Η σκηνογραφία ως μετασχηματιστής του θεατρικού χώρου

Κανάβαρης, Νικόλαος - Ιωάννης; Kanavaris, Nikolaos-Ioannis

dc.contributor.author	Κανάβαρης, Νικόλαος - Ιωάννης
dc.contributor.author	Kanavaris, Nikolaos-Ioannis	en
dc.date.accessioned	2023-01-31T10:33:59Z
dc.date.available	2023-01-31T10:33:59Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/56986
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.24684
dc.description	Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός, Κατεύθυνση Α : Γνωσιολογία της Αρχιτεκτονικής"	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/gr/	*
dc.subject	Σκηνογραφία	el
dc.subject	Ηθοποιός	el
dc.subject	Κείμενο	el
dc.subject	Scenography	el
dc.subject	Θέατρο	el
dc.subject	Theatre	el
dc.subject	Actor	el
dc.subject	Play	el
dc.subject	Presentational space	el
dc.subject	Παραστασιακός χώρος	el
dc.title	Η σκηνογραφία ως μετασχηματιστής του θεατρικού χώρου	el
dc.title	Scenography as a transformator of the theatrical space: the “on stage” spatialities of G. Patsas and D. Fotopoulos	en
dc.contributor.department	Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός, κατεύθυνση Α. «Γνωσιολογία της Αρχιτεκτονικής»	el
heal.type	masterThesis
heal.secondaryTitle	Οι "επί σκηνής" χωρικότητες των Γ. Πάτσα και Δ. Φωτόπουλου	el
heal.classification	Σκηνογραφία	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.language	el
heal.access	campus
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2021-10-26
heal.abstract	Η παρούσα εργασία ερευνά τη σκηνογραφία εντός του θεατρικού φαινομένου ως μια μετέωρη χωρικότητα η οποία δημιουργείται ανάμεσα στο δίπολο τόπος-χώρος. Ανάμεσα στο μύθο και στη δράση των ανθρώπων εκτείνεται ο χώρος της σκηνογραφίας, ο οποίος συγκροτείται ως ένα ξεχωριστό σύστημα σημείων. Ο χώρος της σκηνογραφίας, ταυτίζεται με τον παραστασιακό χώρο, τον τρόπο δηλαδή που οργανώνεται η θεατρική σκηνή για κάθε θεατρική παραγωγή, και συνίσταται στις στοιχειώδεις σχέσεις που συγκροτεί με το θεατρικό κείμενο και τη σωματική δράση των ηθοποιών. Η σκηνογραφία ως το σύνολο του υλικού κόσμου της παράστασης αποτελεί μια οπτική μεταφορά του δραματικού κειμένου, η οποία βρίσκεται σε διαρκή μετασχηματισμό κάτω από τη δράση των ηθοποιών. Μέσα από αυτό το ερμηνευτικό σχήμα προσεγγίζονται οι σκηνογραφικές προτάσεις του Γ. Πάτσα και Δ. Φωτόπουλου. Οι δηλώσεις των δύο δημιουργών ως προς τις αρχές του σκηνογραφικού σχεδιασμού καθώς και ο κριτικός σχολιασμός επιλεγμένων σκηνογραφιών από σύγχρονους σκηνογράφους-κριτικούς σκιαγραφούν τη μετέωρη χωρικότητα των σκηνογραφιών. Η χωρικότητα της αφαίρεσης-συνεκδοχής του ιερατικού σώματος του Πάτσα, και η χωρικότητα της ετερογένειας-αυτονομίας του αντικειμένου-ηθοποιός του Φωτόπουλου συνιστούν δύο διαφορετικούς σκηνογραφικούς κόσμους, με αποκλίσεις και τομές. Η σκηνογραφία ως μετέωρη χωρικότητα συγκροτεί κατοικήσιμους κόσμους, εικόνες με σώματα που δρουν, με αφορμή το δραματικό κείμενο.	el
heal.abstract	This paper investigates scenography within the theatrical phenomenon as a liminal spatiality, created between the place-space dipole. The space of scenography extends between the myth and the action of people, and it is constituted as a distinct system of signs. Scenography is established within the presentational space, which is the very way the theatrical stage is organized for each theatrical production. Scenography is formed by some elementary relationships established with the theatrical text and the physical action of the actors. Set design, considered as the whole material world of the performance, can be perceived as a visual metaphor for the dramatic text, which is in constant transformation under the action of actors. Through this interpretive scheme the scenographic work of G. Patsas and D. Fotopoulos is approached. The statements of the two creators regarding their designing principles as well as the critical commentary by contemporary set designers-critics outline the spatiality introduced by the set. The spatiality of the abstraction-conception of the priestly body of Patsas, and the spatiality of the heterogeneity-autonomy of the objectactor of Fotopoulos constitute two different scenographic worlds, with divergences and intersections. Set design as a liminal spatiality constitutes inhabitable worlds, images with active bodies, based on the dramatic tex	en
heal.advisorName	Σταυρίδης, Σταύρος	el
heal.advisorName	Stavridis, Stavros	en
heal.committeeMemberName	Ντάφλος, Κωνσταντίνος
heal.committeeMemberName	Γρηγοριάδης, Ιωάννης
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	116
heal.fullTextAvailability	false