Τα ψήγματα της αποβιομηχάνισης στα Δωδεκάνησα: το ζήτημα της επανάχρησης

Παπαγεωργίου, Μιχαέλλα; Papageorgiou, Michaella

dc.contributor.author	Παπαγεωργίου, Μιχαέλλα	el
dc.contributor.author	Papageorgiou, Michaella	en
dc.date.accessioned	2023-02-28T11:31:09Z
dc.date.available	2023-02-28T11:31:09Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/57168
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.24866
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Αποβιομηχάνιση	el
dc.subject	Deindustrialization	en
dc.title	Τα ψήγματα της αποβιομηχάνισης στα Δωδεκάνησα: το ζήτημα της επανάχρησης	el
dc.title	The traces of deindustrialization in the Dodecanese: the issue of reuse	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Industrial buildings -- Remodeling for other use	en
heal.language	el	el
heal.access	free	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2023-02-13
heal.abstract	Η παρούσα ερευνητική εργασία έχει ως αντικείμενο την καταγραφή της βιομηχανικής κληρονομιάς της Δωδεκανήσου, όπως αυτή διαμορφώθηκε κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας (1912-1943) και την εμβάθυνση σε ζητήματα που αφορούν την επανάχρηση ανενεργών βιομηχανικών κελυφών, αλλά και τους όρους και τις προϋποθέσεις κάτω από τους οποίους γίνεται αυτό. Μέσα από την αναλυτική καταγραφή των βιομηχανικών κτηρίων στα νησιά Ρόδο, Κω και Κάλυμνο, εξάγονται συμπεράσματα σχετικά με τη σημερινή τους κατάσταση, πόσα και ποια γλίτωσαν την κατεδάφιση, είτε λόγω εγκατάλειψης είτε λόγω απαλλοτρίωσης για οικονομικά συμφέροντα, ποια κινδυνεύουν να χαθούν και ποια θυσιάστηκαν ήδη στον βωμό πολιτικών πρακτικών. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη του βιομηχανικού πλούτου και της ιστορίας της Δωδεκανήσου, καθώς πρακτικές επανάχρησης φαίνεται να εφαρμόζονται κατά κύριο λόγο σε μεγάλα αστικά κέντρα παραγκωνίζοντας τα νησιά της Ελλάδας, τα οποία κατά κοινή ομολογία διατίθενται μόνο για τουρισμό. Η ερευνητική εργασία αναφέρεται στο χρονικό της Δωδεκανήσου από την Ιταλοκρατία, που γνώρισε την μεγαλύτερη άνθηση η βιομηχανία, μέχρι και την ενσωμάτωση της στο ελληνικό κράτος, που σιγά σιγά ξεκινά η αποβιομηχάνιση αφήνοντας πίσω ένα μεγάλο κτηριακό απόθεμα. Το δεύτερο μέρος της εργασίας αφορά ζητήματα προσαρμοστικής επανάχρησης, με την παράθεση υλοποιημένων παραδειγμάτων από τον ελληνικό αλλά και τον διεθνή χώρο.	el
heal.abstract	The purpose of this thesis is to record the industrial heritage of the Dodecanese as it was formed during the period of Italian rule (1912-1943) and to highlight the issues related to the reuse of inactive industrial shells, and the terms and conditions towards this direction. Through the detailed documentation of the industrial buildings, some conclusions are drawn about their current situation, how many and which of them have not been demolished due to either abandonment or expropriation for economic reasons, which of them are at risk of being lost and which of them have already been lost because of political practices. The aim of this dissertation is to highlight the industrial wealth and history of the Dodecanese, as practices of reuse seem to be applied more to large urban centers rather than to islands of Greece, which according to the common practice are available only for tourism. The research work refers to the history of the Dodecanese from the Italian rule, when industry experienced the greatest boom, until the integration to the Greek State, when deindustrialization slowly begins, leaving behind a large building stock. The second part concerns adaptive reuse, with the presentation of relevant Greek and international examples.	en
heal.tableOfContents	Περίληψη Abstract Εισαγωγή Α. Αντικείμενο Β. Στόχος Γ. Μεθοδολογία προσέγγισης Δ. Διάρθρωση κεφαλαίων 1\| Ιστορικό πλαίσιο βιομηχανικής ανάπτυξης στα Δωδεκάνησα \| σελ. 8 1.1\| Γενικά 1.2\| Η Περίοδος της Ιταλοκρατίας (Μάιος 1912-Οκτώβριος 1943) 1.2.1\| Η Πρώτη Περίοδος της Ιταλοκρατίας (1912-1923) 1.2.2\| Η Δεύτερη Περίοδος της Ιταλοκρατίας (1923-1943) 1.3\| Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα (7 Mαρτίου1948) 1.3.1\| Η Γερμανική Κατοχή (Οκτώβρη 1943-Μάιο 1945) 1.3.2\| Η Αγγλική Κατοχή (Μάιο 1945-Μάρτη 1947) 1.3.3\| Απελευθέρωση 1.3.4\| Μετά την ενσωμάτωση 1.4\| Η Αποβιομηχάνιση στα Δωδεκάνησα 2\| Η Καταγραφή των Βιομηχανικών Μονάδων \| σελ. 14 2.1\| Γενικά 2.2\| Οι Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις της Ρόδου 2.2.1\| Ηλεκτρική Βιομηχανία S.I.E.R. (Societa’ Industrie Elettriche Rodi) (1921) 2.2.2\| Μεταξοβιομηχανία στην Κατταβιά (1922) 2.2.3\| Δημοτικά Σφαγεία \| Mattatoio (1925) 2.2.4\| Καπνοβιομηχανία Τ.Ε.Μ.Ι (1927) (Tabacchi Egei Manifattura Italiana) 2.2.5\| Οινοποιείο C.A.I.R. (1928)(Compagnia Agricola Industriale Rodi) 2.2.6\| Κεραμουργείο I.C.A.R.O (1928)(La Societa Industria Ceramiche Aristriche Rodio - Orientali) 2.2.7\| Πλινθοκεραμοποιείο S.A.I.C.A. (Societa Anonima Industriale Comerciale Agricola) (1929) 2.2.8\| Σαπωνοποείο - Ελαιουργείο RODIA (1934) 2.2.9\| Αλευροβιομηχανία S.A.M.I.C.A (Societa Anonima Molitoria Industriale Commerci Affini) (1938) 2.2.10\| Βιομηχανία επεξεργασίας ξηρών καρπών S.A.I.F.E. (Societa Anonima Fruttindustria Egea) (1939) 2.3\| Οι Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις της Κω 2.3.1\| Δημοτικά Σφαγεία \| Mattatoio (1926) 2.3.2\| Αποθηκευτικές Εγκαταστάσεις (1926) 2.3.3\| Το Εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρείας S.I.E.R. (1926) 2.3.4\| Οινοποιείο CAIR (Compagnia Agricola Industriale Rodi) (1931) 2.3.5\| Α.ΒΙ.ΚΩ (Αγροτική Βιομηχανία Κω) (1954, 1965) 2.3.6\| Σαπωνοποιείο (1931) S.V.I.C. (Saponificio Vittoria Industria Coense) 2.3.7\| Καπνοβιομηχανία Τ.Ε.Μ.Ι (1927) (Tabacchi Egei Manifattura Italiana) στην Κω 2.4\| Οι Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις της Καλύμνου 2.4.1\| Γενικά 2.4.2\| Οι Πατήθριες 2.4.3\| Η περιοχή Βουβάλη 2.4.4\| Το Λαφάσι 47 3\| Βιομηχανική Κληρονομιά και Διάσωση των Ψηγμάτων της Αποβιομηχάνισης \| σελ. 57 3.1\| Γενικά 3.2\| Η Βιομηχανική Κληρονομιά ως τμήμα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς 3.2.1\| Πολιτιστική Κληρονομιά 3.2.2\| Η Βιομηχανική κληρονομιά και η Βιομηχανική Αρχαιολογία 3.2.3\| Η Βιομηχανική αρχαιολογία στην Ελλάδα 3.3\| Τρόποι Αξιοποίησης της Βιομηχανικής Κληρονομιάς 3.3.1\| Προσαρμοστική Επανάχρηση (“Adaptive Reuse”) 3.3.2\| Όροι και προϋποθέσεις επανάχρησης βιομηχανικών κελυφών 3.4\| Διεθνής Εμπειρία 3.4.1\| Τρόπος επιλογής των παραδειγμάτων 3.4.2\| Gasometer Town, Βιέννη - Αυστρία 3.4.3\| C - Mine, Γκενκ - Βέλγιο 3.5\| Εγχώρια Εμπειρία 3.5.1\| Τρόπος επιλογής των παραδειγμάτων 3.5.2\| Κτήριο γραφείων στο Μοσχάτο 3.5.3\| Ελαιουργείο Βρανά, Μυτιλήνη, Λέσβος 4\| Συμπεράσματα \| σελ. 78 4.1\| Σύγκριση της βιομηχανικής ανάπτυξης της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα 4.2\| Η κατάσταση σήμερα 4.3\| Η προσαρμοστική επανάχρηση ως λύση 4.3.1\| Παράγοντες που επηρεάζουν την λήψη των αποφάσεων επανάχρησης Βιβλιογραφία \| σελ. 82 Α. Ελληνική Βιβλιογραφία Β. Ξένη Βιβλιογραφία Γ. Ιστοσελίδες Δ. Νομοθεσία Κατάλογος Εικόνων \| σελ. 86 Κατάλογος Πινάκων \| σελ. 89	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Συνθέσεων Τεχνολογικής Αιχμής	el
heal.fullTextAvailability	false