heal.abstract |
Στην παρούσα Διπλωματική Εργασία μελετήσαμε την πειραματική τεχνική της Εναλλασσόμενης Μαγνητικής Επιδεκτικότητας σε υπεραγώγιμα πολυκρυσταλλικά υλικά YBa2Cu3O7-δ και Bi1.6Pb0.4Sr1.6Ca2.0Cu2.8O9.2+x, καθώς και σε έναν μονοκρύσταλλο YBa2Cu3O7-δ, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πειραματικό επίπεδο. Αρχικά, έγινε μια σύντομη ανασκόπηση των βασικών ιδιοτήτων των υπεραγώγιμων υλικών, μηδενισμός της ηλεκτρικής αντίστασης και τέλειος διαμαγνητισμός (φαινόμενο Meissner), και στον τρόπο κατηγοριοποίησής τους σε: υπεραγωγούς Τύπου Ι και ΙΙ, καθώς σε υπεραγωγούς χαμηλής και υψηλής κρίσιμης θερμοκρασίας. Επιπλέον, κάνουμε ανασκόπηση της τεχνικής της Εναλλασσόμενης Μαγνητικής Επιδεκτικότητας τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πειραματικό επίπεδο μέσω των τεχνικών επαγωγικής μαγνητομετρίας και βλέπουμε πως συνδέεται με τη μελέτη των υπεραγώγιμων δειγμάτων.
Στο κομμάτι των πειραματικών τεχνικών, γίνεται αναλυτική παρουσίαση της πειραματικής διάταξης/διαδικασίας μέτρησης της Εναλλασσόμενης Μαγνητικής Επιδεκτικότητας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα δύο κύρια μέρη της. Το πρώτο, είναι το Μαγνητόμετρο Δευτέρας Παραγώγου το οποίο είναι η ‘καρδιά’ της πειραματικής διάταξης και σκοπός του είναι να λαμβάνει το σήμα τάσης που του δημιουργεί επαγωγικά το υπό μελέτη δείγμα, όταν αυτό βρεθεί μέσα σε ένα χωρικά ομογενές, χρονικά αρμονικό, εξωτερικά εφαρμοζόμενο μαγνητικό πεδίο. Το δεύτερο, είναι ο Ενισχυτής Εγκλείδωσης Φάσης ο οποίος αποτελεί το τελικό στάδιο της πειραματικής διάταξης και χρησιμεύει στην επιλεκτική απομόνωση στο πεδίο συχνοτήτων και στην ισχυρή ενίσχυση του επιθυμητού σήματος τάσης. Επιπροσθέτως, στο κομμάτι των πειραματικών τεχνικών παρουσιάζουμε συνοπτικά τον τρόπο παρασκευής των υπεραγώγιμων δειγμάτων που χρησιμοποιήσαμε.
Στο θεωρητικό κομμάτι της Διπλωματικής Εργασίας, το μαθηματικό πρότυπο που αναπτύξαμε έχει ως αφετηρία την εύρεση μίας σχέσης για τη μαγνητική ροή που καταγράφει το Μαγνητόμετρο Δευτέρας Παραγώγου, παρουσία ενός ιδανικού/σημειακού δείγματος οποιουδήποτε υλικού (μαγνητικού, υπεραγώγιμου κτλ). Μιας και η παρούσα εργασία αναφέρεται σε υπεραγώγιμα υλικά, στη συνέχεια εξάγαμε μία θεωρητική σχέση για τη γραμμική Εναλλασσόμενη Μαγνητική Επιδεκτικότητα ενός υπεραγώγιμου κυλίνδρου απείρου μήκους, όταν αυτός βρεθεί μέσα σε ένα χωρικά ομογενές, χρονικά αρμονικό, εξωτερικά εφαρμοζόμενο μαγνητικό πεδίο, μικρού πλάτους ώστε το δείγμα να είναι στη γραμμική περιοχή της κατάστασης Meissner. Ο συνδυασμός των δύο αυτών θεωρητικών αποτελεσμάτων είναι η βάση της τελικής, κλειστής θεωρητικής έκφρασης, την οποία εξάγαμε για τη συνάρτηση μεταφοράς της ολικής πειραματικής διάταξης. Λαμβάνοντας υπόψη τον παράγοντα απομαγνήτισης, αυτή η θεωρητική έκφραση εξελίσσεται περεταίρω οδηγώντας μας σε μια τελική, κλειστή φαινομενολογική έκφραση για την πραγματική ‘εσωτερική’ μαγνητική επιδεκτικότητα του γονικού υλικού του δείγματος.
Στο πειραματικό κομμάτι πραγματοποιήσαμε πειράματα Εναλλασσόμενης Μαγνητικής Επιδεκτικότητας σε υπεραγώγιμα πολυκρυσταλλικά δείγματα YBa2Cu3O7-δ και Bi1.6Pb0.4Sr1.6Ca2.0Cu2.8O9.2+x, καθώς και σε έναν μονοκρύσταλλο YBa2Cu3O7-δ. Λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα μικροδομικά χαρακτηριστικά των δειγμάτων δείξαμε ότι η σύγκριση της θεωρητικής έκφρασής μας με τα πειραματικά δεδομένα είναι ιδιαίτερα επιτυχής. |
el |