| heal.abstract |
Η ναυτιλία, που αποτελεί τη σημαντικότερη πτυχή του παγκόσμιου εμπορίου, καθώς μεταφέρει πάνω από το 80% του συνόλου των αγαθών παγκοσμίως, αν και είναι πολύ πιο αποδοτική από άλλα μέσα μεταφοράς, συμβάλλει μαζικά στη ρύπανση του περιβάλλοντος, καθώς απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα αέρια του θερμοκηπίου (GHG), οξείδια του αζώτου (NOX) και οξείδια του θείου (SOX) και άλλες εκπομπές που έχουν ως αποτέλεσμα την κλιματική αλλαγή. Για τους λόγους αυτούς ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) έχει θέσει φιλόδοξους στόχους για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 50% έως το 2050 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2008, μαζί με την πλήρη απαλλαγή της ναυτιλιακής βιομηχανίας από τον άνθρακα. Η εκπλήρωση αυτών των στόχων απαιτεί τη λήψη σημαντικών μέτρων και τεράστιων αλλαγών που θα συμβούν στη ναυτιλία τα επόμενα χρόνια.
Το πρώτο μέρος της παρούσας διατριβής περιλαμβάνει μια θεωρητική ανάλυση των διαθέσιμων εναλλακτικών καυσίμων, όπως το LNG (Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο), το υγραέριο LPG, τη μεθανόλη, την αμμωνία και το υδρογόνο, αξιολογώντας τα τεχνικά, λειτουργικά και περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά τους.
Το δεύτερο μέρος της διατριβής παρουσιάζει μια εφαρμοσμένη ανάλυση των παραπάνω καυσίμων, εστιάζοντας σε δεδομένα στόλου από πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου handymax, αξιολογώντας την απόδοση των καυσίμων και τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς CII, EU ETS και Fuel EU. Η ανάλυση παρέχει βασικές πληροφορίες σχετικά με την απόδοση των εναλλακτικών καυσίμων και τη συμμόρφωση με τους εν λόγω κανονισμούς. |
el |