Αρχιτεκτονική και επανάσταση

Πανάρετος, Γεώργιος; Panaretos, Georgios

dc.contributor.author	Πανάρετος, Γεώργιος	el
dc.contributor.author	Panaretos, Georgios	en
dc.date.accessioned	2025-09-11T07:26:27Z
dc.date.available	2025-09-11T07:26:27Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/62416
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.30112
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Κονστρουκτιβισμός	el
dc.subject	ΕΣΣΔ	el
dc.subject	Πρωτοπορία	el
dc.subject	OSA	en
dc.subject	ASNOVA	en
dc.subject	VKHUTEMAS	en
dc.subject	INKhUK	en
dc.subject	Ivan Leonidov	en
dc.subject	Αποδόμηση	el
dc.subject	Peter Eisenman	en
dc.subject	Archigram	en
dc.subject	OMA	en
dc.subject	Zaha Hadid	en
dc.subject	Constructivism	en
dc.subject	Deconstructivism	en
dc.title	Αρχιτεκτονική και επανάσταση	el
dc.title	Architecture and revolution	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιρεκτονική	el
heal.classification	Architecture -- Political aspects	en
heal.language	en	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2025-06-19
heal.abstract	Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η διερεύνηση του πλαισίου της αρχιτεκτονικής υπό το πρίσμα των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών και μεταβολών που προέκυψαν ως άμεση συνέπεια δύο επαναστάσεων. Η Ρωσική Επανάσταση του 1917 και οι εξεγέρσεις που έλαβαν χώρα τον Μάη του 1968 αποτέλεσαν κεντρομόλους δυνάμεις για τα αρχιτεκτονικά ρεύματα και τις νέες ιδέες που προέκυψαν μέσω των κοινωνικών μετασχηματισμών. Οι ιδεολογίες αυτές βασίζονται σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, για την δημιουργία αρχιτεκτονικής, το οποίο δεν περιορίζεται σε ζητήματα κατασκευαστικά και πολεοδομικά αλλά σε ζητήματα κοινωνικά και πολιτικά. Στο πρώτο μέρος της εργασίας, μέσω βιβλιογραφικής έρευνας, μελετάται αρχικά η κατάσταση στην ΕΣΣΔ πριν την επανάσταση του Οκτώβρη και έπειτα η νέα αρχιτεκτονική που έχει ως πρωταρχικό στόχο να οικοδομήσει την σοσιαλιστική πόλη, στην οποία θα κατοικούσε ο «νέος» άνθρωπος. Αναλύονται τα μέτρα που πάρθηκαν για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, οι διαφορετικές αρχιτεκτονικές ιδεολογίες καθώς και τα μέσα που αποτέλεσαν γόνιμο έδαφος για την εξέλιξη και την αναπαραγωγή των νέων ιδεών. Στο δεύτερο μέρος, μελετάται η συνέχεια της αρχιτεκτονικής μετά την δύση του μοντέρνου κινήματος και οι διαφορετικές ιδεολογίες που ξεκίνησαν να εμφανίζονται και προσπαθούσαν να επανασυνδεθούν με τις πρώτες πρωτοπορίες του 20ου αιώνα. Οι πρωτοπορίες που προέκυψαν μέσα στην δεκαετία του 1960 μπορεί να μην μοιράζονται ένα αυστηρά κοινό λεξιλόγιο παρουσιάζουν όμως, τόσο μεταξύ τους όσο και με την Ρωσική πρωτοπορία, ομοιότητες στο ευρύτερο πλαίσιο υπό το οποίο προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα αρχιτεκτονική. Στο τελευταίο μέρος, εξετάζονται οι τέσσερις άξονες οι οποίοι αποτέλεσαν και το μεγαλύτερο μέρος του νέου πλαισίου που αναζητούσαν οι πρωτοπόροι. Οι τέσσερις αυτές θεματικές ενότητες αποτέλεσαν αναπόσπαστο κομμάτι των πρωτοποριών, τις καθόρισαν και δίχως αυτές ίσως οι προσπάθειες για πραγματική αλλαγή να είχαν αποδειχθεί μάταιες.	el
heal.abstract	The aim of this paper is to research the framework of architecture through the lens of social and political conditions and changes, which were a direct consequence of two revolutions. The Russian Revolution of 1917 and the uprisings of May 1968 acted as centripetal forces for architectural movements and the emergence of new ideas driven by social transformations. The selection of these two particular movements is not accidental, as these two avant-garde architectural approaches are closely related, with the latter being influenced by the former. These ideologies are based on a different framework for architectural creations, one that extends beyond constructional issues to encompass social and political concerns. In the first part of the paper, through bibliographic research, the situation in the USSR prior to the October Revolution is initially examined, followed by an analysis of the new architecture whose primary aim was to construct the socialist city — a city to be inhabited by the "new" human being. The measures taken to achieve this goal are analyzed, as well as the different architectural ideologies and the means that provided fertile ground for the development and reproduction of new ideas. In the second part, the evolution of architecture following the decline of the modernist movement is studied, along with the various ideologies that began to emerge, seeking to reconnect with the early 20th-century avant-gardes. Although the avant-garde movements of the 1960s may not share a strictly common vocabulary, they nonetheless exhibit similarities — both among themselves and with the Russian avant-garde — in the broader context through which they attempted to create a new form of architecture. In the final part, four key axes are examined, which formed the core of the new framework sought by the pioneers. These four thematic areas were an integral part of the avant-gardes, defined them, and without them, efforts toward real change might have proven futile.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false