Το αίνιγμα της βιομίμησης: από τον Le Corbusier και τους μεταβολιστές στο έργο του Christopher Alexander

Παπανικολάου, Φίλιππος; Papanikolaou, Filippos

dc.contributor.author	Παπανικολάου, Φίλιππος	el
dc.contributor.author	Papanikolaou, Filippos	en
dc.date.accessioned	2025-02-19T11:43:57Z
dc.date.available	2025-02-19T11:43:57Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/61139
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.28835
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Biomimicry	en
dc.subject	Βιομίμηση	el
dc.title	Το αίνιγμα της βιομίμησης: από τον Le Corbusier και τους μεταβολιστές στο έργο του Christopher Alexander	el
dc.title	The enigma of biomimicry: from the works of Le Corbusier and the metabolists to Christopher Alexander	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Biomimicry	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2025-02-03
heal.abstract	Η εργασία αυτή εξετάζει τη σχέση μεταξύ βιομίμησης και αρχιτεκτονικής, εστιάζοντας σε τρεις σημαντικές περιπτώσεις: τον Le Corbusier, τους Μεταβολιστές και τον Christopher Alexander. Μέσα από τη μελέτη, αναδεικνύεται ότι η βιολογική έμπνευση στην αρχιτεκτονική δεν οδηγεί πάντα σε μια ολιστική κατανόηση της φύσης, καθώς συχνά περιορίζεται σε επιφανειακή μίμηση γεωμετρικών μορφών και διαδικασιών. Αντίθετα, το έργο του Alexander προτείνει μια βαθύτερη, επιστημονική και φιλοσοφική προσέγγιση των «ζωντανών» συστημάτων, χωρίς ρητή επίκληση στη βιομίμηση. Παρά την προβολή της βιομίμησης ως κλειδί για τη βιωσιμότητα, η εργασία υποστηρίζει ότι ούτε η αποσπασματική μίμηση ούτε η πλήρης αναπαραγωγή της φύσης αποτελούν επαρκείς λύσεις στο οικολογικό πρόβλημα. Η διάλεξη καταλήγει ότι η αρχιτεκτονική εκπαίδευση πρέπει να προσεγγίζει τη φύση ως ένα πολυδιάστατο σύστημα, ενσωματώνοντας θεωρητικό στοχασμό για τη δημιουργία βιώσιμων και ουσιαστικών λύσεων.	el
heal.abstract	This study explores the relationship between biomimicry and architecture, focusing on three key cases: Le Corbusier, the Metabolists, and Christopher Alexander. The analysis reveals that biological inspiration in architecture often remains limited to the imitation of geometric forms and processes rather than achieving a holistic understanding of nature. In contrast, Alexander’s work presents a deeper scientific and philosophical approach to “living” systems without explicitly referring to biomimicry. While biomimicry is promoted as a key to sustainability, this research argues that neither partial imitation nor a fully replicative approach can adequately address contemporary ecological challenges. The study concludes that architectural education should embrace nature as a multi-dimensional system, integrating theoretical reflection to develop meaningful and sustainable solutions.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false