heal.abstract |
Πολλά από τα αιολικά πάρκα που μπήκαν σε λειτουργία στις αρχές της 10ετίας του 2000,
φτάνουν σήμερα στο τέλος του κύκλου ζωής τους, βάσει των προδιαγραφών που ορίζει
ο κανονισμός πιστοποίησης των ανεμογεννητριών. Ανακύπτει λοιπόν το ερώτημα, αν η
διάρκεια ζωής του πάρκου μπορεί να επεκταθεί περαιτέρω, βάσει των πραγματικών
περιβαλλοντικών συνθηκών στις οποίες εκτίθεται, σε σχέση με αυτές των
προδιαγραφών. Το ερώτημα αυτό σκοπεύει να απαντήσει η εργασία αυτή,
αποτυπώνοντας αρχικά τα ανεμολογικά χαρακτηριστικά του πάρκου και υπολογίζοντας
μέσω αεροελαστικών προσομοιώσεων, τα κοπωτικά φορτία σε συγκεκριμένες μηχανές
ενδιαφέροντος για να συγκριθούν με αυτά του κανονισμού IEC – 61400. Η διαδικασία
χωρίζεται σε 3 στάδια, στο 1ο στάδιο, πραγματοποιείται η υλοποίηση του υπολογιστικού
χωρίου, για ένα υποθετικό πάρκο που βρίσκεται σε νησί του Αιγαίου, το οποίο
περιλαμβάνει όλη την σύνθετη τοπογραφία της νήσου, καθώς και θαλάσσιες εκτάσεις
σε κάθε κατεύθυνση ώστε να μπορεί να διαμορφωθεί κατάλληλα το οριακό στρώμα.
Κατασκευάζονται συνολικά 3 πλέγματα, ένα για κάθε μια από τις 3 κατευθύνσεις ανέμου
των 22.5O, 0O και 337.5O μοιρών αντιστοίχως. Σε 2 στάδιο προσομοιώνεται η ροή, μέσω
της επίλυσης των τρισδιάστατων εξισώσεων Navier – Stokes πάνω από την σύνθετη
τοπογραφία, χρησιμοποιώντας διαφορετικό προφίλ εισόδου ανέμου σε κάθε
διεύθυνση, έχοντας λάβει ήδη μια εκτίμηση για τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Σε 3ο
στάδιο τελικά, έχοντας αναγνωριστεί οι 2 ανεμογεννήτριες που δέχονται την ελάχιστη &
μέγιστη κόπωση στο πάρκο, εισάγονται στο λογισμικό hGAST, αφού πρώτα
μοντελοποιηθούν στην κατάλληλη κλίμακα, με σκοπό τον λεπτομερή υπολογισμό των
φορτίων & καταπονήσεων που δέχονται, ώστε τελικά να συγκριθούν τα αποτελέσματα,
με αυτά που ορίζει ο κανονισμός IEC 61400, και να αποφασιστεί αν μπορεί να επεκταθεί
περεταίρω η διάρκεια ζωής τους. |
el |