Δημόσιο-ιδιωτικό: Διάδραση σε ανενεργό χώρο

Abstract

Η εικόνα του Λεκανοπεδίου με την πυκνή δόμηση και την δυσανάλογη κατανομή της αστικής επιφάνειας σε δημόσια και ιδιωτική, αποτέλεσε την αφορμή της παρούσας εργασίας. Εντοπίσαμε για ακόμα μια φορά την δεδομένη πλέον ανάγκη επαύξησης και ανάδειξης του δημόσιου χώρου. Μια προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι και η εύρεση εναλλακτικών τόπων και κατ’ επέκταση τρόπων κατασκευής για την στέγαση των απαραίτητων λειτουργιών της πόλης που προορίζονται για ιδιωτική χρήση μακριά από την επικρατούσα τάση για την ανοικοδόμηση κάθε διαθέσιμης έκτασης του αστικού ιστού. Ως εναλλακτικούς τόπους αναζητήσαμε υφιστάμενους ανενεργούς χώρους οι οποίοι δύναται να αποτελέσουν το υπόβαθρο για τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού. Λέγοντας ανενεργούς εννοούμε χώρους οι οποίοι για κάποιο λόγο παραμένουν αμέτοχοι στα γεγονότα της πόλης. Τέτοιος χώρος θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα το κτήριο ενός εργοστασίου που έχει σταματήσει τη λειτουργία του ή επιφάνειες οι οποίες έχουν προκύψει ως υπολειμματικές λόγω της αστικής δομής της Αθήνας όπως οι τυφλές όψεις. Θεωρούμε ότι τέτοιοι τόποι κρύβουν μια δυναμική την οποία μέσα στο γενικότερο πλαίσιο έλλειψης ελεύθερων χώρων δεν έχουμε την πολυτέλεια να την αφήνουμε ανεκμετάλλευτη. Επιχειρήσαμε λοιπόν να αποδώσουμε στην πόλη έναν πολυσύνθετο ανενεργό χώρο που θεωρούμε ότι συνδυάζει κάποιες από τις ποιότητες των επιφανειών που αναφέρθηκαν επανασυστήνοντάς τον ως ένα ζωντανό και θετικό τοπίο δράσεων και γεγονότων μέσα από μια διάδραση δημόσιου και ιδιωτικού. Ο χώρος αυτός εντοπίζεται στη πόλη του Πειραιά, στην Ακτή Δηλαβέρη του Μικρολίμανου. Αποτελείται μεταξύ των άλλων από ένα κενό οικόπεδο, έναν αναλημματικό τοίχο μεγάλου ύψους και ένα ημιτελές μοντέρνο κτίσμα.

The image of the Basin (of Attica) with spatial density and disproportionate distribution of urban surface in public and private, gave rise to this work. We realized the need to enhance and promote the public space. A prerequisite for achieving this goal is to find alternative sites (and thus modes of construction) for the placing of necessary functions of the city apart from the main use, to reconstruct any available area of the urban fabric. As an alternative sites we searched existing inactive spaces which may form the basis for redefining the relationship between public and private. By saying inactive, we mean spaces that don’t participate in the life of the city. Such spaces could be an abandoned factory or surfaces that have arisen as a result of residual urban structure of Athens such as “blind” facades of buildings. We believe that some of these spaces include a dynamic, which in the general condition of non-existing free spaces, can not afford to remain unexploited.

So, we tried to attribute to the city an inactive complex area which combines some of the qualities of surfaces (that we have already mentioned), re-introducing it as a living landscape with positive actions and events through a public-private interaction. This area is located in the city of Piraeus, on the Coast Dilaveri of Mikrolimano, is consisted of an empty site, a high retaining wall and an unfinished modern building.