Εργαστηριακή προσομοίωση συστήματος IFAS - SBR ενός σταδίου για την επεξεργασία στραγγιδίων από ΧΥΤΑ

Μιχαλάκη, Σπυριδούλα; Michalaki, Spyridoula

dc.contributor.author	Μιχαλάκη, Σπυριδούλα	el
dc.contributor.author	Michalaki, Spyridoula	en
dc.date.accessioned	2022-03-15T16:52:16Z
dc.date.available	2022-03-15T16:52:16Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/54977
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.22675
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων”	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Στραγγίδια ΧΥΤΑ	el
dc.subject	Απομάκρυνση αζώτου	el
dc.subject	Βαρέα μέταλλα	el
dc.subject	Νιτρωδοποίηση	el
dc.subject	IFAS - SBR	en
dc.subject	Απονιτρωδοποίηση	el
dc.subject	Landfill leachate	en
dc.subject	Nitrogen removal	en
dc.subject	Heavy metals	en
dc.subject	Nitritation	en
dc.subject	Denitritation	en
dc.subject	IFAS - SBR	en
dc.title	Εργαστηριακή προσομοίωση συστήματος IFAS - SBR ενός σταδίου για την επεξεργασία στραγγιδίων από ΧΥΤΑ	el
heal.type	masterThesis
heal.secondaryTitle	Experimental investigation of a single - stage IFAS-SBR system for landfill leachate treatment	en
heal.classification	Περιβαλλοντική Μηχανική	el
heal.classification	Περιβαλλοντική Τεχνολογία	el
heal.classification	Επεξεργασία αποβλήτων	el
heal.classification	Environmental Engineering	en
heal.classification	Sanitary Engineering	en
heal.classification	Wastewater Treatment	en
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2021-11-11
heal.abstract	Οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) αποτελούν έναν από τους πιο διαδεδομένους τρόπους διαχείρισης των στερεών αποβλήτων σε όλο τον κόσμο. Τα στραγγίδια είναι ένα παραπροϊόν των ΧΥΤΑ, το οποίο λόγω των υψηλών συγκεντρώσεών του σε ρύπους, είναι απαραίτητη η επεξεργασία του πριν από την απόρριψή του. Το υγρό αυτό παραπροϊόν των ΧΥΤΑ, είναι αποτέλεσμα της υγρασίας που περιέχεται στα αστικά στερεά απόβλητα (ΑΣΑ) και σε άλλα απόβλητα (π.χ. ιλύς), καθώς και της διείσδυσης των επιφανειακών ή βρόχινων νερών στη μάζα των απορριμμάτων με αποτέλεσμα την απόπλυση αυτών, αλλά και των προϊόντων αποσύνθεσής τους. Η συνολική ποσότητα των στραγγιδίων από τους ΧΥΤΑ στην Ευρώπη εκτιμάται σε 15 εκ. τόνους ετησίως. Ακόμη, εκτιμάται ότι από περίπου 907 τόνους ΑΣΑ, περίπου 0,05 - 0,2 τόνοι στραγγιδίων μπορούν να παραχθούν κατά τη διάρκεια ζωής του ΧΥΤΑ. Επειδή, τα χαρακτηριστικά των αποβλήτων αυτών είναι πολύ σύνθετα, με υψηλή περιεκτικότητα σε οργανικά, αμμωνιακό άζωτο και βαρέα μέταλλα, τα στραγγίδια των ΧΥΤΑ χαρακτηρίζονται ως ειδικά απόβλητα. Η άμεση διάθεση των στραγγιδίων στο περιβάλλον θα προκαλούσε μη αναστρέψιμες επιπτώσεις, κυρίως στα υδάτινα οικοσυστήματα. Η συμβατική βιολογική επεξεργασία των στραγγιδίων ΧΥΤΑ δεν απομακρύνει επαρκώς τις υψηλές συγκεντρώσεις αμμωνιακού αζώτου, οι οποίες είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε ευτροφισμό των υδάτινων σωμάτων. Αν και η βιολογική επεξεργασία χρησιμοποιείται για τη μείωση της συγκέντρωσης του αμμωνιακού αζώτου στα επιθυμητά επίπεδα, η συγκέντρωση των νιτρωδών στα στραγγίδια μπορεί να παραμείνει υψηλή. Η εφαρμογή περισσότερων και αυστηρότερων προτύπων εκπομπών για το ολικό άζωτο (TN) στα στραγγίδια ΧΥΤΑ αποτελεί επιτακτική ανάγκη για τις χώρες που αποσκοπούν στην προστασία του τοπικού τους περιβάλλοντος. Η διεργασία της νιτρωδοποίησης/απονιτρωδοποίησης, μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια αποτελεσματική μέθοδος για την επεξεργασία στραγγιδίων αφυδάτωσης από εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, ωστόσο δεν έχει ακόμη εφαρμοσθεί ιδιαίτερα για την επεξεργασία στραγγιδίων ΧΥΤΑ. Για την επίτευξη της συγκεκριμένης διεργασίας, είναι απαραίτητη η ανάπτυξη μόνο των βακτηρίων που οξειδώνουν την αμμωνία σε νιτρώδη, και των βακτηρίων εκείνων που ανάγουν τα νιτρώδη σε αέριο άζωτο, αλλά και η αναχαίτιση των βακτηρίων που οξειδώνουν τα νιτρώδη σε νιτρικά. Η συγκεκριμένη διεργασία βρίσκει εφαρμογή σε διάφορους τύπους αντιδραστήρων, όπως οι αντιδραστήρες SBR (Sequencing Batch Reactor), MBBR (Moving Bed Biofilm Reactor), IFAS (Integrated Fixed – Film Activated Sludge). Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία, μελετήθηκε η λειτουργία ενός εργαστηριακής κλίμακας αντιδραστήρα εναλλασσόμενης λειτουργίας με αιωρούμενη και προσκολλημένη βιομάζα (IFAS – SBR) στην απομάκρυνση του αζώτου από στραγγίδια αφυδάτωσης αρχικά και στη συνέχεια από στραγγίδια ΧΥΤΑ, με εφαρμογή της διεργασίας νιτρωδοποίησης/απονιτρωδοποίησης. Η πειραματική διαδικασία έλαβε χώρα στο Εργαστήριο Υγειονομικής Τεχνολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και είχε διάρκεια 310 ημέρες, με τη λειτουργία του αντιδραστήρα να χωρίζεται σε 3 διακριτές περιόδους, ανάλογα με το εφαρμοζόμενο ημερήσιο φορτίου αζώτου (NLR), αλλά και το είδος των στραγγιδίων με τα οποία τροφοδοτούνταν ο αντιδραστήρας. Η πρώτη περίοδος λειτουργίας του συστήματος IFAS – SBR εκτείνεται από τις 07/09/2020 μέχρι τις 22/02/2021 (συνολικά 166 ημέρες λειτουργίας). Σε αυτή την 1η περίοδο λειτουργίας ο αντιδραστήρας τροφοδοτούνταν με στραγγίδια αφυδάτωσης από την ΕΕΛ της Ψυττάλειας. Η φόρτιση αζώτου που εφαρμόστηκε ήταν 0,49 ± 0,15 kg N/ m³.d. Η δεύτερη περίοδος λειτουργίας εκτείνεται από τις 23/02/2021 μέχρι τις 10/03/2021 (συνολικά 16 ημέρες λειτουργίας). Σε αυτή τη 2η περίοδο λειτουργίας ο αντιδραστήρας τροφοδοτούνταν με μη αραιωμένα στραγγίδια ΧΥΤΑ από το ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων. Η φόρτιση που εφαρμόστηκε ήταν 0,25 ± 0,05 kg N/ m³.d. Η τρίτη περίοδος λειτουργίας του συστήματος εκτείνεται από τις 11/03/2021 μέχρι τις 17/07/2021 (συνολικά 128 ημέρες λειτουργίας). Σε αυτή την 3η περίοδο λειτουργίας ο αντιδραστήρας τροφοδοτούνταν με αραιωμένα στραγγίδια ΧΥΤΑ (αραίωση 1:2) από το ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων. Η φόρτιση που εφαρμόστηκε ήταν 0,34 ± 0,09 kg N/ m³.d. Τα στραγγίδια ΧΥΤΑ που χρησιμοποιήθηκαν για την εκπόνηση των πειραμάτων, προέρχονταν από το Παλαιό Κύτταρο του ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων. Περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις οργανικών ουσιών, βαρέων μετάλλων και ανόργανων αλάτων. Συγκρίνοντας τις τιμές των φυσικοχημικών χαρακτηριστικών των στραγγιδίων με τις αντίστοιχες από τη βιβλιογραφία, μπορεί να επιβεβαιωθεί ότι τα στραγγίδια ΧΥΤΑ που χρησιμοποιήθηκαν αντιστοιχούν σε στραγγίδια ώριμης ηλικίας. Τα ποσοστά απομάκρυνσης του ολικού αζωτούχου φορτίου ήταν αρκετά υψηλά, παρουσιάζοντας ωστόσο αρκετές διακυμάνσεις κυρίως κατά τη διάρκεια της 1ης περιόδου λειτουργίας του συστήματος, όπου είχαν δημιουργηθεί αρκετά προβλήματα στη λειτουργία του IFAS – SBR. Πιο συγκεκριμένα, από τα μέσα Οκτωβρίου (15/10/2020) μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου (09/11/2021), το ποσοστό απομάκρυνσης του ολικού αζώτου κυμάνθηκε μεταξύ 68 - 87%, καθώς το σύστημα εμφάνισε αστάθεια στη λειτουργία του και για 2 ημέρες είχε αστοχήσει το σύστημα αερισμού. Από 10/11/2020 μέχρι 30/11/2020, τα ποσοστά απομάκρυνσης του ολικού αζωτούχου φορτίου κυμάνθηκαν σε πολύ υψηλά επίπεδα, δηλαδή 92 – 100%. Από τις αρχές Δεκεμβρίου (01/12/2020) μέχρι 08/01/2021, το ποσοστό απομάκρυνσης του ολικού αζωτούχου φορτίου κυμάνθηκε μεταξύ 70 – 91%. Ωστόσο, μετά την παρέλευση αυτού του διαστήματος, παρατηρήθηκε μείωση της απομάκρυνσης της αμμωνίας και συσσώρευσή της στο ανάμικτο υγρό. Ως αντίδραση σε αυτό, μειώθηκε ξανά η φόρτιση σταδιακά από 0,6 σε 0,3 kg N/ m³.d και στη συνέχεια αυξήθηκε εκ νέου σταδιακά και διατηρήθηκε για 1 μήνα (έως το Φεβρουάριο 2021) στο 0,4 kg N/ m³.d. Από τα μέσα Ιανουαρίου (12/01/2021) μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου (22/02/2021), όπου είναι και το τέλος της 1ης περιόδου λειτουργίας του συστήματος, τα ποσοστά απομάκρυνσης του ολικού αζώτου κυμάνθηκαν μεταξύ 82 – 100%,. Κατά τη 2η περίοδο λειτουργίας του συστήματος, όπου η τροφοδοσία πραγματοποιούνταν με στραγγίδια ΧΥΤΑ χωρίς κάποια αραίωση, τα ποσοστά απομάκρυνσης του ολικού αζωτούχου φορτίου κυμαίνονταν μεταξύ 95 – 100%. Μετά τις πρώτες 10 ημέρες (1 SRT) λειτουργίας, το σύστημα παρουσίασε μια αδυναμία στο να ανταποκριθεί στη βιολογική απομάκρυνση του αζώτου, ακόμα και όταν η φόρτιση ήταν σημαντικά μειωμένη στο 0.2 kg N/ m³.d, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πρόβλημα με τη συσσώρευση της αμμωνίας στο σύστημα. Τέλος, κατά τη διάρκεια της 3ης περιόδου, όπου το σύστημα τροφοδοτούνταν με αραιωμένα (1:2) στραγγίδια ΧΥΤΑ, οι μικροοργανισμοί άρχισαν σταδιακά να ανακάμπτουν, οπότε η απόδοση του συστήματος αυξήθηκε και τα ποσοστά απομάκρυνσης ολικού αζωτούχου φορτίου κυμάνθηκαν μεταξύ 98 – 100%. Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του συστήματος IFAS – SBR, η απομάκρυνση του αμμωνιακού αζώτου των στραγγιδίων ιλύος και ΧΥΤΑ ήταν αρκετά υψηλή σε όλες τις περιόδους (> 90%), εκτός από κάποιες περιπτώσεις, όπου λόγω λειτουργικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στο σύστημα αερισμού του αντιδραστήρα και στην καθίζηση, αν και η απομάκρυνση σε αυτά τα διαστήματα κυμάνθηκε μεταξύ 70 – 88%, ωστόσο αυτό οφειλόταν κυρίως στο γεγονός ότι όταν παρατηρούνταν αδυναμία του συστήματος να ανταποκριθεί, η εφαρμοζόμενη φόρτιση στο σύστημα μειωνόταν κατά πολύ για να μην αστοχήσει πλήρως. Όσον αφορά την προσκολλημένη βιομάζα του αντιδραστήρα, παρουσίασε αυξομειωτικές τάσεις κατά τη διάρκεια των 3 περιόδων λειτουργίας του συστήματος IFAS – SBR. Κατά το τέλος της 1ης περιόδου λειτουργίας του αντιδραστήρα η προσκολλημένη βιομάζα βρέθηκε ίση με 52,5 mgTSS/ βιοφορέα, ενώ στα μέσα της 2ης περιόδου βρέθηκε ίση με 39,4 mgTSS/ βιοφορέα. Κατά τη διάρκεια της 3ης περιόδου λειτουργίας, όπου σταθεροποιήθηκε ο αερισμός και εγκλιματίστηκε η βιομάζα στις νέες συνθήκες παρουσία των στραγγιδίων ΧΥΤΑ, παρατηρείται μια αυξητική τάση για τη μάζα της προσκολλημένης βιομάζας στην επιφάνεια των βιοφορέων. Τέλος, διεξάχθηκαν πειράματα διαλείποντος έργου (batch) με σκοπό τον προσδιορισμό των ταχυτήτων νιτρωδοποίησης (AUR) και απονιτρωδοποίησης (NUR). Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα μέσα στον αντιδραστήρα (in-situ) και έξω από αυτόν (ex-situ) με σκοπό να διερευνηθεί η συνεισφορά της συνολικής βιομάζας (αιωρούμενης και προσκολλημένης) και της αιωρούμενης, αντίστοιχα, στην νιτρωδοποίηση και απονιτρωδοποίηση. Οι ταχύτητες νιτρωδοποίησης τόσο με την παρουσία βιοφορέων όσο και χωρίς, παρουσίασαν σημαντικές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια της πειραματικής περιόδου όπου το σύστημα τροφοδοτούνταν με στραγγίδια ΧΥΤΑ. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της 2ης περιόδου λειτουργίας, όπου ο αντιδραστήρας τροφοδοτούνταν με στραγγίδια ΧΥΤΑ χωρίς κάποια αραίωση, οι τιμές του AUR τόσο στα in-situ όσο και στα ex-situ πειράματα ήταν ιδιαίτερα χαμηλές και κυμάνθηκαν μεταξύ 0 - 0,8 mg N/g VSS-h. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι, τα αναραίωτα στραγγίδια ΧΥΤΑ προκάλεσαν αναχαίτιση στους μικροοργανισμούς του συστήματος IFAS – SBR, η οποία πιθανόν να οφείλεται στην παρουσία των βαρέων μετάλλων/μεταλλοειδών ή κάποιας άλλης ουσίας στο υπόστρωμα. Για το λόγο αυτό, αποφασίστηκε κατά τη 3η περίοδο λειτουργίας του συστήματος, να χρησιμοποιηθούν αραιωμένα στραγγίδια ΧΥΤΑ (1:2). Κατά την εφαρμογή φόρτισης αζώτου ίσης με 0,15 - 0,3 kg N/m³.d στη διάρκεια της 3ης περιόδου λειτουργίας του συστήματος, όπου η τροφοδοσία γινόταν με αραιωμένα (1:2) στραγγίδια ΧΥΤΑ, , η μέση ταχύτητα νιτρωδοποίησης κανονικοποιημένη ως προς την αιωρούμενη βιομάζα των in – situ πειραμάτων αυξήθηκε σημαντικά και ήταν ίση με 1,30 ± 0,4 mg N/g VSS-h, ενώ η αντίστοιχη τιμή AUR κανονικοποιημένη ως προς την αιωρούμενη και προσκολλημένη βιομάζα προέκυψε αριθμητικά μικρότερη και ίση με 1,23 ± 0,4 mg N/g VSS-h. Η μέση ταχύτητα νιτρωδοποίησης των ex – situ πειραμάτων (παρουσία μόνο αιωρούμενης βιομάζας) κατά το διάστημα αυτό ήταν ίση με 1,24 ± 0,2 mg N/g VSS-h. Κατά τη διεξαγωγή πειραμάτων με μεγαλύτερη φόρτιση αζώτου (0,38 - 0,4 kg N/m³.d) και αφού αυτή είχε εφαρμοστεί για αρκετό διάστημα και η βιομάζα είχε εγκλιματιστεί, η μέση ταχύτητα νιτρωδοποίησης κανονικοποιημένη ως προς την αιωρούμενη και προσκολλημένη βιομάζας των in – situ πειραμάτων ήταν ίση με 1,5 ± 0,3 mg N/g VSS-h, ενώ οι μέσες ταχύτητες νιτρωδοποίησης των in – situ περαμάτων (κανονικοποιημένη ως προς την αιωρούμενη βιομάζα), αλλά και των ex –situ πειραμάτων ήταν ίση με 2,9 ± 1,2 mg N/g VSS-h και 4,7 ± 0,8 mg N/g VSS-h αντίστοιχα. Στα ex situ batch πειράματα που πραγματοποιήθηκαν με υψηλή φόρτιση αζώτου και ενώ το σύστημα είχε σταθεροποιηθεί ως προς τη λειτουργία και την απόδοσή του, η νιτρωδοποιητική ικανότητα της αιωρούμενης βιομάζας προέκυψε ότι ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με την αντίστοιχη ικανότητα της συνολικής βιομάζας (αιωρούμενης και προσκολλημένης) στα in situ batch πειράματα. H νιτρωδοποιητική ταχύτητα κανονικοποιημένη ως προς την αιωρούμενη βιομάζα (ex-situ πειράματα), κατά την εφαρμογή NLR = 0,38 - 0,4 kg N/m³.d, ήταν κατά μέσο όρο διπλάσια σε σχέση με την αντίστοιχη ταχύτητα στα in-situ πειράματα και ήταν κανονικοποιημένη ως προς τη συνολική βιομάζα του συστήματος (αιωρούμενη και προσκολλημένη). Η διαφορά εξηγείται από το ότι, ο ρυθμός νιτρωδοποίησης υπολογίζεται βάσει της ποσότητας αζώτου που νιτρωδοποιείται και της βιομάζας που αναπτύσσεται στο κάθε σύστημα. Στη δεύτερη περίπτωση, ο ρυθμός νιτρωδοποίησης του συστήματος IFAS – SBR κανονικοποιείται ως προς τη συνολική βιομάζα (αιωρούμενη και προσκολλημένη), ενώ στην πρώτη περίπτωση, ο ρυθμός νιτρωδοποίησης κανονικοποιείται ως προς την αιωρούμενη βιομάζα. Οι ρυθμοί προκύπτουν τόσο διαφορετικοί λόγω της μάζας της βιομάζας που χρησιμοποιείται στον παρονομαστή για την κανονονικοποίηση. Αν και στα πειράματα μελέτης της νιτρωδοποίησης που πραγματοποιήθηκαν, προσδιορίστηκε η συγκέντρωση της αμμωνίας που νιτρωδοποιήθηκε τόσο στα in-situ όσο και στα ex-situ πειράματα, και φάνηκε ότι ήταν σχετικά ίδια ανεξαρτήτως της βιομάζας που συμμετείχε, ωστόσο, υπολογίζοντας (μέσω του ισοζυγίου) τη μάζα του αζώτου που νιτρωδοποιείται είναι σημαντικά περισσότερη στα πειράματα ex-situ (στα οποία ο ρυθμός είναι κανονικοποιημένος ως προς την αιωρούμενη βιομάζα) συγκριτικά τη μάζα αζώτου που νιτρωδοποιείται με βάση τα in-situ πειράματα (στα οποία ο ρυθμός είναι κανονικοποιημένος ως προς την αιωρούμενη και προσκολλημένη βιομάζα). Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, η βιομάζα που υπάρχει πάνω στους βιοφορείς δεν συμμετέχει στη νιτρωδοποίηση και συνεπώς δεν συνεισφέρει σημαντικά στη διεργασία της νιτρωδοποίησης. Οι ρυθμοί από τα in-situ πειράματα (κανονικοποιήμενοι με την αιωρούμενη βιομάζα, AUR_IFAS (MLVSS) είναι μικρότεροι συγκριτικά με τους ρυθμούς από τα ex-situ πειράματα (οι οποίοι είναι και αυτοί κανονικοποιημένοι με την αιωρούμενη βιομάζα, AUR_BATCH (no biocarriers), ενώ θα περιμέναμε να είναι κοντά. Αυτό πιθανώς οφείλεται στη διάχυση του διαλυμένου οξυγόνου, η οποία είναι δυσκολότερη στις συνθήκες του IFAS με την παρουσία των βιοφορέων, κάτι που οδηγεί στη δημιουργία ανοξικών ζωνών όπου λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα η απονιτρωδοποίηση των παραγόμενων νιτρωδών κατά την αερόβια φάση, και συνεπώς αυτά δεν προσμετρώνται στα ΔΝΟx που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό του ρυθμού AUR. Σε ότι αφορά την ταχύτητα απονιτρωδοποίησης, στα ex – situ πειράματα, η παρουσία μόνο της αιωρούμενης βιομάζας οδήγησε σε υψηλότερες τιμές NUR σε σχέση με τα αντίστοιχα in - situ πειράματα που πραγματοποιήθηκαν παρουσία αιωρούμενης και προσκολλημένης βιομάζας. Ωστόσο, ο συνυπολογισμός τόσο της αιωρούμενης όσο και της προσκολλημένης βιομάζας στους ρυθμούς NUR στα in-situ πειράματα μείωσε τις τιμές του NUR από 9.5, 9.15 και 12.29 mg N/g VSS-h (κανονικοποιημένο μόνο με την αιωρούμενη βιομάζα) σε 7.74, 7.75 και 10.85 mg N/g VSS-h (κανονικοποιημένο με αιωρούμενη και προσκολλημένη βιομάζα), για φορτίσεις αζώτου ίσες με 0.2, 0.25 και 0.3 kg N/m³.d, αντίστοιχα. Οι τιμές της ταχύτητας απονιτρωδοποίησης που προέκυψαν από τα ex – situ πειράματα παρουσία μόνο της αιωρούμενης βιομάζας του IFAS - SBR, για τις παραπάνω φορτίσεις αζώτου, υπολογίστηκαν ίσες με 10.01, 15.49 και 12.01 mg N/g VSS-h, αντίστοιχα. Στα in - situ πειράματα NUR που διεξήχθησαν την περίοδο που το σύστημα λειτουργούσε με NLR ίσο με 0,4 kg N/m³.d, ο ρυθμός NUR κανονικοποιημένος ως προς την αιωρούμενη βιομάζα του αντιδραστήρα ήταν 27,79 mg N/g VSS-h, ενώ όταν ο ρυθμός κανονικοποιήθηκε ως προς τη συνολική βιομάζα του αντιδραστήρα (αιωρούμενης και προσκολλημένης) ήταν μικρότερος στα 19,06 mg N/g VSS-h. Στα αντίστοιχα ex - situ πειράματα, η ταχύτητα απονιτρωδοποίησης, κανονικοποιημένη ως προς την αιωρούμενη βιομάζα, φτάνει το 21,42 mg N/g VSS-h. Αν και από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο ρυθμός απονιτρωδοποίησης στα in – situ πειράματα (αιωρούμενη και προσκολλημένη βιομάζα), είναι μικρότερος σε σχέση με τα αντίστοιχα ex – situ πειράματα (αιωρούμενη βιομάζα), ωστόσο υπολογίζοντας το ισοζύγιο αζώτου στον αντιδραστήρα φαίνεται ότι, η μάζα αζώτου που απομακρύνεται από το σύστημα είναι τελικά μεγαλύτερη παρουσία και της προσκολλημένης βιομάζας, αποδεικνύοντας τη συνεισφορά της. Επιπλέον, όταν υπολογίζεται η μάζα του αζώτου που απομακρύνεται, χρησιμοποιώντας το NUR από τα in-situ πειράματα, προκύπτει ότι το ισοζύγιο κλείνει με μικρή απόκλιση, δείχνοντας ότι η βιομάζα που είναι πάνω στους βιοφορείς είναι ετεροτροφική και ενισχύει την απονιτρωδοποίηση. Συμπερασματικά, αν και ο συνυπολογισμός της βιομάζας των βιοφορέων έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της τιμής του NUR , γιατί μπορεί να έχουν λιγότερη ενεργή απονιτρωδοποιητική βιομάζα, ωστόσο η συνολική ποσότητα του αζώτου που απονιτρωδοποιείται αυξάνει. Ως τελικό συμπέρασμα, η εργασία αυτή δείχνει ότι είναι εφικτή η εφαρμογή ενός συστήματος βιολογικής επεξεργασίας IFAS - SBR για την απομάκρυνση του αζώτου μέσω της διεργασίας της νιτρωδοποίησης - απονιτρωδοποίησης.	el
heal.advisorName	Μαλαμής, Συμεών - Αλέξανδρος	el
heal.committeeMemberName	Παπακωνσταντής, Ηλίας	el
heal.committeeMemberName	Νουτσόπουλος, Κωνσταντίνος	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Πολιτικών Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	150 σ.	el
heal.fullTextAvailability	false