heal.abstract |
Οι σημαντικές οικονομικές απώλειες, οι θάνατοι καθώς και οι δυσμενείς επιπτώσεις στην κοινωνία και τα οικοσυστήματα που προκαλούνται από τις πλημμύρες, οδηγούν την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα στη διερεύνηση εναλλακτικών/ μη κατασκευαστικών μέτρων για την πρόγνωση και αντιμετώπισή τους, όπως είναι τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης. Στο πλαίσιο της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας, διερευνήθηκαν οι σχέσεις διάρκειας- μέγιστης έντασης βροχής για την αξιολόγηση του κινδύνου εκδήλωσης πλημμύρας στην Αττική, την πιο αστικοποιημένη περιοχή της χώρας.
Συγκεκριμένα, αξιοποιήθηκαν τα βροχομετρικά δεδομένα από ένα δίκτυο 17 βροχομετρικών σταθμών, αντιπροσωπευτικά κατανεμημένων στην Αττική. Υπολογίστηκαν οι μέγιστες εντάσεις για διάρκειες 10, 20, 30 λεπτών και 1, 2, 3, 6, 12 ωρών, με τη μέθοδο συνάθροισης του μέγιστου κινούμενου αθροίσματος, για το σύνολο των επεισοδίων βροχόπτωσης. Για το διαχωρισμό των διαδοχικών επεισοδίων χρησιμοποιήθηκε το κριτήριο της μίας ώρας (1 h) χωρίς βροχή.
Αξιοποιήθηκε επίσης, το αρχείο των κλήσεων που δέχτηκε η πυροσβεστική υπηρεσία για άντληση υδάτων. Για το διαχωρισμό των επεισοδίων βροχόπτωσης σε πλημμυρογόνα και μη πλημμυρογόνα, διερευνήθηκε το σύνολο τον δεδομένων για την διαθέσιμη περίπο και τελικά ορίστηκε το κατώφλι των 6 κλήσεων και άνω, ανά επεισόδιο βροχής. Η ανάλυση έγινε για κάθε βροχομετρικό σταθμό αφού προηγήθηκε η συσχέτισή του με υποπεριοχές της Αττικής, λαμβάνοντας υπόψη τα διοικητικά όρια των δήμων.
Ακολούθως, καταρτίστηκαν τα διαγράμματα που συνδέουν τις παραπάνω διάρκειες με τη μέγιστη ένταση βροχόπτωση ανά επεισόδιο βροχής και για τους 17 σταθμούς. Καθώς κάθε επεισόδιο ταξινομήθηκε ανάλογα με την σύνδεσή του ή μη με πρόκληση πλημμύρας, τελικά παρατηρήθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ του μεγέθους της μέγιστης έντασης βροχής και της πλημμυρογένεσης. Συνακόλουθα, καθορίστηκε ένα ανώτερο και ένα κατώτατο όριο, που διαχωρίζει τα διαγράμματα σε τρεις περιοχές: (α) πλημμυρογένεσης, (β) μεικτών χαρακτηριστικών και (γ) μη εκδήλωσης πλημμύρας. Τέλος, έγινε η προσαρμογή των
xv i
εξισώσεων νόμου-δύναμης της μορφής 𝐼�������=𝑎�������∗𝐷�������−𝑏������� με τον καθορισμό των ζευγών a,b για κάθε σταθμό.
Βρέθηκε ότι ο συντελεστής 𝑎������� παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις από σταθμό σε σταθμό για τα άνω όρια, ενώ αντιθέτως για τα κάτω όρια κυμαίνεται σε μικρό εύρος. Ο εκθέτης 𝑏������� τόσο για τα άνω όσο για τα κάτω όρια είναι σχετικά σταθερός. |
el |