Πέρα από το ορατό: ο βιωμένος χώρος μέσα από δύο σπίτια και πέντε αφηγήσεις

Κορωναίου, Ναταλία; Koronaiou, Natalia

dc.contributor.author	Κορωναίου, Ναταλία	el
dc.contributor.author	Koronaiou, Natalia	en
dc.date.accessioned	2025-02-21T07:18:35Z
dc.date.available	2025-02-21T07:18:35Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/61168
dc.rights	Default License
dc.subject	Βίώματα	el
dc.subject	Αισθήσεις	el
dc.subject	Αναμνήσεις	el
dc.subject	Μη ορατό	el
dc.subject	Πολυαισθητηριακές εμπειρίες	el
dc.subject	Απτικότητα	el
dc.subject	Experiences	en
dc.subject	Senses	en
dc.subject	Memories	en
dc.subject	Invisible	en
dc.subject	Multisensory experiences	en
dc.subject	Hapticity	en
dc.title	Πέρα από το ορατό: ο βιωμένος χώρος μέσα από δύο σπίτια και πέντε αφηγήσεις	el
dc.title	Beyond the visible: the embodied space through two houses and five narratives	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Senses and sensation in architecture	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2025-02-19
heal.abstract	Η παρούσα εργασία διερευνά την έννοια του βιώματος και της πολυαισθητηριακής αντίληψης στην αρχιτεκτονική, με έναν τρόπο, που υπερβαίνει τις συμβατικές μεθόδους. Μεθοδολογικά χρησιμοποιείται η αυτο-εθνογραφική μέθοδος, σε συνδυασμό με τη συμμετοχική παρατήρηση και την διεξαγωγή συνεντεύξεων, τα οποία έρχονται να εμπλουτιστούν από ένα ευρύ θεωρητικό υπόβαθρο. Η εργασία ξεκινάει με την παρουσίαση του καλοκαιρινού σπιτιού της παιδικής μου ηλικίας, μέσω μιας κλασικής αρχιτεκτονικής μελέτης, αποκαλύπτοντας την ανεπάρκεια των συνήθων πρακτικών αποτύπωσης του χώρου, για την απόδοση της συνθετότητας του βιωματικού του χαρακτήρα. Η αναζήτησή αυτή, οδηγεί στην επιστροφή στο παλαιότερο σπίτι που θυμάμαι — το οποίο είναι προσβάσιμο μονάχα μέσω των αναμνήσεων — με σκοπό τη βαθύτερη κατανόηση του ρόλου της μνήμης στο αρχιτεκτονικό βίωμα. Η μελέτη προχωράει, με την διεξαγωγή πέντε διαφορετικών συνεντεύξεων με άτομα, που δεν διαθέτουν την όραση τους, με στόχο την διερεύνηση του μη ορατού αποτυπώματος της αρχιτεκτονικής, οδηγώντας σε μια επανερμηνεία του αρχικού βιωματικού σπιτιού. Η έρευνα ολοκληρώνεται, με τη ψηλάφηση ενός βαθύτερου νοήματος της αρχιτεκτονικής και του τρόπου με τον οποίο συνδέεται ουσιαστικά με τον άνθρωπο, αποτυπώνεται στην μνήμη του, και εν τελεί τον αφυπνίζει. Η εργασία αυτή καταλήγει να αποτελεί κάτι περισσότερο από μια απλή καταγραφή συζητήσεων ή μια μονοδιάστατη αρχιτεκτονική ανάλυση χώρων, αντιθέτως επαναπροσδιορίζει την αρχιτεκτονική ως φορέα εμπειριών, συναισθημάτων και καθημερινών σκηνών. Απώτερος σκοπός της εργασίας, είναι η ανάδειξη μιας αρχιτεκτονικής, η οποία δεν περιορίζεται σε αυτό που φαίνεται, αλλά διεισδύει σε αυτό που αισθάνεται, που αντηχεί και που εγγράφεται στις πιο κρυφές πτυχές της ύπαρξης μας. Μια αρχιτεκτονική που εκτείνεται πέρα από το ορατό, μια αρχιτεκτονική που αποτυπώνεται στην ψυχή.	el
heal.abstract	This study explores the notion of the embodied space and multi-sensory perception in architecture, going beyond the conventional methodologies. Methodologically it employs an autoethnographic approach, by intergrading participatory observation, interviews and theoretical analysis. The research begins with a typical architectural analysis of the summer house of my childhood, revealing the limits of the traditional spatial representation in capturing the complexity of lived experience. This realization leads to the earliest house I can recall — accessible only through memory — in an effort to understand the crucial role that memory plays in architectural perception. The study continues with five further narratives of visually impaired individuals, revealing the unseen imprint of architecture, that leads to the reinterpretation of my initial summer house. Ultimately, the research seeks to trace a deeper understanding of architecture in its connection with human perception, its imprint on memory, and its capacity to awaken the senses. The study becomes more than a simple record of conversations or a one-dimensional architectural analysis of spaces. Instead, it redefines architecture as a realm that embodies experiences, emotions and everyday scenes. At its core, this study highlights an architecture that is not confined to what is seen, but extends to what is felt, what resonates, and what embeds itself in the most intimate layers of existence — an architecture that reaches beyond the visible, leaving its imprint on the human soul.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false