heal.abstract |
Ο στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάπτυξη και ο έλεγχος της επίδοσης πολυμερικών επικαλύψεων με ιδιότητες αυτοΐασης, στις οποίες έχουν ενσωματωθεί μικροκάψουλες πολυ(ουρίας φορμαλδεΰδης) (PUF) με εγκλεισμένο επουλωτικό παράγοντα εποξειδική ρητίνη (DGEBA). Η μέθοδος αυτή είναι από τις πιο διαδεδομένες τεχνικές αυτοΐασης. Πιο συγκεκριμένα, σε περίπτωση σχηματισμού ρωγμής στην επίστρωση, οι μικροκάψουλες θραύονται, απελευθερώνοντας τον επουλωτικό παράγοντα, ο οποίος στη συνέχεια έρχεται σε επαφή με τον καταλύτη, ξεκινώντας έτσι τη διεργασία της σκλήρυνσης. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, η παρασκευή του συγκεκριμένου συστήματος εγκλεισμού έγινε μέσω επί τόπου πολυμερισμού σε συνθήκες οι οποίες είχαν προσδιοριστεί στα πλαίσια προηγούμενης ερευνητικής εργασίας. Εξετάστηκε η επαναληψιμότητα της διεργασίας του επί τόπου πολυμερισμού μέσω του χαρακτηρισμού των συντεθειμένων πολυμερικών μικροκαψουλών, για τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν: η οπτική μικροσκοπία, η ηλεκτρονική μικροσκοπία σάρωσης, η ανάλυση μεγέθους σωματιδίων με σκέδαση λέιζερ, η απόδοση εγκλεισμού, η θερμοσταθμική ανάλυση, το πάχους του κελύφους των μικροκαψουλών και η φασματοσκοπία υπέρυθρου με μετασχηματισμό Fourier. Στη συνέχεια, προχωρήσαμε στην ενσωμάτωση των μικροκαψουλών σε εμπορική βαφή αλκυδικής βάσης, σε αναλογίες 5 %, 10 % και 15 % wt. Για την εύρεση της επικάλυψης με ιδιότητες αυτοΐασης, συγκρίνονται οι παραπάνω βαφές με τη βαφή αναφοράς (χωρίς μικροκάψουλες). Οι επικαλύψεις αξιολογήθηκαν ως προς τη σκληρότητα, τη στιλπνότητα, τα ρεολογικά τους χαρακτηριστικά, τη χημική τους σύσταση και τη μορφολογία τους με κατάλληλες τεχνικές. Τα αποτελέσματα της ηλεκτροχημικής φασματοσκοπίας εμπέδησης, του SEM και της οπτικής προφιλομετρίας, έδειξαν πως, η επικάλυψη με 5 % wt μικροκάψουλες εμφάνισε τις καλύτερες ιδιότητες αυτοΐασης, σε σχέση με τις επικαλύψεις που περιείχαν 10 και 15% wt μικροκάψουλες . |
el |