Διασχίζοντας το βιομηχανικό άβατο της Ελευσίνας

Πάτρα, Λυδία; Ταλιούρα, Λυδία; Patra, Lydia; Talioura, Lydia

dc.contributor.author	Πάτρα, Λυδία	el
dc.contributor.author	Ταλιούρα, Λυδία	el
dc.contributor.author	Patra, Lydia	en
dc.contributor.author	Talioura, Lydia	en
dc.date.accessioned	2022-09-26T07:46:50Z
dc.date.available	2022-09-26T07:46:50Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/55732
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.23430
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Τοπίο	el
dc.subject	Αρχαία	el
dc.subject	Τιτάν	el
dc.subject	Ελευσίνα	el
dc.subject	Διαδρομή	el
dc.subject	Public space	en
dc.subject	TITAN	el
dc.subject	Elefsina	el
dc.subject	Methodology	el
dc.title	Διασχίζοντας το βιομηχανικό άβατο της Ελευσίνας	el
dc.title	Crossing the gated industrial zone of Eleusis	en
heal.type	bachelorThesis
heal.secondaryTitle	Αρχαιολογίες Πεδίου	el
heal.secondaryTitle	Field Archaeologies	en
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture	en
heal.language	el
heal.access	campus
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2022-07-01
heal.abstract	Μια διπλωματική εργασία. Ποικίλες επιμέρους έρευνες.Πολλαπλές αφηγήσεις.Μέσα σε μια πόλη κατακλυσμένη από το ιστορικό, αρχαιολογικό, αστικό και βιομηχανικό της απόθεμα, αναδύεται η ανάγκη για μια συλλογική διαδρομή. Το ίχνος της διαδρομής αυτής στο σήμερα, καθίσταται αδύνατο να χαραχτεί, λόγω του καθεστώτος άβατου που ορίζει η βιομηχανική ζώνη στο δυτικό τμήμα της παραλίας. Αντλώντας υλικό από την Ελευσίνα ως πόλη αρχαία μα και ως πόλη σύγχρονη, γίναμε περιπατήτριες, περιηγήτριες, σχεδόν κάτοικοι ανάμεσα στους κατοίκους. Συλλέξαμε ένα υλικό πρωτογενές το οποίο στη συνέχεια οργανώσαμε, κατηγοριοποιήσαμε και πλέον εντάσσουμε ως πληροφορία, ως έννοια και ως εργαλείο μνήμης στη δημόσια κίνηση την οποία προτείνουμε. Η πρόκληση έγκειται στο να επανακατοικηθεί η πόλη από τους εν δυνάμει κατοίκους της με όρους που συνάμα δεν αποκλείουν το σύγχρονο υποκείμενο από το παρελθόν και τις μνήμες της πόλης. Από ένα σκληρό όριο ανάμεσα σε αρχαιολογικό χώρο και βιομηχανία επιχειρούμε να φτάσουμε στη θάλασσα διασχίζοντας από πάνω την απροσπέλαστη ζώνη με τη μικρότερη δυνατή επέμβαση στα εδάφη του εργοστασίου. Γίνεται χρήση αρχιτεκτονικού λεξιλογίου οικείου μορφολογικά με το βιομηχανικό εξοπλισμό. Η λογική της ανάρτησης, του γερανού, της γέφυρας κ.ά. είναι μερικά από τα στοιχεία που δομούν την πρόταση, με σκοπό να σκηνοθετήσουν μια πορεία που φωνάζει δυνατά πως η πόλη ανήκει και οφείλει να ανήκει στα υποκείμενά της. Έτσι, παλιά κτιριακά κουφάρια, τμήματα μηχανών και μηχανημάτων και στη συνέχεια ερειπωμένα καράβια και υπολειπόμενος αστικός και βιομηχανικός εξοπλισμός συνιστώντας τις αρχαιολογίες μας, γίνονται ζωντανό έκθεμα κι αντί να αποκόπτονται, συμπορεύονται με το εκάστοτε υποκείμενο σε μια πόλη που αποτελεί ένα ζωντανό μουσείο.	el
heal.abstract	A diploma project. Wide range sub-investigations. Multiple narratives. In a city overwhelmed by its historical, archaeological, urban and industrial inventory, the need for a collective pathway emerges. The trail of this path to today becomes impossible to trace, due to the inaccessibility regime defined by the industrial zone of the western part of the seafront. By drawing material from Eleusis as an ancient as well as a modern city, we became walkers, explorers, almost residents among the residents. We collected primary material which we then organized, categorized and now include as information, as concept and as a memory tool in the public gesture that we propose. The challenge lies in repopulating the city by its potential residents in terms that do not exclude the modern subject from the city ’s past and memories.From a harsh boundary between the archaeological site and the industry we attempt to reach the sea crossing the inaccessible zone from above with the least possible interference in the factory ’s territory. An architectural vocabulary morphologically familiar with industrial equipment is used. The logic of the suspension, the crane, the bridge, etc. are some of the elements that structure the proposal, with the aim of directing a route that loudly shouts that the city belongs and must belong to its subjects. Thus, old building shells, parts of machines and machinery and then shipwrecks and residual urban and industrial equipment constituting our archaeologies, become a living exhibit and instead of being cut off, they accompany each subject in a city that constitutes a living museum.	en
heal.advisorName	Ντάφλος, Κωνσταντίνος	el
heal.advisorName	Daflos, Konstantinos	en
heal.advisorName	Σταυρίδου, Αθηνά	el
heal.advisorName	Stavridou, Athina	en
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	126
heal.fullTextAvailability	false