Το νέο Ευρωπαϊκό πλαίσιο εφαρμογής για την επαναχρησιμοποίηση λυμάτων και πρακτικές εφαρμογής στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Βασιλείου, Χριστίνα; Vasileiou, Christina

dc.contributor.author	Βασιλείου, Χριστίνα	el
dc.contributor.author	Vasileiou, Christina	en
dc.date.accessioned	2023-01-20T08:42:51Z
dc.date.available	2023-01-20T08:42:51Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/56790
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.24488
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων”	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Ευρωπαϊκός Κανονισμός 2020/741	el
dc.subject	Επαναχρησιμοποίηση λυμάτων	el
dc.subject	ΚΥΑ 145116/2011	el
dc.subject	Κυκλική οικονομία	el
dc.subject	Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία	el
dc.subject	European Regulation 2020/741	en
dc.subject	Circular economy	en
dc.subject	Wastewater reuse	en
dc.subject	European Green Deal	en
dc.subject	Greek legislation	en
dc.title	Το νέο Ευρωπαϊκό πλαίσιο εφαρμογής για την επαναχρησιμοποίηση λυμάτων και πρακτικές εφαρμογής στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης	el
dc.title	The new European framework for wastewater reuse and implementation practices in European Union countries	en
heal.type	masterThesis
heal.classification	Περιβάλλον	el
heal.classification	Environment	en
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2022-11-03
heal.abstract	Η συνεχής πίεση που ασκείται στους υδάτινους φυσικούς πόρους είναι τεράστια και είναι αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού, της λειψυδρίας, της εντατικοποίησης της γεωργίας και κτηνοτροφίας και άλλων πολλών ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Απαιτούνται λοιπόν σημαντικές ποσότητες νερού που μελλοντικά, όπως έχει προβλεφθεί στατιστικά, ο πλανήτης δεν θα μπορεί να προσφέρει και κατά συνέπεια δημιουργείται η ανάγκη εύρεσης εναλλακτικών πηγών νερού. Η παραγωγή λυμάτων είναι ανάλογη με την αύξηση του πληθυσμού επομένως η σωστή επαναχρησιμοποίησή τους αποτελεί επιπλέον πηγή νερού και συνεισφέρει στη βιώσιμη διαχείριση των διαθέσιμων υδάτινων πόρων. Η ενσωμάτωση της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων στην παγκόσμια στρατηγική κατά της ρύπανσης παρουσιάζει αρκετά περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη για αυτό και όλο και περισσότερα κράτη χρησιμοποιούν αντίστοιχες τεχνικές. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διαχείριση των πληροφοριών που προκύπτουν από την εφαρμογή των πλαισίων επαναχρησιμοποίησης στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και οι περιορισμοί και οι μελλοντικές δυνατότητες χρήσης του ανακτημένου νερού. Αρχικά, γίνεται ανάλυση γενικών πληροφοριών και ιστορική αναδρομή της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων και της κυκλικής οικονομίας. Η χρήση του ανακτημένου νερού, από τη μία πλευρά, μπορεί να περιορίσει τη ρύπανση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων και από την άλλη να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στη δημόσια υγεία αλλά και στο περιβάλλον. Για αυτό η σωστή χρήση του και οι εντατικοί έλεγχοι της ποιότητάς του διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στις θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει. Αρκετές χώρες, τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επαναχρησιμοποιούν τα λύματα τους για διάφορες χρήσεις, με πιο συνηθισμένη τη χρήση του νερού για άρδευση. Η κυκλική οικονομία αποτελεί ένα ακόμα όπλο ενάντια στην κλιματική αλλαγή και την μείωση των υδατικών πόρων και συνεισφέρει καταλυτικά στην επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την επαναχρησιμοποίηση και αυτό διότι υπάρχει εμφανής ανομοιομορφία στους υδάτινους πόρους της Νότιας και Βόρειας Ευρώπης. Οι Βόρειες χώρες δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα ξηρασίας ή ελαχιστοποίησης των υδατικών τους αποθεμάτων σε αντίθεση με τις Νότιες, κυρίως χώρες της Μεσογείου, οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Οι περισσότερες Μεσογειακές χώρες έχουν θεσπίσει δικές τους ανεξάρτητες νομοθεσίες που αφορούν την επαναχρησιμοποίηση λυμάτων, όπως για παράδειγμα η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Κύπρος. Κάθε νομοθεσία είναι διαφορετική αφήνοντας έτσι μεγάλα κενά στην ευρύτερη χρήση του ανακτημένου νερού. Η δημιουργία ενός ενιαίου πλαισίου ήταν επιτακτική και έγινε πραγματικότητα το 2020 με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 2020/741 που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για την επαναχρησιμοποίηση. Στη συνέχεια, αναλύεται το Ευρωπαϊκό και το Ελληνικό πλαίσιο για τη διαχείριση των υδατικών πόρων και την επαναχρησιμοποίηση ανακτημένου νερού από εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων καθώς και ο νέος Ευρωπαϊκός Κανονισμός 2020/741. Επιπλέον γίνεται μια ιστορική αναδρομή και ανάλυση αντίστοιχων νομοθεσιών σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιο συγκεκριμένα της Ισπανίας, Ιταλίας, Κύπρου και Μάλτας, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, των Η.Π.Α. και του Ισραήλ. Ύστερα, αναλύονται και συγκρίνονται ο Κανονισμός 2020/741 με την Ελληνική Κ.Υ.Α. 145116/2011 για επαναχρησιμοποίηση και με αντίστοιχες νομοθεσίες άλλων χωρών με βάση τις κατηγορίες ποιότητας νερού, τη συχνότητα παρακολούθησης, το περιεχόμενο των αδειών καθώς και τις πληροφορίες που πρέπει να μεταβιβάζονται στο ευρύ κοινό και την πολιτεία. Ο Κανονισμός και η νομοθεσία της Γαλλίας εξειδικεύονται μόνο στην επαναχρησιμοποίηση για άρδευση σε αντίθεση με τις νομοθεσίες της Ελλάδας, Κύπρου, Ιταλίας, των Η.Π.Α. και του Ισραήλ, οι οποίες αναφέρουν και άλλες χρήσεις, όπως για παράδειγμα την επαναφόρτιση υδροφορέα, την αστική και βιομηχανική χρήση, απόρριψη σε επιφανειακά ύδατα και ενίσχυση υγροβιοτόπων. Κοινός παρονομαστής σε όλες τις εθνικές νομοθεσίες είναι η έλλειψη οδηγιών σχετικά με την ενημέρωση του κοινού καθώς και του σχεδίου διαχείρισης κινδύνων, που αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο του Κανονισμού. Οι πληροφορίες που πρέπει να παρακολουθούνται αναφέρονται αναλυτικά στον Κανονισμό καθώς μέσω της καταγραφής τους γίνεται πιο ακριβής η πρόβλεψη των πιθανών κινδύνων αλλά και ο προσδιορισμός των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων των φορέων. Μελλοντικά βέβαια υπάρχουν αρκετές ακόμα πληροφορίες που θα μπορούσαν να καταγράφουν οι χώρες προκειμένου να δημιουργηθούν αντίστοιχες βάσεις δεδομένων για την καλύτερη παρακολούθηση ολόκληρης της διαδικασίας. Στα τελευταία κεφάλαια περιγράφονται και αναλύονται οι περιορισμοί, οι προκλήσεις και οι μελλοντικές δυνατότητες της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων. Κυριότερα εμπόδια στην αύξηση της επαναχρησιμοποίησης νερού στέκονται οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον καθώς και η επιφυλακτική κοινή γνώμη. Αυτά, και άλλα μικρότερα εμπόδια μπορούν να εξαλειφθούν μέσω χρηματοδοτήσεων για σύγχρονες εγκαταστάσεις ανάκτησης λυμάτων και εκσυγχρονισμό των παλιών αλλά και για στοχευμένη ενημέρωση των πολιτών. Το νέο σχέδιο δράσης για την Κυκλική Οικονομία, η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών είναι σχέδια αλληλένδετα και όλα ευνοούνται από την τήρηση του Κανονισμού. Μέσω του Κανονισμού θα γίνει αναλυτική καταγραφή της πορείας του ανακτημένου νερού με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολη η παρακολούθηση της πορείας όλων των στόχων. Τέλος, γίνεται αναφορά των σημαντικότερων συμπερασμάτων από την έρευνα που πραγματοποιήθηκε, εκ των οποίων είναι η ανάγκη ενσωμάτωσης του Κανονισμού στις εθνικές νομοθεσίες προκειμένου να γίνεται συστηματική καταγραφή των αποτελεσμάτων και δημιουργία σχεδίων διαχείρισης κινδύνων.	el
heal.abstract	The constant pressure on water resources is enormous and is the result of rapid population growth, water scarcity, the intensification of agriculture and livestock farming and many other human activities. This requires huge quantities of water that in the future, as has been statistically predicted, the planet will not be able to provide, and this creates the need to find alternative sources of water. Wastewater production is proportional to population growth, so its proper reuse is an additional source of water and contributes to the sustainable management of available water resources. The integration of wastewater reuse in the global anti-pollution strategy has several environmental and economic benefits and therefore more and more countries are using/adapting such techniques. The aim of this thesis is to manage the information resulting from the implementation of reuse frameworks in the European Union countries as well as the limitations and future possibilities for the use of reclaimed water. First, an analysis of general information and a historical review of wastewater reuse and the circular economy is presented. The use of reclaimed water can, on the one hand, reduce pollution of surface and groundwater and, on the other hand, cause enormous problems for public health and the environment. This is why its proper use and intensive controls of its quality play an important role in the positive or negative effects it can have. Several countries, both globally and in the European Union, reuse their wastewater for various purposes, the most common being the use of water for irrigation. The circular economy is another weapon against climate change and water resource depletion and is a catalyst for achieving the goals of the European Green Deal and the United Nations Sustainable Development Goals (SDGs). Until recently, there was no uniform legal framework for wastewater reuse, because there is a clear disparity between the water resources of Southern and Northern Europe. Northern countries do not face problems of drought or reduction of their water reserves, unlike the Southern countries, mainly in the Mediterranean, which face serious problems. Most Mediterranean countries have adopted their own independent legislation concerning wastewater reuse, for example Italy, Greece, Spain and Cyprus. Each legislation is different, leaving the creation of major gaps in the wider use of reclaimed water. The creation of a single framework was imperative and became a reality in 2020 with European Regulation 2020/741 issued by the European Commission on minimum requirements for wastewater reuse. Next, the European and Greek framework for water resources management and reuse of reclaimed water from wastewater treatment plants is analyzed, as well as the new European Regulation 2020/741. In addition, a historical review and analysis of corresponding legislation in other European Union countries, more specifically Spain, Italy, Cyprus and Malta, but also on a global scale, the United States and Israel. Then, Regulation 2020/741 is analyzed and compared with the Greek Water Quality Regulation 145116/2011 for reuse and with corresponding legislation of other countries based on the water quality categories, the frequency of monitoring, the content of permits and the information that must be conveyed to the public and the state. The Regulation and the French legislation only specialize in reuse for irrigation, unlike the legislation of Greece, Cyprus, Italy, the USA and Israel, which mention other uses, such as for example aquifer recharge, urban and industrial use, discharge to surface water and wetland enhancement/recharging. The common denominator in all national legislation is the lack of guidance/guidelines on public information and the risk management plan, which is an important chapter of the Regulation. The information that must be monitored are described in detail in the Regulation, as through their recording, the prediction of potential risks and the identification of the respective responsibilities of the actors becomes more accurate. In the future, of course, there is a lot more information that countries could record in order to create corresponding databases for better monitoring of the whole process. The final chapters describe and analyze the limitations, challenges and future potential of wastewater reuse. Main obstacles to the increase of water reuse are the risks to public health, the environment and public concerns. These and other minor barriers can be removed through funding for modern wastewater treatment plants and modernization of old ones, as well as targeted awareness-raising among citizens. The new Circular Economy Action Plan, the European Green Deal and the UN Sustainable Development Goals are interlinked projects and all benefit from compliance with the Regulation. Through the Regulation, a detailed record of the progress of the recovered water will be kept, making it easier to monitor the progress of all targets. Finally, the most important conclusions from the research carried out are mentioned, including the need to incorporate the Regulation into national legislation in order to systematically record the results and create risk management plans.	en
heal.advisorName	Γαβαλάκη, Ευγενία	el
heal.committeeMemberName	Γαβαλάκη, Ευγενία	el
heal.committeeMemberName	Ανδρεαδάκης, Ανδρέας	el
heal.committeeMemberName	Μαλαμής, Συμεών – Αλέξανδρος	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Πολιτικών Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.fullTextAvailability	false