heal.abstract |
Τα ομοαξονικά μαγνητικά γρανάζια (ΟΜΓ) παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον
μεταξύ των ερευνητών αλλά και στη βιομηχανία από την εφεύρεσή τους εδώ και δύο
δεκαετίες. Οι μαγνητικές μεταδόσεις εμφανίζουν ολίσθηση σε υψηλές ροπές και
γενικά έχουν χαμηλότερη πυκνότητα ροπής σε σύγκριση με τις αντίστοιχες μηχανικές,
όμως ξεπερνούν τις μηχανικές μεταδόσεις όσον αφορά τις επιτευχθείσες ταχύτητες,
την ευελιξία, την απόσβεση των κραδασμών, την οπισθοδήγηση και την απόδοση. Η
αύξηση της πυκνότητας της ροπής είναι ένα σημαντικό ζήτημα στις μαγνητικές
μεταδόσεις ισχύος που έχει μελετηθεί εκτενώς στη βιβλιογραφία. Ωστόσο, ο
υπολογισμός της ροπής συνήθως εκτελείται μέσω ανάλυσης πεπερασμένων
στοιχείων ή/και αριθμητικών μεθόδων, αυξάνοντας έτσι το υπολογιστικό κόστος,
ειδικά σε δυναμικές προσομοιώσεις όπου απαιτείται υπολογισμός των ροπών στους
δύο ρότορες σε κάθε χρονικό βήμα. Ο στόχος αυτής της εργασίας είναι η ανάπτυξη
δύο αναλυτικών δισδιάστατων μοντέλων έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ο γρήγορος και
αποτελεσματικός υπολογισμός των ασκούμενων ροπών για κάθε γωνία
περιστροφής, γεωμετρική διαμόρφωση και συστατικές παραμέτρους των μαγνητών
χρησιμοποιώντας τον τανυστή τάσεων του Maxwell. Το πρώτο μοντέλο αναφέρεται
στο τυπικό ΟΜΓ, ενώ το δεύτερο στο ΟΜΓ με διάταξη μονίμων μαγνητών τύπου
Halbach, λόγω των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του. Τα αποτελέσματα που
προέκυψαν από τα μοντέλα συγκρίθηκαν με αυτά που ελήφθησαν από τις αναλύσεις
πεπερασμένων στοιχείων (FEA). Οι υπολογιζόμενες ροπές στον εσωτερικό και τον
εξωτερικό ρότορα ήταν σε απόλυτη ταύτιση με τα FEA, ωστόσο τα αναλυτικά μοντέλα
ήταν ταχύτερα κατά δύο τάξεις μεγέθους. Επιπλέον, μέσω των προτεινόμενων
μοντέλων είναι δυνατός ο αναλυτικός υπολογισμός του παλμού της ροπής που
δημιουργείται στα ΟΜΓ. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε μια διερεύνηση της
επίδρασης του δακτυλιοειδούς διαμορφωτή στη μέγιστη ροπή της μετάδοσης, από
την οποία προκύπτει ότι υπάρχει μια βέλτιστη τιμή μήκους για το φερομαγνητικό
τμήμα η οποία μεγιστοποιεί την πυκνότητα ροπής. Επιπλέον, διατυπώθηκαν οι
εξισώσεις κίνησης του ΟΜΓ και αναπτύχθηκε ένα μοντέλο για την προσομοίωση της
δυναμικής απόκρισης του συστήματος χωρίς την απαίτηση υπολογισμού της ροπής
σε κάθε χρονικό βήμα, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο σημαντικά το υπολογιστικό
κόστος. Ακόμη, διερευνήθηκε το φαινόμενο της ολίσθησης και προσδιορίστηκε το
σφάλμα μετάδοσης. Τέλος, μελετήθηκε η επίδραση των ταλαντώσεων του
δακτυλιοειδούς διαμορφωτή στον παλμό της ροπής του ΟΜΓ. |
el |