heal.abstract |
Σκοπό της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η μελέτη των συνθηκών ανάπτυξης
σε βιοαντιδραστήρα, γενετικά τροποποιημένων στελεχών του R. qinsghenghii IGTS8. Το
συγκεκριμένο στέλεχος έχει την δυνατότητα να απομακρύνει επιλεκτικά το θείο από το
διβενζοθειοφαίνιο (DBT), χωρίς να διασπά τον ανθρακικό σκελετό της ένωσης, με προϊόντα
το 2-υδροξυδιφαινύλιο (2-ΗΒP) και τα θειώδη ιόντα, μέσω του μονοπατιού 4S, με
ενδεχόμενη εφαρμογή στην απομάκρυνση θείου από τα κλάσματα πετρελαιοειδών. Ωστόσο,
το φυσικού τύπου στέλεχος παρουσιάζει περιορισμούς όσο αφορά την χρησιμοποιούμενη
πηγή θείου, λόγω της παρουσίας φαινομένων καταστολής των αποθειωτικών γονιδίων από
θειούχες ενώσεις, όπως τα θειικά ιόντα, η μεθειονίνη κ.ά. Με στόχο την βελτιστοποίηση της
διεργασίας, εξετάζονται δύο γενετικά τροποποιημένα στελέχη, το cbsΔ και το metBΔ, τα
οποία δύνανται να αναπτύσσονται και να παρουσιάζουν αποθειωτική ικανότητα παρουσία
θειικών ιόντων και μεθειονίνης, αντίστοιχα.
Αρχικά, εξετάζεται η ανάπτυξη των τριών στελεχών σε βιοαντιδραστήρα διαλείποντος έργου
παρουσία αιθανόλης ως πηγής άνθρακα, και της προτιμώμενης πηγής θείου για το κάθε
στέλεχος. Το στέλεχος cbsΔ παρουσιάζει την μέγιστη συγκέντρωση βιομάζας, εκ των τριών,
αλλά την χαμηλότερη αποθειωτική ικανότητα. Αντίστοιχα, το metBΔ παρουσιάζει παρόμοια
αποθειωτική ικανότητα με το wt, αλλά χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης. Επομένως, μεταξύ των
τροποποιημένων στελεχών επιλέγεται το στέλεχος metBΔ. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η
επίδραση της συγκέντρωσης της πηγής άνθρακα (7.6, 4, 2.07 g/L αιθανόλη) και της πηγής
θείου (1, 2, 4 mM μεθειονίνης). Εξ αυτών, ο υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης επιτεύχθηκε σε
συνθήκες 7.6 g/L αιθανόλη και 2 mM μεθειονίνη, ενώ παρουσιαζόταν ικανοποιητική
αποθειωτική ικανότητα.
Στην συνέχεια, και εφόσον έχουν προδιοριστεί οι βέλτιστες συνθήκες σε αντιδραστήρα
διαλείποντος έργου, εξετάζεται η καλλιέργεια σε αντιδραστήρα ημιαδιαλείποντος έργου. Το
θρεπτικό μέσο της ημιδιαλείπουσαν διεργασίας ήταν το ίδιο με αυτό της διαλείπουσας, αλλά
διέφερε ως προς την συγκέντρωση της αιθανόλης. Συγκεκριμένα, εξετάζονται τρεις
διαφορετικές συνθήκες ροής, δηλαδή τρεις διαφορετικές παροχές αιθανόλης (14.74, 18.8,
21.65 mg/min αιθανόλης). Στην πρώτη περίπτωση, παρατηρήθηκε η υψηλότερη συνολική
ενεργότητα και η βέλτιστη συγκέντρωση βιομάζας, ενώ στις άλλες δύο περιπτώσεις
παρατηρήθηκε σημαντική συσσώρευση της αιθανόλης. Και στις τρεις περιπτώσεις, η ειδική
αποθειωτική ικανότητα (U/mg DCW) ήταν αντίστοιχη. |
el |