heal.abstract |
O άργυρος αποτελεί ένα εκτενώς χρησιμοποιούμενο υλικό, γνωστό ήδη από την αρχαιότητα. Με την πρόοδο της Νανοτεχνολογίας, η χρήση του στη νανοκλίμακα έχει προσελκύσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η αυξημένη δραστικότητα λόγω του υψηλού λόγου επιφάνειας-προς-όγκο, η εμφάνιση του φαινομένου του συντονισμού των επιφανειακών πλασμονίων (LSPR) και η αντιμικροβιακή δράση είναι μερικές από τις μοναδικές ιδιότητες που καθιστούν τα νανοσωματίδια αργύρου ιδανικά για ένα πλήθος εφαρμογών. Η πράσινη σύνθεσή τους έχει αναδειχθεί ως σημαντική εναλλακτική των συμβατικών, συχνά όμως μειονεκτικών, φυσικών και χημικών μεθόδων.
Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάπτυξη και βελτιστοποίηση μεθοδολογιών σύνθεσης νανοσωματιδίων αργύρου με τη χρήση μη τοξικών πρώτων υλών και πράσινων διαλυτών.
Σε πρώτο στάδιο, εφαρμόζεται μια πράσινη διεργασία για την παραγωγή κολλοειδούς διασποράς νανοσωματιδίων αργύρου. Το ιοντικό υγρό ειδικής αποστολής, που αποτελείται από αιθανολαμίνη και ασκορβικό οξύ, αναλαμβάνει την αναγωγή του νιτρικού αργύρου και σε συνδυασμό με ένα όξινο διάλυμα χιτοζάνης επιτυγχάνεται η προστασία των σχηματιζόμενων νανοδομών από τη συσσωμάτωση. Η χιτοζάνη είναι ένα φυσικό πολυμερές και οι λειτουργικές ομάδες της εμφανίζουν υψηλή συγγένεια με τα μεταλλικά ιόντα. Η διαλυτοποίησή της δοκιμάστηκε σε τρία διαφορετικά οργανικά οξέα, το κιτρικό, το γαλακτικό και το οξικό οξύ.
Ο χαρακτηρισμός των κολλοειδών νανοσωματιδίων πραγματοποιήθηκε με φασματοσκοπία Υπεριώδους-Ορατού και με Δυναμική Σκέδαση Φωτός, ώστε να προσδιοριστεί το ζ-δυναμικό, το μέγεθος και ο δείκτης πολυδιασποράς. Τα δύο τελευταία μεγέθη μελετήθηκαν στο χρόνο, για να διαπιστωθεί η σταθερότητά τους.
Σε δεύτερο στάδιο, η μελέτη συνεχίζεται με τον σχηματισμό υδρογελών αλγινικού με εκχύλισμα φύλλων ελιάς, στις οποίες είναι ενσωματωμένα νανοσωματίδια αργύρου. Η συνθετική πορεία περιλαμβάνει την χρήση ενός φυσικού βαθέως ευτηκτικού διαλύτη (NΑDES), που συνίσταται από γλυκόζη, γαλακτικό οξύ και νερό, ως διαλύτη για την εκχύλιση φύλλων ελιάς και ως παράγοντα διασύνδεσης για τον σχηματισμό της υδρογέλης. Το προκύπτον εκχύλισμα και το αλγινικό ανάγουν τον νιτρικό άργυρο υπό την παρουσία ορατού φωτός, ενώ έχουν και προστατευτικό ρόλο.
Η βελτιστοποίηση της νανοσύνθετης υδρογέλης πραγματοποιήθηκε με χρήση πειραματικού σχεδιασμού τύπου Box-Behnken για τριπλό σημείο εξάρτησης. Οι αποκρίσεις επιλέχθηκαν, ώστε η υδρογέλη να έχει επιθυμητές ιδιότητες για την εφαρμογή της σε επιδέσμους επούλωσης τραυμάτων. Οι ανεξάρτητες μεταβλητές είναι η συγκέντρωση του νιτρικού αργύρου, η περιεκτικότητα του εκχυλίσματος φύλλων ελιάς και ο χρόνος ανάδευσης. Οι αποκρίσεις, που αξιολογήθηκαν, είναι το ποσοστό διόγκωσης, το ποσοστό συγκράτησης νερού και το μέγεθος των νανοσωματιδίων αργύρου.
Η διόγκωση και η συγκράτηση νερού προσδιορίστηκαν μέσω εμβάπτισης της υδρογέλης σε μείγμα μονόξινου και δισόξινου φωσφορικού καλίου με pH ίσο με 5.5. Κατά μέσο όρο, το ποσοστό διόγκωσης στις 2 ώρες έφτασε το 562%, ενώ το ποσοστό συγκράτησης παρέμεινε μεγαλύτερο από 85% μετά από 3.5 ώρες. Μέσω Δυναμικής Σκέδασης Φωτός, το μέσο μέγεθος των νανοσωματιδίων αργύρου ήταν 473nm, ενώ ο σχετικά χαμηλός δείκτης πολυδιασποράς και η υψηλή τιμή του ζ-δυναμικού υποδηλώνουν την αυξημένη σταθερότητα των νανοδομών στην μήτρα της υδρογέλης. |
el |