Σχέσεις χορού και χώρου στις θεωρήσεις των S. Kracauer και L. Halprin

Μπενιουδάκη, Αγγελική; Benioudaki, Angeliki

dc.contributor.author	Μπενιουδάκη, Αγγελική	el
dc.contributor.author	Benioudaki, Angeliki	en
dc.date.accessioned	2024-05-17T09:14:45Z
dc.date.available	2024-05-17T09:14:45Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/59383
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.27079
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός - Χώρος - Πολιτισμός, Κατ. Α2: Προωθημένα Ζητήματα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού.	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Χορός	el
dc.subject	Dance	en
dc.subject	Xώρος	el
dc.subject	Space	en
dc.subject	Siegfried Kracauer	el
dc.subject	Siegfried Kracauer	en
dc.subject	Lawrence Halprin	el
dc.subject	Lawrence Halprin	en
dc.subject	Μαζικός διάκοσμος	el
dc.subject	Mass ornament	en
dc.title	Σχέσεις χορού και χώρου στις θεωρήσεις των S. Kracauer και L. Halprin	el
dc.title	Dance and space correlations in the views of S. Kracauer and L. Halprin	en
heal.type	masterThesis
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture	en
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2023-12-11
heal.abstract	Στην έρευνα επιχειρείται η διερεύνηση δύο αντιλήψεων για τον χώρο, μέσα από τις σχέσεις τους με τον χορό, σε δύο αντιπροσωπευτικές ιστορικές στιγμές του 20ου αιώνα, στην περίοδο της εκβιομηχάνισης και στη περίοδο της μεταπολεμικής εποχής. Εκκινώντας από δύο μοντέλα χορού, οι δύο αρχιτέκτονες S. Kracauer και L. Halprin, προχωρούν στη χωρική ανάλυσή τους, εστιάζοντας στα εφήμερα φαινόμενα της πολιτιστικής βιομηχανίας της αντίστοιχης εποχής τους. Οι εξεταζόμενες χαρακτηριστικές προσεγγίσεις της σύνδεσης του χορού και της αρχιτεκτονικής εκπροσωπούν δύο κόσμους, δύο διαφορετικές προσεγγίσεις για την αντίληψη του χώρου, μέσω του χορού και του σώματος. Ο χορός, συνεπώς, στις εν λόγω προσεγγίσεις, γίνεται ερμηνευτικό εργαλείο του χώρου. Η πρώτη αντίληψη αντιστοιχεί στον μοντερνισμό και στον τρόπο που ο αρχιτέκτονας, κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Siegfried Kracauer αντιμετωπίζει το μοντέλο χορού των Tiller Girls, που κυριαρχεί την δεκαετία του 1920 στη μεσοπολεμική Γερμανία. Σύμφωνα με αυτόν, τα Tiller Girls συνιστούν ένα φαινόμενο, μια μεταδοτική αισθητική προτίμηση για τη σειριακότητα, την ομοιότητα και τη ρυθμική, οπτική οργάνωση, που αναγάγει τον άνθρωπο σε ένα ουδέτερο και πειθήνιο στοιχείο μιας σειριακής σωματικής μηχανής. Αντλώντας τεχνικές από τη φορντική οργάνωση της παραγωγής, η διάταξη των σωμάτων γίνεται «αυτοσκοπός», αφού η οργάνωση της σχέσης των σωμάτων με τον χώρο χαρακτηρίζεται από μια λατρεία της τάξης για την τάξη και τη σαφή προσήλωση στην αισθητική εκδήλωση της γραμμικής γεωμετρίας. Η δεύτερη αντίληψη αφορά την φαινομενολογική αντιμετώπιση του αρχιτέκτονα τοπίου, σχεδιαστή και καθηγητή Lawrence Halprin, ο οποίος, επιδιώκοντας την κατανόηση και τη σύνθεση πέρα-από-αναπαραστατικές πρακτικές κατοίκησης του χώρου, και επηρεασμένος από την καλλιτεχνική συμβίωσή με τη σύζυγό του, πρωτοπόρο χορεύτρια και χορογράφο Anna Schuman, στρέφεται τις δεκαετίες 1950 και 1960 σε βιωματικές προσεγγίσεις της κίνησης. Εξετάζει τη χωρική ενσωματότητα, εισάγοντας μια χωρική γραφή από το πεδίο του σύγχρονου χορού και αναπτύσσει λεξιλόγιο, μεθοδολογίες και προθέσεις μιας ανοιχτής σημειογραφικής προσέγγισης. Υπό αυτό το πρίσμα υπογραμμίζεται η διαδικασία και η κιναισθησία και γίνεται μια προσπάθεια χορογράφησης εφήμερων σωμάτων σε περιβάλλοντα που πριμοδοτούν το ενδιάμεσο, το χίασμα και την ανταλλαγή προοπτικών ανάμεσά τους. Στον εξανθρωπισμένο μοντερνισμό της φαινομενολογίας προτείνεται ένας χώρος στον οποίο δεν παράγεται απλά ένα θέαμα οπτικό, αλλά αναπτύσσεται η διαντίδραση σώματος και χώρου, ενός συγκεκριμένου χώρου που συνδιαμορφώνεται με τη βιωματική σωματικότητα, απτικότητα και αποσπασματικότητα. Πρόθεση της παρούσας διερεύνησης και εστιασμένης ανάλυσης των εν λόγω δύο σχέσεων αρχιτέκτονα και χορού, είναι η εμβάθυνση στην συνεπαγόμενη έκφραση δύο διαφορετικών τάσεων για την αντίληψη του χώρου, επιδιώκοντας την κριτική ανάγνωση της σχέσης μεταξύ υποκειμένου, σώματος και υλικού κόσμου.	el
heal.abstract	This thesis investigates two perceptions of space through their correlations with dance, in two representative historical moments of the 20th century, during the industrialization and post-war periods. Initiating from two dance models, the two architects S. Kracauer and L. Halprin proceed with their spatial analysis with a focus on the ephemeral phenomena of the cultural industry in their respective times. The considered characteristic approaches of the correlations of dance and architecture represent two worlds, two different approaches to the perception of space, through dance and the body. Therefore, dance becomes an interpretative tool of space in the aforementioned approaches. The first approach is associated with modernism and the way the architect, sociologist and philosopher Siegfried Kracauer tackles the Tiller Girls dance model, which dominates during the 1920s in interwar Germany. According to him, the Tiller Girls constitute a phenomenon, a contagious aesthetic preference for seriality, similarity and rhythmic, visual organization, which reduces man to a neutral and docile element of a serial bodily machine. Drawing techniques from the fordist organization of production, the arrangement of bodies becomes an "end in itself", since the organization of the relationship of bodies to space is characterized by a worship of order for order's sake and a clear commitment to an aesthetic expression of linear geometry. The second approach concerns the phenomenological consideration of the landscape architect, designer and professor Lawrence Halprin, who focuses to experiential approaches of movement during the 1950s and 1960s, as he was seeking to understand and synthesize more-than-representational practices of inhabiting the space, with a direct influence from the artistic symbiosis with his wife, the avant-garde dancer and choreographer, Anna Schuman. He examines spatial embeddedness, introducing a spatial score from the field of contemporary dance, and develops the vocabulary, methodologies and intentions of an open notational approach. In this light, process and kinaesthesia are emphasized, along with endeavours to choreograph ephemeral bodies in environments that subsidize the in-between, the chiasm and the exchange of perspectives between them. In the humanized modernism of phenomenology, a space is proposed in which the produced spectacle is not simply visual, but an interaction of body and space is developed, in a specific space that is shaped with experiential corporeality, tactility and detachment. The aspiration of this investigation and focused analysis of these two relationships of architect and dance, is to delve into the implied expression of two different predilections for the perception of space, pursuing a critical examination of the relationship between subject, body and material world.	en
heal.advisorName	Γρηγοριάδης, Ιωάννης	el
heal.advisorName	Grigoriadis, Ioannis	en
heal.committeeMemberName	Σταυρίδης, Σταύρος	el
heal.committeeMemberName	Stavrides, Stavros	en
heal.committeeMemberName	Γυπαράκης, Γεώργιος	el
heal.committeeMemberName	Gyparakis, Georgios	en
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	140
heal.fullTextAvailability	false