Κοινωνικές πρακτικές συμμετοχικότητας για την ανάγνωση και την επανοικειοποίηση του χώρου

Μπαρδάκας, Δημήτριος; Bardakas, Dimitrios

dc.contributor.author	Μπαρδάκας, Δημήτριος	el
dc.contributor.author	Bardakas, Dimitrios	en
dc.date.accessioned	2024-01-10T11:39:12Z
dc.date.available	2024-01-10T11:39:12Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/58555	en
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.26251
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του Χώρου : Πολεοδομία - Χωροταξία (Κατ. Β')"	el
dc.rights	Default License
dc.subject	Συμμετοχή	el
dc.subject	Κοινωνική ενδυνάμωση	el
dc.subject	Διδακτική του χώρου	el
dc.subject	Χωρο-κοινωνικές ταυτότητες	el
dc.subject	Καθημερινή ζωή	el
dc.subject	Participation	en
dc.subject	Social empowerment	en
dc.subject	Teaching of space	en
dc.subject	Spatial-social identities	en
dc.subject	Everyday life	en
dc.title	Κοινωνικές πρακτικές συμμετοχικότητας για την ανάγνωση και την επανοικειοποίηση του χώρου	el
dc.title	Social practices of participatory engagement for reading and space reappropriation	en
heal.type	masterThesis
heal.classification	Πολεοδομία και χωροταξία	el
heal.classification	Κοινωνιολογία	el
heal.classification	Κοινωνική ενδυνάμωση και εκπαίδευση	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2023-12-08
heal.abstract	Οι αρχικές σκέψεις στις οποίες εγγράφεται η ερευνητική διαδρομή εκκινούν από την τοποθέτηση ότι το δικαίωμα στην πόλη (Lefebvre 2006[1968]) και η οικειοποίηση του χώρου, είναι μια συλλογική εκπαιδευτική διαδικασία. Μια διαδικασία μάλιστα, η οποία απουσιάζει από το εκπαιδευτικό περιβάλλον και η απουσία αυτή μας καθιστά ανήμπορους να γεφυρώσουμε το ερώτημα του τι ζωή επιθυμούμε με το πως οραματιζόμαστε την πόλη στην οποία κατοικούμε (Harvey 2020[2005]:162). Και προφανώς επειδή πρόκειται για οικειοποίηση του χώρου, αφενός αυτή η εκπαιδευτική διαδικασία περιλαμβάνει την χωρική διάσταση ως καταλυτικό μέσο ανάγνωσης και επικοινωνίας. Αφετέρου είναι μια συλλογική διαδικασία, εφόσον ο οραματισμός του χώρου εξαρτάται από την άσκηση συλλογικής επιρροής στις διαδικασίες αστικοποίησης (Harvey 2013[2012]:38). Στο κεφάλαιο 1 θα συνομιλήσουμε με τις διάφορες θεωρητικές προσεγγίσεις προκειμένου να εγγράψουμε τον θεωρητικό και μεθοδολογικό προσανατολισμό του ερευνητή. Κάτω από αυτό το αρχικό συνθετικό πλαίσιο όδευσης, θα παρουσιαστούν τα διάφορα μεθοδολογικά βήματα που επιλέχθηκαν. Βήματα που δεν αναπτύσσονται ως μια γραμμική διαδοχή, αλλά με μια συνεχόμενη αλυσιδωτή δομή και αλληλεμπλοκή κατά μήκος όλης της εργασίας, τα οποία μάλιστα είναι εξαρτημένα από το αρχικό θεωρητικό πλαίσιο συνομιλίας. Πρακτικά θα αναπτύξουμε μια διερεύνηση στην συμμετοχή των ανθρώπων στην διαδικασία λήψης αποφάσεων, εστιάζοντας στην εκπαίδευση, στην παιδεία και στην χωρική μεταβλητή, ως μια ενιαία προσέγγιση. Θα αναπτυχθούν με αυτόν τον τρόπο ταυτόχρονες διερευνήσεις σε δύο χώρους. Στον χώρο της παιδικής ηλικίας εστιάζοντας στην εκπαίδευση (βλ. κεφάλαιο 3 και 4) και στον χώρο της ενήλικης ζωής εστιάζοντας στην πρακτική (βλ. κεφάλαιο 2 και 4). Η εμβάθυνση στους παραπάνω χώρους θα πραγματοποιηθεί με την ταυτόχρονη διερεύνηση σε ελληνική και ξένη βιβλιογραφία (βλ. κεφάλαιο 2 και 3), σε εξάρτηση με πειραματικές εμπειρικές διαδικασίες που θα πραγματοποιηθούν (βλ. κεφάλαιο 4 και 7). Η παραπάνω συνθετική διερεύνηση θα δώσει την δυνατότητα να κατανοήσουμε ότι η συμμετοχή των κατοίκων στην διαδικασία λήψης αποφάσεων δεν είναι κάτι που μπορεί να προκαθοριστεί και να οριστεί θεσμικά, αλλά θα πρέπει να ιδωθεί ως μια εξελικτική διαδικασία συσσώρευσής γνώσης. Μέσα από την ενδελεχή διερεύνηση θα συνειδητοποιήσουμε ότι προκειμένου να γίνει δυνατή η ουσιαστική συμμετοχή, απαιτείται ο κοινωνικός διάλογος που εστιάζει σε αυτές τις πρακτικές, να εκκινείτε από την παιδική ηλικία. Θα εντοπίσουμε ταυτόχρονα κοινές πρακτικές, προσεγγίσεις και οπτικές στον χώρο της ενήλικης ζωής και στον χώρο της παιδικής ηλικίας. Θα δούμε ότι η συμμετοχική διαδικασία έτσι όπως πραγματώνεται, ταυτίζεται με εκπαιδευτικές πρακτικές και προσεγγίσεις του εκπαιδευτικού συστήματος. Θα καταλάβουμε κατ’ επέκταση ότι το εκπαιδευτικό πλαίσιο εγγράφει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την θέση μας στον κόσμο και άρα και τις πράξεις μας. Θα δημιουργήσουμε με αυτόν τον τρόπο μια τοποθέτηση που αντιλαμβάνεται αυτούς τους δυο χώρους ως ενιαίους, προκειμένου να κάνουμε ορατά ίχνη ορίων, κανόνων και ανισοτήτων, προκειμένου να εισέλθουν στο πεδίο της αμφισβήτησης. Κάτω από αυτό το οικοδόμημα θα στραφούμε στον χώρο των παιδιών πραγματώνοντας πειραματικές διεργασίες (βλ. κεφάλαιο 4), προκειμένου να επανανοηματοδήτουμε κυρίαρχες αντιλήψεις και πρακτικές μέσα από τα μάτια των παιδιών, στοχεύοντας σε μια διαδικασία ενδυνάμωσης της χωρο-κοινωνικής συλλογικής ταυτότητας του ατόμου, σε εξάρτηση με το χωρικό. Στην πραγματικότητα τα παιδιά θα επανανοηματοδοτήσουν για εμάς. Θα μας παρουσιάσουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο ότι ο χώρος συνδιαμορφώνεται, συνδιαμορφώνει και ότι τελικά το ίδιο το χωρικό είναι ένα μέσο ομιλίας, ενδεχομένως καθοριστικής, για την συλλογική κοινωνική ενδυνάμωση (βλ. κεφάλαιο 4 και 5).	el
heal.abstract	The initial thoughts that form the research journey start from the standpoint that the right to the city (Lefebvre 2006[1968]) and the appropriation of space constitute a collective educational process. Moreover, this process is absent from the educational environment, and this absence renders us incapable of bridging the question of what life we desire with how we envision the city in which we dwell (Harvey 2020[2005]:162). Obviously, since this involves the appropriation of space, on the one hand, this educational process includes spatial dimensions as a catalytic means of interpretation and communication. On the other hand, it is a collective process, as the envisioning of space depends on the exercise of collective influence on the processes of urbanization (Harvey 2013[2012]:38). In Chapter 1, we will engage in discussions on various theoretical approaches in order to inscribe the researcher's theoretical and methodological orientation. Under this initial synthetic framework, various methodological steps that were selected will be presented. These steps are not developed as a linear sequence but as a continuous, interlinked structure throughout the entire work, and they are dependent on the initial theoretical framework of dialogue. In practice, we will unfold an investigation into people's participation in decision-making processes, focusing on education, pedagogy, and spatial variables as a unified approach. Concurrent investigations will be carried out in two spaces: the space of childhood, focusing on education (see Chapter 3 and 4), and the space of adulthood, focusing on practice (see Chapter 2 and 4). The deepening of these spaces will be realized through simultaneous exploration of Greek and foreign literature (see Chapter 2 and 3), in conjunction with experimental empirical processes to be conducted (see Chapter 4 and 7). The above synthetic exploration will enable us to understand that residents' participation in decision-making is not something that can be predetermined and institutionalized but should be seen as an evolutionary process of accumulating knowledge. Through thorough investigation, we will realize that for substantial participation, a social dialogue focusing on these practices needs to begin in childhood. We will simultaneously identify common practices, approaches, and perspectives in the space of adulthood and childhood. We will see that the participatory process, as realized, aligns with educational practices and approaches of the educational system. Consequently, we will understand that the educational framework shapes how we perceive our position in the world and, therefore, our actions. In this way, we will create a position that perceives these two spaces as unified, intending to make visible the traces of boundaries, rules, and inequalities for them to enter the field of questioning. Under this structure, we will turn to the space of children by conducting experimental processes (see Chapter 4), aiming to reconsider dominant perceptions and practices through the eyes of children, targeting a process of empowering the spatial-societal identity of the individual, in relation to the spatial. In reality, children will re-conceptualize for us. They will present to us, in the most articulate way, that space shapes and is shaped, and that spatiality itself is a means of discourse, potentially decisive for collective social empowerment (Chapter 4 and 5).	en
heal.advisorName	Παναγιωτάτου, Ελίζα	el
heal.committeeMemberName	Μάρκου, Μαρία	el
heal.committeeMemberName	Πηγάκη, Μαρία	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	182
heal.fullTextAvailability	false