Μνήμη και πολιτικός προσδιορισμός του τοπίου: αναιρώντας την απώθηση στη Νεκρή Ζώνη της Λευκωσίας

Λεωνίδου, Ελευθερία; Leonidou, Eleftheria

dc.contributor.author	Λεωνίδου, Ελευθερία	el
dc.contributor.author	Leonidou, Eleftheria	en
dc.date.accessioned	2022-05-24T11:12:40Z
dc.date.available	2022-05-24T11:12:40Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/55194
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.22892
dc.rights	Default License
dc.subject	Μνήμη	el
dc.subject	Τόπος	el
dc.subject	Memory	en
dc.subject	Landscape	en
dc.title	Μνήμη και πολιτικός προσδιορισμός του τοπίου: αναιρώντας την απώθηση στη Νεκρή Ζώνη της Λευκωσίας	el
dc.title	Memory and political definition of landscape: undoing the repression of the Buffer Zone in Nicosia	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture -- Political aspects -- Cyprus -- Nicosia	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2022-02
heal.abstract	Η παρακάτω εργασία συνιστά προσωπική προσπάθεια αντίστασης στην κοινωνική λήθη του τόπου μου, ως χρέος απέναντι στη διατήρηση μίας ενεργούς κοινωνικής μνήμης. Η αναζήτηση της μνημονικής συνοχής στο χώρο και στο χρόνο συνιστά υπέρβαση της λήθης, δηλαδή αναζήτηση της εν τόπω α-λήθειας. Αυτό ακριβώς θα επιχειρήσω, στα πλαίσια της πaρακάτω μελέτης, να ανιχνεύσω τα σημειaκά εκείνα θραύσματα μνήμης, από τα οποία συντίθεται το συνολικό κοινωνικό μνημονικό φάσμα, έτσι ώστε να αναιρέσω την επίδραση της λήθης και της απώθησης στη διαχρονικά διχασμένη και τραυματισμένη πόλη της Λευκωσίας στην Κύπρο. Η Νεκρή Ζώνη στη Λευκωσία αποτελεί το διαχρονικό ίχνος επανεγγραφής διαφορετικών διχασμών. Μελετώντας την, θα επιδιώξω να επιβεβαιώσω πως ο ΤΌΠΟΣ στην πραγματικότητα είναι βαθιά πολιτικά εξαρτώμενος. Αποτελεί το πεδίο πραγμάτωσης των σκοπιμοτήτων και ιδεών κάθε δυνατής εξουσίας. Η μνήμη, με τη σειρά της, αποτελεί κοινωνική κατασκευή με σαφές πολιτικό και πολιτισμικό, αντίστοιχα, περιεχόμενο, το οποίο στοχεύει στη δημιουργία μίας συγκεκριμένης συνείδησης, δια της προβολής ενός ιδεολογήματος στο κοινωνικό σύνολο. Ο τόπος λειτουργεί ως κοινωνικό πλαίσιο μνήμης, δηλαδή ως το πεδίο με χωρική και φυσική διάσταση όπου εγγράφονται διαφορετικές ενθυμήσεις αλλά και προσανατολίζεται η ανάκληση τους. Διάφορα μνημονικά ίχνη έχουν χαθεί κάτω από νέα, επικαθούμενα σε αυτά, πράγμα επόμενο και φυσικό, άλλα έχουν αντικατασταθεί κατά συνείδηση και επιλογή από νέα, έτσι ώστε να υποστηρίξουν το τρέχον πολιτικό αφήγημα. Ο χώρος, η γνώση και η συνήθεια χρήσης αυτού αποτελούν εργαλείο και ενδεχόμενο μέσο επιβολής στην κοινωνική μνήμη. Η επιβολή στο χώρο και η αλλοίωση του μπορεί να «αλλοιώσει» διαδοχικά και τον άνθρωπο που τον κατοικεί. Στην πραγματικότητα, η αντίληψη που έχουμε για το χώρο δεν είναι αντικειμενική αλλά υπόκειται στο πολιτικό αφήγημα και τις τρέχουσες κοινωνικές συνθήκες. Πρόκειται, λοιπόν, για μία διαδικασία εμπρόθετης πολιτικά διαγραφής της μνήμης από το χώρο και το χρόνο, η οποία συνιστά απώθηση και, στη συνέχεια, αλλοίωση της πολιτικής συνείδησης του τόπου. Στόχος είναι η επανασυγκρότηση της χαμένης ακολουθίας της μνήμης στο χώρο και στο χρόνο, έτσι ώστε να ανακτήσουμε τη γνώση των γεγονότων, να κατανοήσουμε τί έχει συμβεί και, τελικά, να αποκτήσουμε πολιτική συνείδηση του τόπου αναιρώντας την απώθηση που έχουμε υποστεί	el
heal.abstract	The following work presents my personal endeavor of posing resistance to the social oblivion (lethe) of my place of origin, as a debt owed for the preservation of an active social remembrance. The search for mnemonic coherence in space and time constitutes the transcendence of oblivion (lethe), that is, the search for territorial truthlessness (alithea – a privative-lethe). This is exactly what I will attempt in the context of the following study;to detect those specific fragments of memory, from which the overall social memory spectrum is composed, in order to undo the effect of oblivion and repulsion in the repeatedly, throughout the history, divided and traumatized city of Nicosia in Cyprus. The Dead Zone in Nicosia is the timeless trace of re-registration of different divisive narratives. Having the buffer zone as a case study I will seek to verify that PLACE is in fact deeply politically dependent. It is the field where ideas and expediencies of every possible authority can turn into reality. Memory, is a social construction with clear political and cultural content, which aims to create a specific consciousness, by the projection of an ideology into society as a whole. The place functions as a social framework of memory, namely, as the field with spatial and physical dimension where different memories are inscripted but also where their recall is oriented. Various mnemonic traces have been lost under new ones, which is natural, whereas others have been consciously and selectively replaced by new ones, in order to support the current political narrative. The space itself, the knowledge of Space and the habit of using it constitute a tool of imposing on social memory. The imposition on space and its alteration can "alter" successively the person who inhabits it. In reality, our perception of space is not objective but is subject to political narrative and current social conditions. It is, therefore, a process of intentional political erasure of memory from space and time, which constitutes a form of repression and, subsequently, alteration of the political consciousness of the place. The goal is the reconstruction of the lost sequence of memory in space and time, so that we regain knowledge of the facts, understand what has happened and, finally be able to acquire political consciousness of the place by undoing the repressive effects that our personal or social memory and consciousness have suffered.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false