Resilience assessment of cyber-physical water systems

Nikolopoulos, Dionysios; Νικολόπουλος, Διονύσιος

dc.contributor.author	Nikolopoulos, Dionysios	el
dc.contributor.author	Νικολόπουλος, Διονύσιος	en
dc.date.accessioned	2024-05-29T06:03:26Z
dc.date.available	2024-05-29T06:03:26Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/59532
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.27228
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Resilience	en
dc.subject	Ανθεκτηκότητα	el
dc.subject	Cyber-physical attacks	en
dc.subject	Κυβερνο-φυσικές επιθέσεις	el
dc.subject	Uncertainty	en
dc.subject	Αβεβαιότητα	el
dc.subject	Water cyber-physical systems	en
dc.subject	Κυβερνο-φυσικά συστήματα νερού	el
dc.subject	Critical infrastructure protection	en
dc.subject	Προστασία κρίσιμων υποδομών	el
dc.title	Resilience assessment of cyber-physical water systems	en
dc.title	Αξιολόγηση ανθεκτικότητας κυβερνο-φυσικών υδροσυστημάτων	el
dc.contributor.department	Τομέας Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος	el
heal.type	doctoralThesis
heal.classification	Civil Engineering	en
heal.language	en
heal.access	campus
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2023-12-21
heal.abstract	Infrastructure planning and management is concerned with the longer term, over a design horizon that typically, for urban water systems, (UWSs) extends to decades (25-50 years). That means that UWSs will inevitably be subjected to unknown, and possibly unknowable at the design/planning stage, future pressures. These pressures include hydro-climatic changes and associated uncertainty that affect water supply in both quantity and acceptable quality levels, as well as demographic and socioeconomic trends (e.g., urban growth, increasing urbanization, changing water demand patterns) affecting water demand, and limited investments affecting the renewal rates and maintenance levels of infrastructure. An increasingly volatile environment is now emerging, challenging conventional planning which relies on the ability to anticipate future change. Thus, a paradigm shift is required for strategic planning. The notion of designing systems with the goal to be ‘fail-safe’ against all anticipated eventualities should be revisited, and a new design goal towards resilient systems which can withstand stresses by being ‘safe-to-fail’, should be set (Butler et al. 2017). Even though resilience is a term that has been dominating the policy discourse and scientific literature across a multitude of domains in recent years, it remains rather elusive in definition. Scholars have suggested several definitions, and while these differ in nuances, most revolve around two broad categories, around ‘engineering’ or ‘ecological’ notions respectively (Holling 1996); the former conceptualizes resilience as the speed of return or recovery ability of a system to nominal conditions after a perturbation, and the latter the ability of a system to withstand and adapt to stress, maintaining a level of function as disturbance unfolds. Specifically, for the water sector, there exist many definitions of resilience and related quantification approaches. These are mostly dependent on what type of system is examined and simulated, and how performance is measured. Some approaches also account for uncertainty in the quantification of resilience, and most are concerned with scenarios of single types of stressors. What is still an open topic in the literature, is a generic, system- and model- agnostic, indicator-flexible, and uncertainty-aware operational definition of resilience for urban water systems (and beyond that, applicable to other engineering systems), able to address scenarios that can range from a single stressor to a multitude of parameters changing bundled up in a whole’ future world view’ stressing the system. Within this context, the ongoing digitalization of the water sector poses new challenges, with the integration of new smart technologies and internet connectivity, transforms urban water systems to complex entities termed cyber-physical systems, or CPSs (i.e., systems that integrate physical processes with computational engineered systems, for remote control, monitoring, analytics etc.). The cyber-physical nature of UWSs was previously rarely addressed in the context of resilience assessment and risk management, although it expands the UWS threat landscape to completely new hazards: those of cyber attacks. Such attacks on CPSs almost always have physical consequences (e.g., disruption of operation), therefore are termed cyber-physical attacks. Their threat is ever-growing, with a recent escalation of incidents. The potential dire consequences (e.g., supply cut-off, waste of recourses, economic and reputational losses) have alerted the water sector and prompted novel research initiatives towards the cyber-security of water systems. Especially concerning are events where cyber-physical attacks can be coupled with other physical attack types that can pose risk to the health and safety of consumers for maximum disruption (e.g., cyber-physical attacks on the contamination warning system of a water distribution network employing water quality sensors combined with backflow injection attacks to contaminate the network) which prompted the expansion of the definition and scope of cyber-physical attacks in this thesis to address them. Yet, there is still a significant gap in theory and practice, regarding the water’s sector capabilities to model water systems as true cyber-physical systems, with a high fidelity representation of the complex interactions and feedback loops between the control and monitoring hardware and software and the physical real-world processes that are needed to really assess the behaviour of water CPSs during cyber-physical attacks. Only recently have relevant tools emerged in research, for a subset of water system types, such as water distribution networks, with models like epanetCPA (Taormina et al. 2017) and DHALSIM (Murillo et al. 2023). Furthermore, even with novel modelling capabilities, there are still a lot of open issues, like water quality aspects in cyber-physical simulation and optimization of the design of water quality sensor networks to be resilient against cyber-physical attacks. This thesis has three objectives: a) formulate a generic, system- and model- agnostic, indicator-flexible, and uncertainty-aware operational definition of resilience for urban water systems, b) advance the conceptualization of water distribution networks as cyber-physical systems and develop modelling tools for simulation of their operation as well as the impact of cyber-physical attacks, and c) systematically assess resilience of water CPSs against complex cyber-physical attacks, that specifically hamper the water quality and endanger the health of consumers, and develop a novel design tool for resilient water quality sensor placement to aid in securing water CPSs. The first objective is tackled by articulating a resilience assessment framework, based on an operationalizable definition, as ‘the degree to which a system continuous to perform under progressively increasing disturbance’. Performance is quantified via the usage of suitable metrics that evaluate ‘the ability of the system to consistently deliver its objectives, considered over a timespan’ (i.e., an expanded reliability indicator). Disturbance is modelled with scenarios that are formed as future, uncertainty aware, world views, combining a multitude of changing parameters that affect the system from its internal., external and transactional realm (scenarios are also adaptable to single stressors). By stress-testing the system against scenarios and evaluating performance, resilience profile graphs can be formed, from which resilience is assessed, and different design configurations can be compared. Even though uncertain future conditions are already represented into the formulation of exploratory and speculative scenarios that are formed, to encapsulate uncertainty in the resilience metric per se, scenarios can incorporate stochastic elements, generating a ‘cloud’ of realizations (with performance evaluation) per scenario type. By statistically accounting for performance quantiles across scenario realizations, performance curves for confidence intervals can be examined, to assess resilience under an uncertainty-aware lens. The framework is demonstrated in a real-world case, and with multiple tools in a modelling chain in a source-to-tap manner. For the second objective, we develop in this thesis a state-of-the-art cyber-physical stress-testing platform, named RISKNOUGHT that conceptualizes and simulates water distribution systems (WDNs), a key component of any UWS, as cyber-physical systems. This is achieved by coupling two models, one for the cyber layer (sensors, actuators, control logic, etc.) and one for the physical layer (hydraulic processes) and simulate their interactions and feedback loops. The platform is able to assess the impacts cyber-physical attacks (such as denial-of -service attacks, sensor manipulation through man-in-the-middle-attacks, etc.) have on the operation of the WDN. The water quality aspect of a simulation is also addressed by RISKNOUGHT, and to the author’s best knowledge is the first tool capable of a) simulating effects on water quality by cyber-physical attacks that are combined with deliberate contamination of the WDN, and b) model a contamination warning system, with water quality monitoring sensors and contamination response measures as part of the CPS control logic. Finally, the third objective, integrates the thesis outcomes on the resilience assessment methodology and the development of tools for water CPSs. Building on the ability to simulate cyber-physical attacks to WDNs and the novel methodology to systematically stress-test the system against such scenarios of operational disturbances (both developed as part of this research), we then focus on a challenging application, which is highly relevant for water utilities’ security and strategic risk planning: that of resilience assessment (through a multitude of suitable metrics) of alternative water quality sensor placement strategies taking into consideration the threat of cyber-physical attacks that target the sensors’ capability to detect contaminants (e.g., by manipulating the transmitted quality readings) while deliberately contaminating the WDN with a harmful substance. The insights gained through this application, fostered the development of a novel water quality sensor placement strategy that optimizes the CWS’s resilience against cyber-physical attacks. The strategy can be applied in both the problem of generating from scratch a new, resilient sensor topology, or in the upgrade case of an existing topology with new sensors. The outcomes of the research carried out within this PhD endeavour are meant to support the strategic risk planning and management, and help water companies design more resilient future water systems and services.	en
heal.abstract	Οι υποδομές νερού είναι κρίσιμα συστήματα για την κοινωνία και την ανθρώπινη ζωή. Βασικός τους στόχος είναι να προσφέρουν αξιόπιστα νερό σε επαρκή ποιότητα και ποσότητα σε ένα μεγάλο ορίζοντα λειτουργίας, τυπικά πάνω από 25 χρόνια. Αναμφίβολα σε ένα τέτοιο διάστημα οι υποδομές θα έρθουν αντιμέτωπες με διάφορες πιέσεις, όπως αλλαγές και αβεβαιότητα στη χωρική και χρονική διαθεσιμότητα των πόρων, αύξηση στη ζήτηση νερού και αλλαγές στα μοτίβα καταναλώσεων, περιορισμένο ύψος νέων επενδύσεων και οικονομικών πόρων ή αλλαγές ρυθμιστικών πλαισίων και διαχειριστικών αποφάσεων. Επίσης, στη συνήθη περίπτωση, τα συστήματα νερού ξεπερνούν σε διάρκεια ζωής κατά πολύ τον αρχικό ορίζοντα σχεδιασμού τους. Ήδη στις αναπτυγμένες χώρες (πχ ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο) τα περισσότερα αστικά συστήματα νερού έχουν σημαντικά μέρη των υποδομών τους σε λειτουργία τουλάχιστον 100 έτη, καθώς διατηρείται συνήθως ο αρχικός πυρήνας του συστήματος και οι υποδομές επεκτείνονται συνεχώς μαζί με το αστικό περιβάλλον. Ακόμα και στις πιο εύρωστες οικονομικά χώρες υπάρχει γενικά η τάση υποχρηματοδότησης για την ανανέωση των συστημάτων, οπότε εν γένει με το πέρασμα του χρόνου οι υποδομές γίνονται λιγότερο αξιόπιστες, και έρχονται αντιμέτωπες με πιέσεις άγνωστες κατά τον σχεδιασμό τους. Η παλαιότερη φιλοσοφία σχεδιασμού εστίαζε σε σχεδιασμό συστημάτων αξιόπιστα ενάντια σε συγκεκριμένα ενδεχόμενα συμβάντα με κάποια εκτιμώμενη περίοδο επαναφοράς (π.χ. με τη μέθοδο της μέγιστης πιθανοφάνειας σε σχεδιασμό υπερχειλιστών) και με τη χρήση μεγάλων συντελεστών ασφαλείας. Παρόλα αυτά, στην πράξη διάφορες αστοχίες έδειξαν ότι η φιλοσοφία αυτή εκτός από πολύ δαπανηρή είναι και μάταια, αφού πλήρως αξιόπιστα συστήματα δεν υπάρχουν (Butler et al. 2017). Η συνεχώς αυξανόμενη αβεβαιότητα που διέπει τα παραδοσιακά συστήματα νερού, έρχεται σε αντίθεση με το κλασικό σχεδιασμό τους. Επομένως, είναι αναγκαία μία στροφή της φιλοσοφίας σχεδιασμού προς συστήματα ανθεκτικά σε έντονες και αβέβαιες αλλαγές, τα οποία μπορούν να «αστοχήσουν με ασφάλεια». Η θεωρία της ανθεκτικότητας, προερχόμενη από το επιστημονικό πεδίο της οικολογίας (Holling 1973), προσφέρει σύγχρονα εργαλεία σκέψης στο πεδίο της μηχανικής προς αυτή την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα όμως, στην ίδια την έννοια υπεισέρχονται πολλοί διαφορετικοί ορισμοί και μεθοδολογίες υπολογισμού της, καθιστώντας δύσκολη την πρακτική εφαρμογή της σε ζητήματα υποστήριξης αποφάσεων και σχεδιασμού συστημάτων. Επιπρόσθετα, η ίδια η φύση των συστημάτων νερού αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια με την ενσωμάτωση έξυπνων τεχνολογιών, αυτοματισμών, αισθητήρων και επικοινωνία με το διαδίκτυο για απομακρυσμένο έλεγχο και παρακολούθηση μεταξύ άλλων, μετατρέποντας τα σε κυβερνο-φυσικά συστήματα (cyber-physical systems). Αυτό, παρά τα προφανή πλεονεκτήματα που προσφέρει ως προς την αποδοτικότητα των συστημάτων νερού, τα φέρνει αντιμέτωπα με νέες απειλές και προκλήσεις, όπως κυβερνο-επιθέσεις (cyber attacks), όπως για παράδειγμα παρεμπόδιση της επικοινωνίας μεταξύ αισθητήρων και συστήματος ελέγχου, κακόβουλος απομακρυσμένος έλεγχος, τροποποίηση δεδομένων, λειτουργικών εντολών κτλ. Σε κυβερνο-φυσικά συστήματα οι κυβερνο-επιθέσεις έχουν σχεδόν πάντα μία ή περισσότερες φυσικές επιπτώσεις (πχ, διαταραχή της λειτουργίας του συστήματος), οπότε ονομάζονται κυβερνο-φυσικές επιθέσεις. Ένας επιπλέον κίνδυνος είναι συνδυαστικές κυβερνο-φυσικές επιθέσεις με άλλες, όπως η εσκεμμένη μόλυνση του δικτύου νερού με κάποιο επικίνδυνο/τοξικό ρύπο και τροποποίηση των μετρήσεων που αποστέλλει το δίκτυο αισθητήρων ποιότητας με σκοπό την κάλυψη της μόλυνσης. Οι κυβερνο-φυσικές επιθέσεις μπορεί να επιφέρουν πολύ δυσμενείς επιπτώσεις σε ένα σύστημα αστικού νερού, όπως υλικές βλάβες, απώλεια πόρων και περιορισμό της διαθεσιμότητας του νερού, ποιοτικά προβλήματα με ενδεχόμενο ρίσκο της υγείας των καταναλωτών και αυξημένα χρηματικά κόστη. Παρόλα αυτά, σε μελέτες ανθεκτικότητας σπανίως λαμβάνονται υπόψη, και δεν υπήρχε στο παρελθόν πρότυπος τρόπος ανάλυσης τους. Μόλις πρόσφατα αναπτύχθηκαν σχετικά εργαλεία στη βιβλιογραφία (π.χ. Murillo et al. 2023; Taormina et al. 2017), όμως υπάρχουν ακόμα πολλά ανοιχτά ερευνητικά θέματα. Ανάμεσα σε αυτά είναι η προσομοίωση της ποιότητας του νερού σε ένα κυβερνο-φυσικό σύστημα νερού και σχετικές με τη ποιότητα επιθέσεις, καθώς και ζητήματα βέλτιστου σχεδιασμού δικτυών αισθητήρων ποιότητας ώστε τα συστήματα να είναι ανθεκτικά σε κυβερνο-φυσικές επιθέσεις. Η παρούσα διατριβή έχει ως στόχο την διερεύνηση τριών ερευνητικών θεμάτων: α) την διάρθρωση ενός γενικού πλαισίου αξιολόγησης της ανθεκτικότητας συστημάτων, που να είναι ανεξάρτητη από την επιλογή μοντέλων και δεικτών επίδοσης, και ταυτόχρονα να ενσωματώνει την αβεβαιότητα που διέπει σύνθετα συστήματα όπως είναι αυτά του αστικού νερού, β) την αναπαράσταση της πραγματικής φύσης των σύγχρονων συστημάτων διανομής νερού, η οποία είναι κυβερνο-φυσική, μέσω της ανάπτυξης καινοτόμων εργαλείων μοντελοποίησης και προσομοίωσης, και γ) να διατυπώσει έναν πρότυπο τρόπο αξιολόγησης ανθεκτικότητας κυβερνο-φυσικών συστημάτων νερού ενάντια σε σύνθετες κυβερνο-φυσικές επιθέσεις, που συγκεκριμένα στοχεύουν στην επιδείνωση της ποιότητας του νερού και πιθανώς της υγείας των καταναλωτών, καθώς και την ανάπτυξη εργαλείων ανθεκτικού σχεδιασμού των δικτύων αισθητήρων ποιότητας για την ασφάλεια των κυβερνο-φυσικών συστημάτων αστικού νερού. Ο πρώτος στόχος της διατριβής καλύπτεται από την διάρθρωση ενός πλαισίου αξιολόγησης της ανθεκτικότητας, που βασίζεται στον επιχειρησιακό ορισμό: «Η ανθεκτικότητα ορίζεται ως ο βαθμός στον οποίο ένα σύστημα συνεχίζει να αποδίδει υπό καθεστώς αυξανόμενης διαταραχής». Η απόδοση αποτιμάται μέσω της χρήσης κατάλληλων δεικτών που υπολογίζουν την «ικανότητα του συστήματος να καλύπτει τους στόχους του σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα», όπως για παράδειγμα μέτρα αξιοπιστίας. Οι διαταραχές εισάγονται στο σύστημα μέσω σεναρίων που καταρτίζονται ως αβέβαιες μελλοντικές εκβάσεις, αποτελούμενες από πληθώρα μεταβλητών από το εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον του συστήματος, όπως κλιματικές και κοινωνικο-οικονομικές μεταβολές (επίσης τα σενάρια μπορεί να αποτελούνται από απλούστερα μονο-παραμετρικά συμβάντα). Το σύστημα υπόκειται σε «δοκιμές αντοχής» (stress-testing) μέσω αυτών των σεναρίων και αποτιμάται η απόδοση του σε γραφήματα του προφίλ ανθεκτικότητας. Μέσω των γραφημάτων αξιολογείται η ανθεκτικότητα του συστήματος και διαφορετικές εναλλακτικές διαμορφώσεις του ή τοπολογίες (πχ., διαφορετικές τεχνολογίες, διαφορετική φιλοσοφία σχεδιασμού) μπορούν να συγκριθούν άμεσα. Παρόλο που η εγγενής αβεβαιότητα ως προς τις μελλοντικές συνθήκες ήδη αντιπροσωπεύεται μέσω της κατάστρωσης σεναρίων, για την εκτίμηση της και την εισαγωγή της στην ποσοτικοποίηση της ίδιας της ανθεκτικότητας, χρησιμοποιείται μια στοχαστική εκτίμηση, όπου για κάθε «τύπο» σεναρίου, παράγονται πολλές διαφορετικές στοχαστικές εκβάσεις. Συνεπώς για κάθε σενάριο στο γράφημα ανεκτικότητας δημιουργείται ένα «νέφος» αποδόσεων του συστήματος. Στη συνέχεια καθίσταται δυνατή η διαμόρφωση προφίλ ανεκτικοτήτων που αντιστοιχούν σε ένα διαφορετικό ποσοστημόριο - διάστημα εμπιστοσύνης, εκτιμώντας έτσι την αβεβαιότητα στην ίδια την αξιολόγηση της ανθεκτικότητας. Το πλαίσιο αυτό παρουσιάζεται τόσο σε συνθετικές μελέτες περίπτωσης όσο και σε ένα πραγματικό σύστημα αστικού νερού. Για το δεύτερο στόχο της εργασίας, αναπτύχθηκε μια πρωτότυπη πλατφόρμα μοντελοποίησης, προσομοίωσης και αξιολόγησης κυβερνο-φυσικών συστημάτων αστικού νερού, ονομαζόμενη RISKNOUGHT. Η πλατφόρμα είναι ικανή να προσομοιώσει οποιοδήποτε δίκτυο διανομής νερού ως ένα κυβερνο-φυσικό σύστημα. Αυτό είναι εφικτό μέσο της σύζευξης δύο μοντέλων, ένα για το επίπεδο ελέγχου και παρακολούθησης (cyber layer) του συστήματος (αισθητήρες, ελεγκτές, λογισμικό ελέγχου κτλ.) και ένα για το φυσικό επίπεδο των υδραυλικών διεργασιών (physical layer). Στο RISKNOUGHT προσομοιώνεται σε κάθε υπολογιστικό βήμα η αλληλεπίδραση των δύο επιπέδων μέσω κύκλων ανατροφοδότησης. Η πλατφόρμα μπορεί να αξιολογήσει τις επιπτώσεις από σύνθετες κυβερνο-φυσικές επιθέσεις (όπως denial-of-service (DoS), παραποίηση δεδομένων αισθητήρων, man-in-the-middle-attacks (ΜΙΤΜ) κτλ.) στην λειτουργία δικτύων διανομής νερού. Επιπρόσθετα, η ποιότητα του νερού κατά τη διάρκεια ενός συμβάντος είναι δυνατό να προσομοιωθεί στο RISKNOUGHT, και έτσι είναι το πρώτο εργαλείο στο οποίο α) αναλύονται επιπτώσεις στην ποιότητα του νερού ως απόρροια κυβερνο-επιθέσεων με σκέλος της επίθεσης εσκεμμένη μόλυνση του δικτύου, β) προσομοιώνεται το υπο-σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης μόλυνσης του δίκτυο πλήρως, συμπεριλαμβάνοντας αισθητήρες ποιότητας και λογική ελέγχου ενισχυμένη με μέτρα αντιμετώπισης μόλυνσης, όπως flushing, διακοπή παροχής, αποκλεισμός ζωνών κτλ. Τέλος, η τρίτη πτυχή της εργασίας αφορά τη σύζευξη της μεθοδολογίας αξιολόγησης της ανθεκτικότητας με τα εργαλεία για κυβερνο-φυσικά συστήματα νερού. Η έρευνα επικεντρώνεται σε ένα εξειδικευμένο πεδίο, αλλά πολύ σημαντικό για τη διαχείριση ρίσκου και το στρατηγικό σχεδιασμό του τομέα νερού. Εξετάζουμε την ανθεκτικότητα (αξιολογούμενη με μια πληθώρα κατάλληλων δεικτών) διαφορετικών τοπολογιών δικτύων αισθητήρων ποιότητας, υπό το καθεστώς σεναρίων κυβερνο-φυσικών επιθέσεων, όπου ο δράστης στοχεύει στην απομείωση της ικανότητας ανίχνευσης μόλυνσης των αισθητήρων (π.χ., μέσω μιας επίθεσης όπου παραποιούνται τα δεδομένα που αποστέλλονται από τους αισθητήρες) και ταυτόχρονα μολύνει το δίκτυο νερού με επικίνδυνες ουσίες. Τα αποτελέσματα από αυτήν την εφαρμογή έθεσαν τις βάσεις για την ανάπτυξη μιας πρωτότυπης μεθοδολογίας για την τοποθέτηση αισθητήρων ποιότητας με τέτοιο τρόπο ώστε να βελτιστοποιείται η ικανότητα του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης μόλυνσης ενάντια σε κυβερνο-φυσικές επιθέσεις. Η νέα αυτή στρατηγική τοποθέτησης μπορεί να εφαρμοστεί τόσο στο πρόβλημα δημιουργίας μιας νέας τοπολογίας αισθητήρων, όσο και στο πρόβλημα αναβάθμισης μιας υφιστάμενης. Τα ερευνητικά αποτελέσματα της έρευνας που διεξήχθη στα πλαίσια της διατριβής μπορούν να συνεισφέρουν σημαντικά στην υποστήριξη του στρατηγικού σχεδιασμού, της διαχείρισης ρίσκου και του σχεδιασμού ανθεκτικών κυβερνο-φυσικών συστημάτων και λοιπών υποδομών αστικού νερού, με έμφαση στην αντιμετώπιση των μελλοντικών αβεβαιοτήτων.	el
heal.advisorName	Μακρόπουλος, Χρήστος	el
heal.advisorName	Makropoulos, Christos	en
heal.committeeMemberName	Καλογεράς, Δημήτριος	el
heal.committeeMemberName	Butler, David	en
heal.committeeMemberName	Μαμάσης, Νικόλαος	el
heal.committeeMemberName	Νουτσόπουλος, Κωνσταντίνος	el
heal.committeeMemberName	Ευσταθιάδης, Αντρέας	el
heal.committeeMemberName	Taormina, Riccardo	en
heal.committeeMemberName	Kalogeras, Dimitrios	en
heal.committeeMemberName	Mamasis, Nikos	en
heal.committeeMemberName	Noutsopoulos, Constantinos	en
heal.committeeMemberName	Efstratiadis, Andreas	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Τομέας Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	384 σ.	el
heal.fullTextAvailability	false