Οιονείς ρηγματώσεις: ιχνηλατώντας την αρχαία Αλυζία

Καρκάσης, Απόστολος; Karkasis, Apostolos

dc.contributor.author	Καρκάσης, Απόστολος	el
dc.contributor.author	Karkasis, Apostolos	en
dc.date.accessioned	2025-09-19T08:30:26Z
dc.date.available	2025-09-19T08:30:26Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/62457
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.30153
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Τοπίο	el
dc.subject	Παράδοξο	el
dc.subject	Αλυζία	el
dc.subject	Αρχαίος τόπος	el
dc.subject	Ξηρόμερο	el
dc.subject	Genius loci	en
dc.subject	Ανάγνωση τοπίου	en
dc.subject	Paradox	en
dc.subject	Alyzia	en
dc.subject	Gap	en
dc.subject	Memory	en
dc.subject	Foundation	en
dc.subject	Myth	en
dc.subject	Absence	en
dc.title	Οιονείς ρηγματώσεις: ιχνηλατώντας την αρχαία Αλυζία	el
dc.title	Quasi-fractures: echoes of ancient Alyzia	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Vernacular architecture -- Greece -- Messenia	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2025-09-15
heal.abstract	Η διάλεξη «Οιονεί Ρηγματώσεις» αναπτύσσει μια αρχιτεκτονική ανάγνωση του τόπου της Αλυζίας μέσα από τις ίδιες τις ρωγμές του χρόνου. Η μεθοδολογία βασίζεται στην επιτόπια παρατήρηση και στη φαινομενολογική εγγραφή: ο τόπος ορίζει τα στάδια του, τρεις φάσεις που συνιστούν τρεις διαφορετικές μορφές παρουσίας. Στην πρώτη, την αρχαία, ο μύθος και το δαιμόνιο λειτουργούν ως θεμέλιο. Ο Αλυζεύς, ο Αχελώος, η Νηρηίδα και ο Ίκαρος αναδύονται ως αρχετυπικές μορφές, όπου το μύθευμα γίνεται αρχιτεκτονική χαρτογράφηση και η θεμελίωση φέρει τον τόπο στο φως. Στη δεύτερη φάση, το Χάσμα, κυριαρχεί η σιωπή: τα ερείπια σβήνουν, η ιστορία διακόπτεται, και το κενό καθίσταται αρχιτεκτονικός τόπος. Η παράδοξη συνέχεια χωρίς μνήμη συγκροτεί έναν εσωτερικό χρονικό παλμό. Στην τρίτη, της ύστερης μνήμης, αναδύεται η επικάλυψη αντί της αποκατάστασης· οι νέες εστίες κατοίκησης, οι ροές του κάμπου, και προπάντων η ελιά, λειτουργούν ως νέος πυρήνας που ανασυνδέει το παρόν με το άρρητο παρελθόν. Κάθε παράδοξο οδηγεί σε συμπέρασμα: η γνώση ως σκιά, η απουσία ως θεμέλιο, η ασυνέχεια ως πυκνωτής μνήμης. Έτσι, η διάλεξη αναδεικνύει ότι ο τόπος δεν αποκαλύπτεται πλήρως· κατοικείται μέσα στις ρωγμές του χρόνου, όπου η παρουσία θεμελιώνεται από την ίδια την απουσία.	el
heal.abstract	The lecture “Quasi-Fractures” unfolds an architectural reading of the territory of Alyzia through the very fissures of time. Its methodology rests on direct observation and phenomenological inscription: the land itself dictates its stages, three temporal phases that compose three distinct modalities of presence. The first, the ancient, is founded on myth and daimonic force. Figures such as Alyzeus, Achelous, the Nereid, and Icarus emerge as archetypes, where myth becomes architectural cartography and the act of foundation brings the place into light. The second phase, the Gap, is dominated by silence: ruins fade, history is interrupted, and emptiness itself becomes an architectural locus. This paradoxical continuity without memory forms an inner temporal pulse. The third, that of Late Memory, reveals layering instead of restoration; new nuclei of settlement, the flows of the plain, and above all the olive tree, arise as condensers of time, reconnecting the present with an ineffable past. Each paradox leads to a conclusion: knowledge as shadow, absence as foundation, discontinuity as a vessel of memory. Thus, the lecture asserts that place is never fully disclosed; it is inhabited within the fractures of time, where presence is grounded upon absence itself.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false