heal.abstract |
Ο άνθρακας, ως ένα από τα πιο άφθονα στοιχεία στο σύμπαν, μπορεί να υπάρξει με πολλές αλλοτροπικές μορφές, ανάλογα με τον τρόπο που διατάσσονται τα άτομα άνθρακα και τους τύπους των δεσμών που κάνουν, όπως π.χ. ο γραφίτης και το διαμάντι. Ωστόσο, ο άνθρακας μπορεί επίσης να συντεθεί σε εργαστηριακό περιβάλλον κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες παράγοντας νανοϋλικά άνθρακα με αξιοσημείωτες ιδιότητες.
Τα τελευταία χρόνια, η χημική εναπόθεση ατμών (CVD) έχει αποδειχθεί μια από τις πιο σημαντικές μεθόδους παραγωγής νανοϋλικών άνθρακα. Σε σύγκριση με άλλες τεχνικές, παρουσιάζει πλεονεκτήματα όπως εύκολη λειτουργία, χαμηλό κόστος παραγωγής, υψηλή απόδοση των συντιθέμενων υλικών και δυνατότητα κλιμάκωσης παραγωγής. Παράμετροι όπως διαφορετικοί τύποι καταλυτών, υποστρώματα, πρόδρομοι υδρογονάνθρακες καθώς και ο χρόνος αντίδρασης και η εφαρμοσμένη θερμοκρασία μπορούν να οδηγήσουν σε διαφορετικές μορφολογίες των νανοϋλικών άνθρακα.
Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η διερεύνηση ανάπτυξης υβριδικών νανοϋλικών, που θα παρουσιάζουν θερμοηλεκτρικές ιδιότητες, ακολουθώντας δύο προσεγγίσεις. Στην πρώτη περίπτωση συντέθηκαν μέσω της μεθόδου CVD, νανοϋλικά που συνδυάζουν κράματα half-Heusler, τα οποία λειτουργούν καταλυτικά, και ινώδεις νανοδομές άνθρακα, πάνω σε διαφορετικά αδρανή υποστρώματα, που διαφέρουν ως προς τη γεωμετρία τους. Η μέθοδος που εφαρμόστηκε είναι αυτή του υποστηριζόμενου καταλύτη, κατά την οποία ο καταλύτης τοποθετούνταν στα υποστρώματα για να εισαχθεί στον αντιδραστήρα. Τα νανοϋλικά άνθρακα αναπτύχθηκαν επιτυχώς πάνω στα σωματίδια half-Heusler και παράμετροι όπως η επίδραση του υδρογόνου, ο χρόνος αντίδρασης και η γεωμετρία του υποστρώματος, ελήφθησαν υπόψη για αυτή τη μελέτη.
Κατά τη δεύτερη προσέγγιση, έγινε προσπάθεια επικάλυψης νανοσωλήνων άνθρακα με Mg2Si, μιας πολλά υποσχόμενης θερμοηλεκτρικής ένωσης, μέσω αντιδράσεων πολλαπλών σταδίων, που περιλαμβάνουν τη μέθοδο λύματος – πηκτής (sol-gel), τη μαγνησιοθερμική αναγωγή και την αντίδραση υγρής – στερεάς φάσης.
Οι ληφθείσες δομές και των δύο προσεγγίσεων χαρακτηρίστηκαν με μια σειρά από μεθόδους. Πραγματοποιήθηκε μορφολογικός χαρακτηρισμός με την παρατήρηση στο Ηλεκτρονικό Μικροσκόπιο Σάρωσης (SEM) και στο Μικροσκόπιο Διερχόμενης Δέσμης (ΤΕΜ), ενώ προσδιορίστηκε η χημική δομή της επιφάνειάς τους με φασματοσκοπία υπέρυθρου με μετασχηματισμό Φουριέ (FTIR) και η κρυσταλλογραφική δομή τους με φασματοσκοπία περίθλασης ακτινών Χ (XRD). Ακόμη, χρησιμοποιήθηκε φασματοσκοπία Raman προκειμένου να εκτιμηθεί η ποιότητα των δειγμάτων. |
el |