Χημική χρωμοσωματική ακτινοευαισθητοποίηση καρκινικών κυττάρων Α431 από το κιναζολινικό παράγωγο N-{4-[(3-bromophenyl)amino]-quinazoline-6-yl}-2-chloroacetamide

Abstract

Οι κιναζολίνες είναι μόρια που χρησιμοποιούνται ως χημειοθεραπευτικά φάρμακα σε ασθενείς που υπερεκφράζουν στους όγκους τους τον Υποδοχέα του Επιδερμικού Αυξητικού Παράγοντα (Epidermal Growth Factor Receptor, EGFR). Ο EGFR είναι μόριο που χρησιμοποιείται ευρέως στη στοχευμένη αντικαρκινική θεραπεία, καθώς υπερεκφράζεται σε πολλούς τύπους καρκίνου και τα σηματοδοτικά μονοπάτια που συνδέονται με αυτόν σχετίζονται άμεσα με μηχανισμούς κεντρικούς στη διαδικασία της καρκινογένεσης, όπως ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός, ο κυτταρικός κύκλος, η επιδιόρθωση του DNA, η απόπτωση, η μετάσταση κλπ. Ασθενείς που υπερεκφράζουν τον υποδοχέα παρουσιάζουν αντίσταση σε πολλές μορφές θεραπείας. Όταν, η θεραπεία τους υπόκειται σε χημειοθεραπευτικά πρωτόκολλα με κιναζολινικά παράγωγα έχει παρατηρηθεί κλινικά και εργαστηριακά ότι ανταποκρίνονται καλύτερα στην ακτινοθεραπεία. Οι κιναζολίνες χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με τον τρόπο δέσμευσής τους στον υποδοχέα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν αυτές που συνδέονται με τον υποδοχέα αντιστρεπτά και στη δεύτερη αυτές που συνδέονται με τον υποδοχέα μη αντιστρεπτά. Ποια από τις δύο κατηγορίες έχει καλύτερη αντικαρκινική ή ακτινοευαισθητοποιό δράση και μέσω ποιων μηχανισμών δρουν τα μόρια αυτά δεν είναι ακόμα γνωστό. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η in vitro μελέτη της ακτινοευαισθησίας που επάγει στα καρκινικά κύτταρα Α431 το κιναζολινικό παράγωγο (Γ), το οποίο δεσμεύεται μη αντιστρεπτά με τον υποδοχέα, παρατηρώντας τις αλλοιώσεις που επάγει η ακτινοβολία στα χρωμοσώματά τους. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος μέτρησης της G2-χρωμοσωματικής ευαισθησίας, δηλαδή της ευαισθησίας που παρατηρείται στα χρωμοσώματα όταν τα κύτταρα ακτινοβοληθούν στη φάση G2 του κυτταρικού κύκλου (πριν εισέλθουν δηλαδή στη μίτωση και στη διαίρεση).

Quinazolines are molecules that are used as chemotherapeutic drugs in patients with tumors over expressing the Epidermal Growth Factor Receptor (EGFR). EGFR is a molecule widely used in targeted cancer therapy, for the receptor is over expressed in many types of cancer and the signaling pathways linked to it are directly connected to mechanisms central to the process of carcinogenesis, such as cellular proliferation, cell cycle, DNA repair, apoptosis, metastasis etc. Patients over expressing the receptor appear to resist chemotherapy, but when the treatment is under chemotherapeutic protocols with quinazoline derivatives, it has been observed to have better response to radiation. Quinazolines are divided into two broad categories, depending on how they are committed to the receptor. In the first category those committed reversibly to the receptor are met and in the second those committed irreversibly. Which one of these categories has a better anticancer or radiosensitizing activity and through which mechanisms this molecules act, is not yet brought to knowledge. The aim of this diploma is the in vitro study of the radiosensitivity delivered to the A431 cells by the quinazoline derivative N-{4-[(3-bromophenyl)amino]-quinazoline-6-yl}-2-chloroacetamide (Γ), which is found to bound irreversibly to the receptor, through the observation of the alterations caused by radiation in chromosomes. For this purpose we used G2-chromosomal radiosensitivity assay, that is the sensitivity which is observed in chromosomes when cells are irradiated in G2 phase of the cell cycle (therefore before they enter mitosis and cell dividing).