Βιοκλιματική αρχιτεκτονική: διαχρονικές αξίες και σύγχρονες εφαρμογές

Μεταξά, Έλενα; Τσικλής, Κωνσταντίνος; Metaxa, Elena; Tsiklis, Konstantinos

dc.contributor.author	Μεταξά, Έλενα	el
dc.contributor.author	Τσικλής, Κωνσταντίνος	el
dc.contributor.author	Metaxa, Elena	en
dc.contributor.author	Tsiklis, Konstantinos	en
dc.date.accessioned	2024-11-08T12:19:30Z
dc.date.available	2024-11-08T12:19:30Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/60401
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.28097
dc.rights	Default License
dc.subject	Βιοκλιματικός σχεδιασμός	el
dc.subject	Πολιτισμική ταυτότητα	el
dc.subject	Τοπική αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Υλικά	el
dc.subject	Bioclimatic design	en
dc.subject	Cultural identity	en
dc.subject	Local architecture	en
dc.subject	Materials	en
dc.title	Βιοκλιματική αρχιτεκτονική: διαχρονικές αξίες και σύγχρονες εφαρμογές	el
dc.title	Bioclimatic architecture: timeless values and contemporary applications	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture and energy conservation	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2014-09-17
heal.abstract	Η παρούσα διάλεξη ξεκίνησε με τον καθορισμό του πλαισίου έρευνας στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική και την ανάλυση της ιστορικής της εξέλιξης. Στη συνέχεια, μελετήθηκαν και διαχωρίστηκαν τα συστήματα βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Μετά την ανάλυση διεθνών παραδειγμάτων, καθώς και ελληνικών, καταλήξαμε να εστιάσουμε στους κινδύνους ισοπέδωσης της τοπικής αρχιτεκτονικής εξαιτίας του βιοκλιματικού σχεδιασμού. Η σύγχρονη αρχιτεκτονική οφείλει να επιδιώκει την ισορροπία ανάμεσα στη βιοκλιματική παράμετρο και την πολιτιστική κληρονομιά, ενσωματώνοντας τόσο τα παραδοσιακά όσο και τα σύγχρονα υλικά. Αυτή η προσέγγιση προϋποθέτει έναν δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στη βιωσιμότητα και τη διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας, ώστε να κατασκευάζονται καινούργια κτίρια που ανταποκρίνονται στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις και να εντάσσονται στον τόπο. Ωστόσο, οι τρέχουσες τάσεις του βιοκλιματικού σχεδιασμού, καθώς και η εισαγωγή νέων τεχνολογιών και υλικών, αν και αναγκαία για την ενεργειακή απόδοση, δεν ευθυγραμμίζονται πάντα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, οδηγώντας συχνά σε μια ομογενοποίηση του δομημένου περιβάλλοντος εις βάρος των πολιτιστικών παραμέτρων, αποτυγχάνοντας να συνδεθούν με τις πλούσιες ιστορικές αφηγήσεις που είναι ενσωματωμένες στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Με την χρήση τοπικών υλικών μειώνει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, αλλά ταυτόχρονα ενισχύει την αυθεντικότητα και τη διαχρονική συνέχεια της ιστορίας. Η συνεργασία με την τοπική κοινότητα είναι εξίσου καίρια για να διασφαλιστεί ότι οι αρχιτεκτονικές λύσεις αντικατοπτρίζουν τις ανάγκες και τις αξίες των κατοίκων, δημιουργώντας έτσι πιο λειτουργικά και συναισθηματικά συνδεδεμένα περιβάλλοντα. Ο σχεδιασμός, επομένως, δεν πρέπει να είναι μόνο τεχνικό εγχείρημα, αλλά να περιλαμβάνει κοινωνικές, πολιτιστικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους. Έτσι, η αρχιτεκτονική μπορεί να ενσωματώσει τις παραδοσιακές αξίες μέσα σε έναν σύγχρονο σχεδιασμό, δημιουργώντας βιώσιμα και αρμονικά περιβάλλοντα που αντικατοπτρίζουν την πολιτιστική και ιστορική πολυπλοκότητα κάθε τόπου.	el
heal.abstract	Thecurrentlecturebeganbydefiningtheresearch frameworkinbioclimaticarchitectureandanalyzing itshistoricalevolution.Next,bioclimaticarchitecture systemswerestudiedandcategorized.Afteranalyzing internationalandGreekexamples,wefocusedonthe risksofhomogenizinglocalarchitecturedueto bioclimaticdesign.Modernarchitecturemustaim to balancebioclimaticconsiderationsandcultural heritage,incorporatingbothtraditionalandmodern materials.Thisapproachrequiresacreativedialogue betweensustainabilityandpreservingcultural identity,sothatnewbuildingsmeetenvironmental demandswhileblendingwiththeirsurroundings. However,currenttrendsinbioclimaticdesignandthe introductionofnewtechnologiesandmaterials, althoughnecessaryforenergyefficiency,donot alwaysalignwithtraditionalarchitecture,often leadingtothehomogenizationofthebuilt environmentattheexpenseofculturalelements.This resultsinafailuretoconnectwiththerichhistorical narrativesembeddedintraditionalarchitecture.The useoflocalmaterialsreducestheenvironmental footprintwhileenhancingauthenticityand maintaininghistoricalcontinuity.Collaboratingwith localcommunitiesisequallycrucialtoensurethat architecturalsolutionsreflecttheneedsandvaluesof theresidents,thuscreatingmorefunctionaland emotionallyconnectedenvironments.Therefore, designshouldnotbemerelyatechnicalendeavorbut mustincludesocial,cultural,andenvironmental factors.Thisway,architecturecanintegrate traditionalvaluesintocontemporarydesign,creating sustainableandharmoniousenvironmentsthatreflect theculturalandhistoricalcomplexityofeachplace.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false