Δια-κριτικός λόγος: ο Bourdieu συναντά τον Mies στη Βαρκελώνη

Κίτσου, Σωτηρία; Kitsou, Sotiria

dc.contributor.author	Κίτσου, Σωτηρία	el
dc.contributor.author	Kitsou, Sotiria	en
dc.date.accessioned	2023-08-25T09:35:08Z
dc.date.available	2023-08-25T09:35:08Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/57932
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.25629
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Διάκριση	el
dc.subject	Λόγος	el
dc.subject	Συμβολική δύναμη	el
dc.subject	Κατασκευαστικός δομισμός	el
dc.subject	Διαφορά	el
dc.subject	Θερμοδυναμικό όραμα	el
dc.subject	Μοντερνισμός	el
dc.subject	Πολιτισμική όσφρηση	el
dc.subject	Αυτοκοινωνιοανάλυση	el
dc.subject	Αναστοχαστικότητα	el
dc.subject	Pierre Bourdieu	en
dc.subject	Mies van der Rohe	en
dc.subject	Barcelona Pavilion	en
dc.subject	Juan Pablo Bonta	en
dc.subject	Symbolic power	en
dc.subject	Habitus	en
dc.subject	Field	en
dc.subject	Illusio	en
dc.title	Δια-κριτικός λόγος: ο Bourdieu συναντά τον Mies στη Βαρκελώνη	el
dc.title	Distinguishing discourse: Bourdieu meets Mies in Barcelona	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture and society	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2023-07-06
heal.abstract	Με τη βοήθεια των σημαντικότερων εννοιολογικών εργαλείων του Γάλλου κοινωνιολόγου Pierre Bourdieu, επιχειρείται μία απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης της πρακτικής της Κριτικής της Αρχιτεκτονικής και εν γένει της Τέχνης, με έμφαση στη διερεύνηση του ρόλου του Λόγου. Στο πλαίσιο της συσχετιστικής προσέγγισης της κοινωνικής ζωής που παρουσιάζει ο Bourdieu, η «αρέσκεια» ορίζεται πρωτίστως ως «απαρέσκεια» και η «κρίση» ως «διά-κριση». Υπό αυτό το πρίσμα, ο Κριτικός Λόγος δεν μπορεί παρά να είναι ένας Δια-κριτικός Λόγος, ένας Λόγος, δηλαδή, που παράγει, αναπαράγει και τροποποιεί τις διακρίσεις στη συνεχή κατανομή της αντικειμενικής πραγματικότητας, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση κάθε συμβολικού παιχνιδιού μέσα απ’την πάλη των δρώντων. Παράλληλα, η γραμμική αφήγηση των 3 «ζωών» του Barcelona Pavilion στοχεύει στην καταληπτότητα ορισμένων επιλεγμένων σημείων της θεωρητικής ανάλυσης και κυρίως στην ανάδειξη της αμφίδρομης σχέσης Δια-κριτικού Λόγου και Αρχιτεκτονικής. Το παράδειγμα επιλέχτηκε διότι, ως μία αρκετά ιδιάζουσα περίπτωση, συγκεντρώνει πολλά από εκείνα τα χαρακτηριστικά που άπτονται του συγκεκριμένου ερευνητικού ενδιαφέροντος: η θέση του στο δίκτυο των υπόλοιπων εκθεμάτων ήταν αποτέλεσμα επίμονων διαπραγματεύσεων, ως υλικό κατασκεύασμα απέτυχε να διακριθεί εξαρχής - αντίθετα άρχισε να εμποτίζεται με συμβολική αξία κυρίως μετά την αποσυναρμολόγησή του, χάρη σε μία αφθονία Λόγου για αυτό, που τελικά δημιούργησε και την ανάγκη για την πραγματική ανακατασκευή του - έχει ήδη χρησιμοποιηθεί ως βάση για την επιστημολογική θεωρία του Juan Pablo Bonta σχετικά με το ζήτημα της χρονικότητας των αρχιτεκτονικών ερμηνειών, ο αρχιτέκτονάς του δεν ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός και επιπλέον διατηρούσε μία ιδιαίτερη σχέση με την έννοια της «διαφοράς», ως θεμελιωτής του Μοντέρνου κινήματος αφενός, ως ένας δημιουργός που δήλωνε ότι δεν θέλει να είναι «ενδιαφέρων», αφετέρου.	el
heal.abstract	Using the main conceptual tools of French sociologist Pierre Bourdieu, an attempt is made to undertake a sociological analysis of the practice of Architectural Criticism and Art Criticism in general, with an emphasis on the investigation of the role of Language. Within Bourdieu's framework of a relational approach to social life, "preference" is primarily defined as "dispreference", and "judgment" as "distinction". From this perspective, Critical Discourse can only be a Distinguishing Discourse, a Discourse that produces, reproduces, and modifies the distinctions in the continuous distribution of objective reality, ensuring the perpetuation of every symbolic game through the struggle of agents. At the same time, the linear narration of the three "lives" of the Barcelona Pavilion aims at the intelligibility of certain selected points of theoretical analysis and, above all, at highlighting the reciprocal relationship between Distinguishing Discourse and Architecture. The example was chosen because, as a rather peculiar case, it encompasses many of the characteristics related to this specific research interest: its position in the network of other exhibitions resulted from persistent negotiations, as a material construct, it failed to distinguish itself from the beginning - on the contrary, it began to acquire symbolic value mainly after its dismantling, thanks to an abundance of discourse about it, which ultimately created the need for its actual reconstruction - it has already been used as the basis for Juan Pablo Bonta's epistemological theory regarding the temporality of architectural interpretations, its architect was not particularly talkative and furthermore maintained a unique relationship with the notion of "difference", both as a founder of the Modernist movement and as a creator who declared that he did not want to be interesting.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false