Σύνθεση πολυαμιδικών μικροκαψουλών μέσω διεπιφανειακού πολυμερισμού

Καπάτος, Γεράσιμος; Kapatos, Gerasimos

dc.contributor.author	Καπάτος, Γεράσιμος	el
dc.contributor.author	Kapatos, Gerasimos	en
dc.date.accessioned	2022-09-12T10:17:10Z
dc.date.available	2022-09-12T10:17:10Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/55643
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.23341
dc.rights	Default License
dc.subject	Σύνθεση	el
dc.subject	Διεπιφανειακός πολυμερισμός	el
dc.subject	Πολυαμίδιο	el
dc.subject	Μικροκάψουλες	el
dc.title	Σύνθεση πολυαμιδικών μικροκαψουλών μέσω διεπιφανειακού πολυμερισμού	el
heal.type	bachelorThesis
heal.classification	Διεργασία	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2022-02-25
heal.abstract	Οι πολυαμιδικές μικροκάψουλες έχουν ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω των καλών ιδιοτήτων φράγματος, ωστόσο η δυνατότητα εφαρμογής τους είναι περιορισμένη λόγω της ευθραυστότητας που παρουσιάζουν. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η παρασκευή μικροκαψουλών πολυαμιδίου από την αντίδραση της αιθυλενοδιαμίνης και του σεβακικού χλωριδίου μέσω διεπιφανειακού πολυμερισμού σε γαλάκτωμα ελαίου σε νερό. Εξετάστηκαν η επίδραση του τύπου και της συγκέντρωσης του γαλακτωματοποιητή καθώς και του ρυθμού ανάδευσης κατά το στάδιο του πολυμερισμού. Χρησιμοποιήθηκαν σαν γαλακτωματοποιητές πολυ(βινυλική αλκόολη) (PVA) με μοριακό βάρος 30.000-70.000 g/mol και βαθμό υδρόλυσης μεταξύ 87-89 %, και πολυ(βινυλική αλκοόλη) Mowiol 18-88 με μοριακό βάρος 130.000 g/mol και βαθμό υδρόλυσης 88 % σε συγκεντρώσεις 0.5 και 1 %. Καθώς το στάδιο ελέγχου της διαδικασίας είναι η διάχυση της διαμίνης στην οργανική φάση, υπολογίστηκε ο συντελεστής κατανομής της σε τρεις οργανικούς διαλύτες (δωδεκάνιο, εξάνιο και τολουόλιο). Βρέθηκε ότι το τολουόλιο (Κ=1,7) είναι ο καλύτερος διαλύτης για τη σύνθεση πολυαμιδικών μικροκαψουλών. Αρχικά, στην περίπτωση του PVA η αύξηση της συγκέντρωσης δεν επηρέασε το μέσο μέγεθος των καψουλών (38 μm), αλλά οδήγησε σε μείωση του δείκτη πολυδιασποράς. Η ίδια συμπεριφορά εντοπίστηκε και για την περίπτωση του Mowiol 18-88 αλλά το μέγεθος των μικροκαψουλών ήταν μεγαλύτερο (43-53 μm). Επιπλέον, όσον αφορά την επίδραση της ταχύτητας ανάδευσης κατά τη διάρκεια του πολυμερισμού, η αύξηση της ταχύτητας ανάδευσης από 100 σε 400 στροφές, οδήγησε σε αυξημένη μαζική απόδοση με παράλληλη αύξηση του μοριακού βάρους των μικροκαψουλών πιθανόν λόγω της καλύτερης διάχυσης της διαμίνης. Όσον αφορά, τις θερμικές ιδιότητες στο PVA παρατηρήθηκαν σημαντικά υψηλότερες θερμοκρασίες αποικοδόμησης Td5% από ότι στην περίπτωση του Mowiol 18-88. Παρόλα αυτά, η χρήση του Mowiol 18-88 έδωσε μια πιο συμπαγής δομή, με υψηλότερο μοριακό βάρος και με υψηλότερη απόδοση πολυμερισμού. Αυτό πιθανόν να οφείλεται στο μεγαλύτερο μοριακό βάρος του Mowiol 18-88 που οδηγεί σε μεγαλύτερη μείωση των διεπιφανειακών τάσεων και άρα πιο σταθερό γαλάκτωμα.	el
heal.advisorName	Βουγιούκα, Σταματίνα	el
heal.committeeMemberName	Βουγιούκα, Σταματίνα, Μιρτάτ, Κωνσταντίνος Μπουρουσιάν, Μπέλτσιος	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Χημικών Μηχανικών. Τομέας Σύνθεσης και Ανάπτυξης Βιομηχανικών Διαδικασιών (IV). Εργαστήριο Τεχνολογίας Πολυμερών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	107 σ.	el
heal.fullTextAvailability	false