Η Μονή Ταξιαρχών Ζαγοράς

Καραγιαννακίδου, Κατερίνα; Karagiannakidou Samsarelou, Aikaterini

dc.contributor.author	Καραγιαννακίδου, Κατερίνα	el
dc.contributor.author	Karagiannakidou Samsarelou, Aikaterini	en
dc.date.accessioned	2025-01-16T10:10:29Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/60765
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.28461
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Συντήρηση και Αποκατάσταση Ιστορικών Κτηρίων και Συνόλων - Προστασία Μνημείων (Κατ. Α')"	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Μοναστηριακή αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Μεταβυζαντινή ναοδομία	el
dc.subject	Πηλιορείτικη αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Postbyzantine architecture	en
dc.subject	Church architecture	en
dc.subject	Monastery architecture	en
dc.title	Η Μονή Ταξιαρχών Ζαγοράς	el
dc.title	Taxiarches monastery in Zagora, Pelion	en
heal.type	masterThesis	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Monasteries -- Conservation and restoration -- Greece -- Pelion Mountains	el
heal.dateAvailable	2026-01-15T22:00:00Z
heal.language	el	el
heal.access	embargo	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2024-10
heal.abstract	Η μονή Ταξιαρχών βρίσκεται στην περιοχή της Ζαγοράς Πηλίου, εκτός οικισμού. Το συγκρότημα αποτελούνταν από το καθολικό, τα μοναστηριακά κτίσματα σε σχήμα Π, και το ταφικό παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Ο ναός χτίστηκε το 1733 στη θέση παλαιότερου, ενώ η δυτική πτέρυγα των κελιών το 1795, ενώ οι άλλες δύο πτέρυγες θεωρούνται προγενέστερες. Ο ναός ανήκει στον τύπο του μονόχωρου δρομικού. Έχει περίστωο στη δυτική και τη βόρεια όψη. Στην ανατολική όψη εξέχει η πεντάπλευρη κόγχη του ιερού. Έχει δίρριχτη στέγη με απότμηση στα ανατολικά και στα δυτικά. Τις μεγάλες όψεις χαρακτηρίζει γραμμικότητα ενώ τις μικρές συμμετρία. Μέχρι σήμερα σώζονται μερικά από τα αρχικά κουφώματα, ιδιαίτερα αξιόλογα. Ακόμα, στο εσωτερικό του ναού τμήμα της οροφής έχει ξυλόγλυπτα πλαίσια, ενώ το ψηλό ξυλόγλυπτο τέμπλο, χρονολογείται το 1734 και θεωρείται από τα σημαντικότερα της περιοχής. Το κέλυφος του ναού χρονολογείται στο 1733, ενώ ο βόρειος τοίχος ανακατασκευάστηκε το 1980. Οι τρεις παλαιές τοιχοποιίες είναι κατασκευασμένες από λιθοδομή με ξύλινες ενισχύσεις, ενώ ο βόρειος τοίχος κατασκευάστηκε από λιθοδομή με σενάζ από σκυρόδεμα. Η στέγη του ναού είναι καθιστή. Το καθολικό παρουσιάζει έντονη παθολογία. Το σημαντικότερο πρόβλημα εντοπίζεται στη νότια όψη, στην οποία διακρίνονται 5 κατακόρυφες διαμπερείς ρωγμές και απόκλιση από την κατακόρυφο 20 εκατοστά. Διαμπερείς ρωγμές εμφανίζονται και στην ανατολική όψη. Η στέγη έχει ανοίξει τουλάχιστον στη νοτιοδυτική γωνία και στο εσωτερικό εισρέουν νερά. Στο σύνολο του ναού εμφανίζεται τόσο ανερχόμενη όσο και κατερχόμενη υγρασία. Έχει απωλέσει την ιδιότητα του κιβωτίου, καθώς ο βόρειος τοίχος κατασκευάστηκε με διαφορετική λογική. Στην πρόταση αποκατάστασης-στερέωσης του ναού, προτείνονται μέτρα για την αποκατάσταση της μορφής και της δομής του. Πρόθεση είναι η προστασία από περεταίρω βλάβες. Κατά συνέπεια, προτείνονται μέτρα στερέωσης του παλαιού κελύφους. Σημειακά εφαρμόζονται μεταλλικές ενισχύσεις των ξύλινων κατασκευών. Η βόρεια όψη και το περίστωο ανακατασκευάζονται εξ ολοκλήρου. Όσον αφορά τα μοναστηριακά κτίσματα, σήμερα σώζονται σε κατάσταση ερειπίου. Η κατάστασή τους είναι μη αναστρέψιμη. Βάσει των σημερινών κτηριακών καταλοίπων αλλά και παλαιών φωτογραφιών, έγινε η πρόταση αναπαράστασης του συγκροτήματος. Στη συνέχεια, έγινε η πρόταση επανάχρησης του συγκροτήματος, όπου προτείνεται η ανακατασκευή των κελιών και η ένταξη χρήσης αγροτουριστικού κέντρου. Στην αυλή σχεδιάστηκαν σύγχρονες χαράξεις φύτευσης και ένα μεταλλικό στέγαστρο που συνδιαλέγεται με τις ξύλινες κατασκευές του χαγιατιού και του περίστωου, αλλά και με τους κορμούς των δέντρων.	el
heal.abstract	The Monastery of the Taxiarches is located in the region of Zagora, Pelion, outside the main settlement. The complex originally consisted of the main church, monastery buildings in a "U" shape, and the burial chapel of Saint Nicholas. The church was built in 1733 on the site of an older one, while the western wing of the cells dates back to 1795, with the other two wings presumed to be older. The church is a single-nave, linear structure, with a portico on its western and northern façades. A pentagonal apse of the sanctuary projects from the eastern side. It features a dual-pitched roof with a slant on both east and west ends. The long façades are characterized by linearity, while the shorter ones display symmetry. Some of the original woodwork is still preserved and is particularly noteworthy. Inside, part of the ceiling has carved wooden frames, while the tall, intricately carved wooden iconostasis, dating to 1734, is considered one of the most important in the region. The church’s structure dates back to 1733, while the northern wall was rebuilt in 1980. The three old walls are made of stone masonry with wooden reinforcements, whereas the north wall was built with stone masonry reinforced with concrete belts. The main church exhibits significant structural deterioration. The most serious issue is on the southern side, where there are five vertical through-cracks and a 20-centimeter deviation from the vertical axis. Through-cracks also appear on the eastern façade. The roof has opened, particularly at the southwestern corner, allowing water to seep into the interior. Rising and descending moisture is evident throughout the building. It has lost its structural integrity, as the northern wall was constructed with a different approach. The main causes of the extensive structural deterioration are the combination of seismic activity and soil issues, abandonment, and human interventions. The restoration and stabilization proposal for the church includes measures to restore its form and structure, aiming to prevent further damage. Consequently, measures are proposed to reinforce the old shell, with targeted application of metal supports for the wooden structures. The northern façade and portico are to be entirely reconstructed. As for the monastery buildings, they are now in a ruined state and beyond restoration. Based on current remains and old photographs, a reconstruction proposal for the complex has been made. Subsequently, a reuse proposal was created, suggesting the reconstruction of the cells and the transformation of the complex into an agritourism center. In the courtyard, contemporary planting layouts and a metal canopy have been designed, harmonizing with the wooden structures of the loggia and portico, as well as with the surrounding tree trunks.	en
heal.advisorName	Καραδήμας, Κωνσταντίνος	el
heal.advisorName	Τσακανίκα, Ελευθερία	el
heal.committeeMemberName	Κωνσταντινίδου, Έλενα	el
heal.committeeMemberName	Λαμπρινού, Ελένη	el
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua	el
heal.fullTextAvailability	false