Το παιχνίδι ως συνθέτης του δημόσιου χώρου: το παράδειγμα της πλατείας Αγ. Ανδρέα στα Άνω Πατήσια

Πούλιου, Φωτεινή; Pouliou, Foteini

dc.contributor.author	Πούλιου, Φωτεινή	el
dc.contributor.author	Pouliou, Foteini	en
dc.date.accessioned	2025-09-05T10:11:51Z
dc.date.available	2025-09-05T10:11:51Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/62346
dc.rights	Default License
dc.subject	Παιχνίδι	el
dc.subject	Δημόσιοι χώροι	el
dc.subject	Χωροκοινωνικές πρακτικές	el
dc.subject	Μελέτη των πόλεων	el
dc.subject	Παρατήρηση πλατείας	el
dc.subject	Γεωγραφίες παιδιών	el
dc.subject	Play	en
dc.subject	Social spaces	en
dc.subject	Socio-spatial practices	en
dc.subject	Urban studies	en
dc.subject	Public square bservation	en
dc.subject	Spatial formation	en
dc.subject	Children’s geographies	en
dc.title	Το παιχνίδι ως συνθέτης του δημόσιου χώρου: το παράδειγμα της πλατείας Αγ. Ανδρέα στα Άνω Πατήσια	el
dc.title	Play as a composer of public space: the case of Agios Andreas square in Ano Patisia	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Πολεοδομία	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture and children	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2025-06-22
heal.abstract	H παρούσα έρευνα αναζητά τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά συν-διαμορφώνουν τον δημόσιο χώρο. Αντλώντας θεωρητικό υπόβαθρο από κείμενα της Αστικής Κοινωνιολογίας, της Γεωγραφίας και της Θεωρίας του Χώρου, προσπαθεί να αναδείξει το πώς η παρουσία και η συμμετοχή των παιδιών λειτουργούν ως καταλυτικός παράγοντας για τη συγκρότηση του χώρου. Με αυτόν τον σκοπό, η μελέτη εστιάζει στα παιδιά και στο παιχνίδι τους στην Πλατεία Αγ. Αντρέα στα Άνω Πατήσια, παρακολουθώντας τις καθημερινές πρακτικές τους. Αφετηρία αυτής της έρευνας αποτελεί η σκέψη ότι τα παιδιά παίζουν σε χώρους που δεν έχουν σχεδιαστεί από τα ίδια. Μάλιστα, παρατηρούμε, πως επιλέγουν να βρίσκονται, να κοινωνικοποιούνται και να δρουν σε συγκεκριμένους δημόσιους χώρους κατ’ επανάληψη, ακόμα και αν δεν είναι ειδικά διαμορφωμένοι για αυτά. Ο συλλογισμός αυτός εγείρει το ερώτημα πώς τα παιδιά συνθέτουν τον δημόσιο χώρο και πόσο τον επηρεάζουν με τις δράσεις τους. Στη μελέτη αυτή, επιλέχθηκε ως εργαλείο η παρατήρηση του παιχνιδιού στην πλατεία, βασισμένη στην χωρικά ενσωματωμένη και κοινωνικά ενσώματη φύση της παιγνιώδους δραστηριότητας. Η επιλογή αυτή μας δίνει την ευκαιρία να σχολιάσουμε τις επιρροές της δράσης των παιδιών, ορατές και μη, στον υλικό, στον κοινωνικό χώρο. Με τον όρο «κοινωνικός χώρος» αναφερόμαστε στον χώρο ο οποίος παράγεται από σχέσεις, νοήματα, ιδεολογίες και εξουσιαστικές δομές. Το παιχνίδι, ως πρακτική των παιδιών, αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς τους και εγγράφεται στον χώρο. Αποτελεί μια μορφή παιδικής «πραξιακής ικανότητας», δηλαδή έναν έμπρακτο τρόπο νοηματοδότησης, ενεργοποίησης και ανασχηματισμού του χώρου. Συνιστά, επομένως, έναν τρόπο παραγωγής χώρου από τα ίδια τα παιδιά. Μάλιστα, ο επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας του παιχνιδιού, αποτελεί σημαντικό στοιχείο, καθώς καθιστά πιο έντονη την παρουσία παιδιών, άρα και δραστικότερες τις αλλαγές που επιφέρουν στον δημόσιο χώρο. Στόχος της μελέτης είναι να επισημανθεί η επιρροή των παιδιών στον δημόσιο χώρο και να αναδειχθεί ο ρόλος τους ως ενεργοί δρώντες του δημόσιου με τις πολλαπές νοηματοδοτήσεις του. Απώτερος σκοπός είναι η συνειδητοποίηση του καταλυτικού ρόλου των παιδιών και του παιχνιδιού στη διαμόρφωση του χώρου, γεγονός που γεννά προβληματισμούς για τον τρόπο που οι ενήλικες σχεδιάζουν και προσεγγίζουν την πόλη. Η έρευνα προσπαθεί να φέρει στο προσκήνιο τα παιδιά, δημιουργώντας ερωτήματα για τη μελέτη και τη συγκρότηση της πόλης. Για την αναθεώρηση των παρατηρήσεων και για την λήψη συμπερασμάτων, αντλεί στοιχεία από τη Μελέτης της Πόλης.	el
heal.abstract	This research investigates the ways in which children co-construct public space. Drawing theoretical insights from Urban Sociology, Human Geography, and Spatial Theory, the study seeks to highlight how the presence and participation of children act as a catalyst in the (re)formation of space. To this end, it focuses on children and their play in Agios Andreas Square in Ano Patisia, tracing their everyday spatial practices. The starting point of this study lies in the recognition that children play in spaces not designed by or for them. Interestingly, they consistently choose to inhabit, socialize, and act within particular public spaces—even when these are not specifically intended for play. This observation raises the question of how children contribute to the composition of public space and to what extent their actions shape it. The methodology centers on observational fieldwork of children’s play within the square, grounded in the spatially embedded and socially embodied nature of playful activity. This approach allows us to comment on both the visible and invisible influences of children’s actions upon the material and social space. The term “social space” here refers to space produced through relations, meanings, ideologies, and structures of power. Play, as a core practice of childhood, is embedded in the rhythms of everyday life and inscribed in space. It represents a form of children's praxeological capacity—that is, a tangible means of signifying, activating, and reshaping space. As such, play can be seen as a mode of spatial production enacted by children themselves. The repetitive character of play is particularly significant, as it intensifies children’s presence and thereby amplifies their impact on public space. The aim of this study is to underline the influence of children in shaping public space and to recognize their role as active agents within the multiple meanings of the public realm. Ultimately, the goal is to foster awareness of the transformative role of children and play in spatial production—a recognition that raises critical questions about how adults plan and conceptualize the urban environment. This research seeks to place children at the center of the discussion, raising broader inquiries into the study and constitution of the city. To support these reflections and conclusions, it draws upon concepts and methods from Urban Studies.	en
heal.tableOfContents	ΕΙΣΑΓΩΓΗ Α’ ΜΕΡΟΣ - ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΟΠΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣ Β’ ΜΕΡΟΣ - ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΝΔΡΕΑ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΛΑΤΕΙΑ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ 1. Αλληλεπίδραση 2. Συναντήσεις τροχιών-Σχέσεις ετεροτήτων-Πρακτικές παραγωγής σχέσεων 3. Συνύπαρξη 4. Επανάληψη-Καθημερινότητα-Δίκτυα 5.Κανόνες 6. Διεκδίκηση 7. Αμφισβήτηση-Διαπραγμάτευση-Ορατότητα-Πολιτική 8. Ασφάλεια-Κίνδυνος 9. Φυσικός Χώρος-Χαρακτηριστικά ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΒΙΟΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ	el
heal.sponsor	Ειρήνη Μίχα	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Πολεοδομίας και Χωροταξίας	el
heal.fullTextAvailability	false