Προστασία και ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της πόλης του Ορράον στην Ήπειρο

Μαντέλου, Βασιλική; Mantelou, Vasiliki

dc.contributor.author	Μαντέλου, Βασιλική	el
dc.contributor.author	Mantelou, Vasiliki	en
dc.date.accessioned	2025-01-31T12:59:26Z
dc.date.available	2025-01-31T12:59:26Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/61045
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.28741
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Συντήρηση και Αποκατάσταση Ιστορικών Κτηρίων και Συνόλων - Προστασία Μνημείων (Κατ. Α')"	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 3.0 Ελλάδα	*
dc.subject	Προστασία	el
dc.subject	Αποκατάσταση	el
dc.subject	Αρχαιολογικοί χώροι	el
dc.subject	Ορράον	el
dc.subject	Ήπειρος	el
dc.subject	Ελληνιστική περίοδος	el
dc.subject	Μνημεία	el
dc.subject	Protection	en
dc.subject	Restoration	en
dc.subject	Archaeological sites	en
dc.subject	Epirus	en
dc.subject	Monuments	en
dc.title	Προστασία και ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της πόλης του Ορράον στην Ήπειρο	el
dc.title	Protection and preservation of the archaeological site of the city of Orraon in Epirus	en
heal.type	masterThesis	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture -- Conservation and Restoration -- Greece -- Epirus	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2024-11-26
heal.abstract	Στο νότιο τμήμα της Ηπείρου, 15 χλμ βόρεια της Άρτας, στο σημείο που η πεδιάδα συναντά τα βουνά της Πίνδου, βρίσκεται ένας λόφος και πάνω του μια πόλη-οχυρό, το Ορράον. Πρόκειται για ένα από τα ίχνη των πανίσχυρων ηπειρωτικών φύλων των ελληνιστικών χρόνων, που χάθηκαν ολοκληρωτικά μετά την κατάκτηση της Ηπείρου από τους Ρωμαίους το 168π.Χ. Πρόκειται για μια μικρή, οχυρωμένη πόλη 50 στρεμμάτων που ιδρύθηκε στα μέσα του 4ου αι. π.Χ., για να προστατεύει και να επιβλέπει το πέρασμα από το νότο στο βορρά. Ήταν η πρώτη γραμμή άμυνας των Μολοσσών, μαζί με την Κασσώπη, προκειμένου να προστατέψουν τα εδάφη τους μέχρι την αρχαία Ιλλυρία. Το Ορράον σημειώνει μια ιστορία περίπου 200 ετών, μέσα στα οποία δημιουργήθηκε μια πόλη με δομημένο πολεοδομικό σύστημα, υποδομές και κατοικίες, που σήμερα αποτελούν σπουδαία αντικείμενα μελέτης. Η πολεοδομική συγκρότηση του Ορράον αποτελεί αντικείμενο μελέτης και αναζήτησης. Τα χρόνια εγκατάλειψης έχουν αλλάξει το τοπίο καλύπτοντας δρόμους, πλατώματα και χαράξεις με χώμα και φύτευση. Ο λόφος επανήλθε ανάμεσα στα ερείπια και η αναγνώριση της δομής της πόλης είναι αδύνατη. Σήμερα, διασώζονται ελάχιστες κτιριακές δομές. Το μεγαλύτερο σωζόμενο τμήμα βρίσκεται στη βόρεια πλευρά, όπου συναντώνται το κτίριο της Στοάς, η Δεξαμενή και τμήματα των Σπιτιών 2 και 3, όπως ονομάστηκαν από τους ερευνητές. Το σημαντικότερο, όμως, μνημείο βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο και είναι το Σπίτι 1. Πρόκειται για μια κατοικία, η τοιχοποιία της οποίας κατά τμήματα διασώζεται, μετά από μερική αποκατάσταση, μέχρι το επίπεδο της στέγης, ενώ παράλληλα διακρίνονται όλα τα δωμάτια του ισογείου. Το Σπίτι 1 αποτέλεσε βασική πηγή πληροφοριών για την κατανόηση της καθημερινότητας των ανθρώπων της Ηπείρου κατά την ελληνιστική περίοδο. Επιπλέον, το τείχος με τις πύλες και τους πύργους του έχει καταστραφεί στο σύνολό του, με εξαίρεση ένα τμήμα στα ανατολικά που σώζεται μέχρι το 1μ. Παρόλη την σπουδαιότητα των μνημείων και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πόλης, πρόκειται για έναν αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται στα όρια της εγκατάλειψης. Μελετώντας την ιστορία του τόπου και επισκέπτοντάς τον σήμερα ως ερειπιώνα, διατυπώνονται οι βασικές αρχές, της πρότασης αποκατάστασης, βασιζόμενες στα κύρια χαρακτηριστικά της, σε συνδυασμό με την ανάγκη δημιουργίας ενός σύγχρονου αρχαιολογικού χώρου. Όσο σημαντική είναι η διατήρηση της μνήμης και η προστασία της πόλης, τόσο αναγκαία είναι η δημιουργία ενός λειτουργικού, σύγχρονου και ζωντανού αρχαιολογικού χώρου.	el
heal.abstract	In the southern part of Epirus, 15 km north of Arta, where the plain meets the Pindus mountains, there stands a hill crowned by a fortress-like city—Orraon. This site is one of the remnants of the powerful Epirote tribes of the Hellenistic period, who disappeared entirely after the Roman conquest of Epirus in 168 BC. Orraon was a small, fortified city covering 50 hectares, founded in the mid-4th century BC, designed to protect and oversee the passage from the south to the north. It served as the first line of defense for the Molossians, alongside Cassope, in order to safeguard their territory extending to ancient Illyria. Orraon’s history spans roughly 200 years, during which it developed into a city with a structured urban plan, infrastructure, and dwellings—features that now offer invaluable material for study. The urban planning of Orraon is an area of significant scholarly interest and investigation. Centuries of abandonment have altered the landscape, covering roads, plateaus, and the urban fabric with soil and vegetation. The hill itself has blended into the ruins, making it impossible to recognize the structure of the city. Today, only a few architectural remains are preserved. The largest surviving section is on the northern side, where the Stoa building, the Dexameni (Reservoir), and parts of Houses 2 and 3—named by the researchers—can still be identified. However, the most important monument is located at the southwestern edge: House 1. This residence has partially survived, with sections of its walls preserved up to the roof level, and the layout of the ground floor rooms remains clearly visible. House 1 has been a key source of information for understanding the daily life of the people of Epirus during the Hellenistic period. Additionally, the city’s walls, with their gates and towers, have been entirely destroyed, with the exception of a small section in the east, which still stands to a height of about 1 meter. Despite the significance of its monuments and the unique character of the city, Orraon is an archaeological site on the brink of abandonment. By studying the site’s history and visiting it today as a ruin, the fundamental principles for a restoration proposal are outlined. These principles are based on the site’s key characteristics, combined with the need to establish a modern archaeological site. As essential as it is to preserve the memory and protect the city, it is equally necessary to create a functional, modern, and vibrant archaeological space.	en
heal.advisorName	Κωνσταντινίδου, Έλενα	el
heal.advisorName	Παλυβού, Κλαίρη	el
heal.committeeMemberName	Μπελαβίλας, Νίκος	el
heal.committeeMemberName	Λαμπρινού, Ελένη	el
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua	el
heal.numberOfPages	93	el
heal.fullTextAvailability	false