is the place of history in it? What could be the meaning of Delos if everyone that fell in love with her did so in their own way? Are there multiple realities?	en
heal.advisorName	Τουρνικιώτης, Παναγιώτης	el
heal.advisorName	Tournikiotis, Panagiotis	en
heal.committeeMemberName	Τσιαμπάος, Κωσταντίνος	el
heal.committeeMemberName	Παρμενίδης, Γεώργιος	el
heal.committeeMemberName	Tsiampaos, Konstantinos	en
heal.committeeMemberName	Parmenidis, Georgios	en
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	172
heal.fullTextAvailability	false