heal.abstract |
Στα πλαίσια της παρούσας διπλωματικής μελετήθηκε η εκχύλιση πρωτεϊνών και
γαλακτοολιγοσακχαριτών από ρεβίθι, ώστε να προκύψουν εκχυλίσματα που μπορούν να βρουν
εφαρμογή στην βιομηχανία τροφίμων.
Η υπέρμετρη κατανάλωση κρέατος και παραγώγων του σε συνδυασμό με την μη ελεγχόμενη
αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη έχουν οδηγήσει στην ολοένα και μεγαλύτερη επιδείνωση
των περιβαλλοντικών συνεπειών που συνδέονται με την βιομηχανία της κτηνοτροφίας. Η
υπερβολική κατανάλωση ζωικών προϊόντων συνδέεται με έναν αριθμό παραγόντων που θέτουν
σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία, ενώ διερευνάται και η άμεση συσχέτισή της με σοβαρά
προβλήματα υγείας.Για τους παραπάνω λόγους, η αγορά ,καθώς και οι ερευνητές κινούνται όλο και περισσότερο
γύρω από την υποκατάσταση του κρέατος από εναλλακτικές πηγές πρωτεϊνών φυτικής
προέλευσης. Το ρεβίθι είναι μια σημαντική εναλλακτική πηγή πρωτεϊνών, η οποία παρουσιάζει
αρκετά οφέλη για την ανθρώπινη υγεία, καθώς παρουσιάζει επίσης περιεχόμενο πλούσιο σε
βιοδραστικά συστατικά, όπως οι γαλακτοολιγοσακχαρίτες που δρουν ως προβιοτικά. Συγκεκριμένα, μελετήθηκε η εκχύλιση πρωτεϊνών από ρεβίθι, τόσο με την συμβατική μέθοδο της
αλκαλικής εκχύλισης αλλά και η εκχύλιση με την βοήθεια της τεχνικής υψηλής ενέργειας των
υπερήχων. Κατά την διάρκεια των εκχυλίσεων δοκιμάστηκαν διαφορετικοί συνδυασμοί των
παραμέτρων που αφορούν τις διεργασίες (αναλογία βιομάζας προς διαλύτη, χρονικό διάστημα
εκχύλισης, ισχύς υπερήχων) και διερευνήθηκε η επίδραση τους στην απόδοση σε πρωτεϊνικό
περιεχόμενο του εκχυλίσματος. Ακολούθησαν φυσικοχημικές μετρήσεις των πρωτεϊνικών
εκχυλισμάτων και ειδικότερα η ανάλυση διακύμανσης μεγέθους σωματιδίων, η μέτρηση της
δυνατότητας κατακράτησης νερού και ελαίου και της διαλυτότητας πρωτεΐνης. Η χρήση
υπερήχων αποδείχθηκε ευεργετική για την απόδοση σε πρωτεϊνικό περιεχόμενο των
εκχυλισμάτων, αλλά και για τις φυσικοχημικές τους ιδιότητες, ενώ ο βέλτιστος συνδυασμός
παραμέτρων βρέθηκε για αναλογία στερεού προς διαλύτη 1:12, χρόνο εκχύλισης 10 λεπτών και
επιπέδων ισχύος 450 Watt.
Πραγματοποιήθηκαν, επιπλέον, εκχυλίσεις γαλακτοολιγοσακχαριτών τόσο με την συμβατική
μέθοδο εκχύλισης στερεού υγρού, όσο και με την χρήση της τεχνικής υψηλής ενέργειας των
μικροκυμάτων. Και σε αυτήν την περίπτωση δοκιμάστηκε η επίδραση των διαφορετικών
συνδυασμών παραμέτρων εκχύλισης ( χρόνος, θερμοκρασία, είδος διαλύτη) τόσο σε ποιοτικό,
όσο και σε ποσοτικό επίπεδο στο περιεχόμενο των εκχυλισμάτων. H ποιοτική και η ποσοτική
ανάλυση των εκχυλισμάτων έγινε με την τεχνική της υγρής χρωματογραφίας υψηλής ανάλυσης
(HPLC). O βέλτιστος διαλύτης που χρησιμοποιήθηκε ήταν το μίγμα αιθανόλης νερού 60:40 και το
υψηλότερο περιεχόμενο σε GOS παρατηρήθηκε για εκχύλιση με επίδραση μικροκυματικής
ακτινοβολίας 250 Watt, για χρόνο εκχύλισης 20 λεπτών και θερμοκρασία 50 oC, με όλες τις
εκχυλίσεις να γίνονται για αναλογία πρώτης ύλης προς όγκο διαλύτη 1:20 |
el |