Διεκδικώντας την πολιτιστική κληρονομιά του Μουντζούρη: παρέμβαση σε τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου – Μηλεών

Δέφνερ, Μαρίνα - Αλίκη; Deffner, Marina - Aliki

dc.contributor.author	Δέφνερ, Μαρίνα - Αλίκη	el
dc.contributor.author	Deffner, Marina - Aliki	en
dc.date.accessioned	2022-09-26T08:32:44Z
dc.date.available	2022-09-26T08:32:44Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/55734
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.23432
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Σιδηρόδρομος Πηλίου	el
dc.subject	Pelion railway	en
dc.subject	Ανενεργή σιδηροδρομική γραμμή	el
dc.subject	Στρατηγική χωρικής ανάπτυξης	el
dc.subject	Δίκτυο σιδηροδρόμων	el
dc.subject	Σιδηροδρομικός σταθμός Αγριάς	el
dc.subject	Railroad transportation	en
dc.subject	Inactive railways	en
dc.subject	Spatial development strategy	en
dc.subject	Trail network	en
dc.title	Διεκδικώντας την πολιτιστική κληρονομιά του Μουντζούρη: παρέμβαση σε τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου – Μηλεών	el
dc.title	Reclaiming the cultural heritage of Mountzouris: intervention in a part of the Volos – Mileai railway route	en
heal.type	bachelorThesis
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture	en
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2022-07-01
heal.abstract	Η παρούσα διπλωματική εργασία βρίσκεται σε συνέχεια της ερευνητικής εργασίας (διάλεξη) με τίτλο «Πολιτιστικός τουρισμός σε ράγες: Το τρενάκι του Πηλίου». Στα πλαίσια της διάλεξης ερευνήθηκαν οι τρόποι αξιοποίησης μίας πλέον ανενεργής σιδηροδρομικής γραμμής στον τομέα του πολιτισμού. Μελέτη περίπτωσης αποτέλεσε το τρενάκι του Πηλίου, μία ενδιαφέρουσα περίπτωση καθώς συνδυάζει ενεργό και ανενεργό κομμάτι σιδηροδρομικής γραμμής. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία τάση επανάχρησης ανενεργών σιδηροδρομικών γραμμών, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη μίας μορφής τουρισμού ειδικού σκοπού, γνωστή ως «σιδηροδρομικός τουρισμός». Δημιουργούνται έτσι προοπτικές όχι μόνο για οικονομική και τουριστική ανάπτυξη, αλλά και για το σχεδιασμό περιοχών σε εγγύτητα με τη σιδηροδρομική γραμμή. Στόχος ενός τέτοιου σχεδιασμού είναι η διεκδίκηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του σιδηρόδρομου και η επανασύνδεση με την τοπική κοινότητα, αλλά και η ενίσχυση της εμπειρίας του επισκέπτη. Το τρενάκι του Πηλίου διαθέτει το κατάλληλο υπόβαθρο για μία τέτοια αξιοποίηση και μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για τον χειρισμό ανάλογων περιπτώσεων. Ο σιδηρόδρομος το διάστημα μεταξύ 1903-1971 συνέδεε την πόλη του Βόλου με δυσπρόσιτα χωριά του Δυτικού Πηλίου. Διευκόλυνε την εξαγωγή των προϊόντων τους, ωφέλησε σημαντικά την οικονομία τους και συνέβαλε άμεσα στην εξέλιξή τους σε σημαντικούς οικισμούς. Δεν ήταν μόνο μέσο μεταφοράς, αλλά ένας ζωντανός χαρακτήρας με ενεργή συμμετοχή στην κοινωνική ζωή του Πηλίου και πλέον θεωρείται παρακαταθήκη βιομηχανικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Το 1971 η λειτουργία του τερματίστηκε, μία απόφαση που αντιμετωπίστηκε με αντιδράσεις. Γι’ αυτό το λόγο, ξεκίνησαν αμέσως αγώνες για την επαναλειτουργία του ως σιδηρόδρομος κληρονομιάς. Ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε 25 χρόνια αργότερα, αλλά μόνο κατά το ήμισυ. Από το 1996 το τρένο λειτουργεί ως τουριστικός σιδηρόδρομος τη θερινή περίοδο στο τμήμα Άνω Λεχώνια – Μηλιές, προσελκύοντας φανατικούς του σιδηρόδρομου αλλά και γενικούς επισκέπτες. Παρόλα αυτά, το τμήμα της γραμμής Βόλος – Άνω Λεχώνια παραμένει ακόμη χωρίς χρήση. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η αστική ασυνέχεια προτείνεται η επανάχρηση του σιδηρόδρομου, σχεδόν σε όλη την έκταση της διαδρομής, συνδυασμένη με τοπικές παρεμβάσεις κατά μήκος της γραμμής, οι οποίες υπογραμμίζουν τα πιο σημαντικά της σημεία. Ένα ειδικό ενδιαφέρον εντοπίζεται στην περιοχή μεταξύ Αγριάς και Άνω Λεχωνίων, όπου εφαρμόζεται μία λεπτομερέστερη στρατηγική χωρικής ανάπτυξης. Εκείνη περιλαμβάνει το σχεδιασμό δικτύου πολιτιστικών και φυσιολατρικών διαδρομών, με ταυτόχρονη ανάδειξη των σημαντικότερων τοποσήμων και τη διαμόρφωση χώρων πολιτισμού και αναψυχής. Τέλος, η μεγαλύτερη παρέμβαση εντοπίζεται στο οικόπεδο του σιδηροδρομικού σταθμού Αγριάς. Το αχανές και αναξιοποίητο οικόπεδο μετατρέπεται σε ένα αστικό πάρκο, μέσα στο οποίο τοποθετείται ένα κτηριακό συγκρότημα με χρήσεις πολιτισμού και επιχειρηματικότητας.	el
heal.abstract	The present diploma project constitutes a continuation of the research project with title “Cultural tourism on rail tracks: The Small Pelion Railway”. The research project deals with the utilization possibilities of a currently abandoned railway in the field of culture. The Little Train of Pelion functions as a highly interesting case study, since it combines active and inactive parts of a rail route. Recently there has been a revival of several abandoned rail routes, contributing to the development of a special form of tourism called “railway tourism”. Consequently, multiple opportunities are created, not only for economic and touristic growth, but also for designing the spaces adjacent to the operating railway in order to reclaim its cultural heritage, reconnect with the local community and enhance the visitor’s experience. The Little Train of Pelion has the suitable background for this kind of utilization and it could set an example for handling analogous endeavors. During 1903-1971 it connected the important port city of Volos with the hardly accessible traditional villages of West Pelion. It provided them with a unique outlet for their products, benefited immensely their economy and directly contributed to their evolvement in important settlements. The railway was not just a means of transport, but a living character participating in Pelion’s social life, and is considered also a vital part of Greece’s industrial heritage. In 1971, the train’s use was terminated, a decision that was met with resistance. A “Friends of the Raiway” union was founded immediately, demanding its reuse as a heritage railway. This goal was achieved 25 years later, but only in half. Since 1996, the train is operating as a tourist railway during the summer period, from the village of Ano Lechonia to the mountain village of Mileai, attracting a number of rail enthusiasts and general visitors. Nevertheless, the part of the route that connects Volos with Ano Lechonia still remains without use. In order to confront this urban discontinuity, a reuse of the Little Train of Pelion almost in its entirety is proposed, combined with topical interventions across the route, which underline its most significant spots. A special interest is located in the area between Agria and Ano Lechonia, where a more detailed plan of a spatial development strategy is conducted. This includes the design of a cultural and natural trail network, while simultaneously highlighting the most important landmarks and configuring spaces of culture and leisure. In conclusion, the biggest intervention is located on the site of Agria’s railway station. The vast and unused area is transformed into an urban park with the implementation of a much-needed center of culture and entrepreneurship.	en
heal.advisorName	Σερράος, Κωνσταντίνος	el
heal.advisorName	Serraos, Konstantinos	en
heal.advisorName	Λάββα, Σταυρούλα (Ρίβα)	el
heal.advisorName	Lavva, Stavroula (Riva)	en
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.fullTextAvailability	false