Επιπτώσεις από την εφαρμογή των κανονισμών IMO 2020 και εξελίξεις στην αντιμετώπιση τους

Πασχαλίδης, Βύρωνας; Paschalidis, Vyronas

dc.contributor.author	Πασχαλίδης, Βύρωνας	el
dc.contributor.author	Paschalidis, Vyronas	en
dc.date.accessioned	2024-01-29T09:52:39Z
dc.date.available	2024-01-29T09:52:39Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/58710
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.26406
dc.rights	Default License
dc.subject	Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός	el
dc.subject	MARPOL	en
dc.subject	Όριο θείου	el
dc.subject	Επιλογές συμμόρφωσης	el
dc.subject	Ναυτιλιακά καύσιμα	el
dc.title	Επιπτώσεις από την εφαρμογή των κανονισμών IMO 2020 και εξελίξεις στην αντιμετώπιση τους	el
heal.type	bachelorThesis
heal.classification	Ναυτιλιακά Καύσιμα	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2023-03-02
heal.abstract	Στην παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζονται και αναλύονται οι επιπτώσεις που προκύπτουν από την εφαρμογή του κανονισμού ΙΜΟ 2020, οι επί του παρόντος πολιτικές συμμόρφωσης, καθώς και οι μελλοντικές επιλογές για την αντιμετώπισή τους. Καθώς η διεθνής ναυτιλία συνεχίζει να αναπτύσσεται, οι εκπομπές ρύπων, επίσης αυξάνονται, με τα οξείδια του θείου, SOx, των οποίων οι συνέπειες στο περιβάλλον είναι σημαντικότατες, να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές. Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (International Maritime Organization, IMO) θεσπίζει κανονισμούς για τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της ναυτιλίας. Οι νέοι κανονισμοί ΙΜΟ 2020 περιορίζουν την περιεκτικότητα σε θείο στα ναυτιλιακά καύσιμα στο 0,5% κατά βάρος γενικά και 0,1% κατά βάρος σε συγκεκριμένες περιοχές. Σύμφωνα με τον ΙΜΟ η εφαρμογή του, θα οδηγήσει σε μείωση θανάτων και παθήσεων που σχετίζονται με τις εκπομπές ρύπων, ενώ γίνεται πρόβλεψη για σημαντική μείωση των εκπομπών οξειδίων του θείου από την παγκόσμια ναυτιλία. Τα αντανακλαστικά του ναυτιλιακού χώρου μέχρι στιγμής δείχνουν να ανταποκρίνονται σε βραχυπρόθεσμες λύσεις, όπως η χρήση μειγμάτων πετρελαίου με χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο, τα συστήματα καθαρισμού καυσαερίων (scrubbers), ενώ ένα μικρό μερίδιο ανήκει στο Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο (Liquified Natural Gas, LNG). Υπό το πρίσμα αυτό λοιπόν, βλέπουμε ότι οι ναυτιλιακές εταιρίες καλούνται να διαχειριστούν, με ποικίλους τρόπους, ένα επιπλέον κόστος που προκύπτει από τις απαιτούμενες αλλαγές, όπως βελτιστοποίηση στην κατασκευή και στον τρόπο λειτουργίας των πλοίων. Ταυτόχρονα τα διυλιστήρια καλούνται να αναπτύξουν καινοτόμους τρόπους παραγωγής νέων καυσίμων. Όσον αφορά τις εναλλακτικές πιθανές μελλοντικές επιλογές, διάφορες συμβατικές και μη συμβατικές μέθοδοι αποθείωσης συζητούνται για την επεξεργασία καυσίμων ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις που θέτει ο ΙΜΟ 2020, αλλά και καύσιμα μη πετρελαϊκής προέλευσης, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική και ηλιακή), οι κυψέλες καυσίμων, αλλά και τα βιοκαύσιμα (βιοντίζελ, ανανεώσιμο ντίζελ). Σίγουρα πάντως η επιλογή του εκάστοτε αρμοδίου θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του και το νέο κανονισμό ΙΜΟ 2030, που θα αφορά μείωση στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.	el
heal.abstract	This thesis presents and analyzes the effects resulting from the implementation of the IMO 2020 regulation, the current compliance policies, as well as the future options for dealing with them. As international maritime continues to grow, emissions are also increasing, with sulfur oxides, SOx, whose environmental consequences are significant, playing a leading role. The International Maritime Organization (IMO) establishes regulations to reduce the environmental impact of shipping. The new IMO 2020 regulations limit the sulfur content of marine fuels to 0.5% by weight in general and 0.1% by weight in certain areas. According to the IMO, this implementation will lead to a reduction in deaths and illnesses related to pollutant emissions, while provision are made for a significant reduction in sulfur oxide emissions from global shipping. Considering these, it becomes clear that shipping companies are required to manage, in a variety of ways, an additional cost resulting from the required changes, such as optimization in the construction and operation of the ships. At the same time, refineries are called upon to develop innovative ways of producing new fuels. The shipping industry so far seem to respond with short-term solutions, such as the use of oil mixtures with a low sulfur content, exhaust gas cleaning systems (scrubbers), while a small share with Liquified Natural Gas (LNG). Considering all that, the effects of IMO 2020, both economic and environmental, are examined. Regarding the alternative possible future options, various conventional and non-conventional desulfurization methods are discussed for fuel treatment to meet the requirements set by IMO 2020, as well as non-petroleum originated fuels such as renewable energy sources (wind and solar), fuel cells and biofuels (biodiesel, renewable diesel). Certainly, however, the choice of each competent authority should also consider the new IMO 2030 regulation, which will concern the reduction in greenhouse gas emissions.	en
heal.advisorName	Ζανίκος, Φανούριος	el
heal.committeeMemberName	Καρώνης, Δημήτριος	el
heal.committeeMemberName	Καβουσανάκης, Μιχάλης	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Χημικών Μηχανικών. Τομέας Σύνθεσης και Ανάπτυξης Βιομηχανικών Διαδικασιών (IV). Εργαστήριο Τεχνολογίας Καυσίμων και Λιπαντικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	75 σ.	el
heal.fullTextAvailability	false