Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού - Μεταφερόμενος Πολυχώρος

Abstract

Η εργασία πραγματεύεται το εφήμερο, το προσωρινό, το ευμετάβλητο και προσαρμόσιμο. Προτείνοντας ως μονάδα μία κιβωτιοειδή κατασκευή στα διεθνή πρότυπα των εμπορευματοκιβωτίων (containers), επιδιώκει να εξετάσει πώς το κάθε περιβάλλον-ξενιστής επηρεάζει τη διαμόρφωση και το πρόγραμμα της εκάστοτε κατασκευής-παράσιτου. Η μονάδα είναι ελαφριά κατασκευή και αποτελεί στοιχείο που προσαρμόζεται - κατά το δυνατόν - στο περιβάλλον το οποίο καλείται να υποστηρίξει. Ως εκ τούτου, είναι θεμελιώδης η επιλογή μιας κατασκευής κυβικής μορφής, η οποία είναι μεν εύκολα παράξιμη για τα δεδομένα της βιομηχανίας (και, συνεπώς, αποτελεί προϊόν οικονομίας κλίμακας - δηλαδή ευκολότερη παραγωγή και μεταφορά, άρα και λύση συμφέρουσα οικονομικά), αφετέρου, δε, πληροί σε ικανοποιητικό βαθμό τα κριτήρια ένταξης στον υπάρχοντα αστικό ιστό, αφού ύστερα την απομάκρυνσή του δεν αφήνει ίχνη. Η κατασκευή “δανείζεται” χώρο από τα αστικά κενά και εντέλει τα συμπληρώνει ως ένα βαθμό. Για το σκοπό της εργασίας επιλέχθησαν τρεις διαφορετικές περιοχές στην περιοχή των Εξαρχείων. Η επιλογή τους σχετίζεται με τις ιδιαιτερότητές τους, επομένως και την ιστορία τους, και επιχειρεί να εξετάσει σε ποιο βαθμό μπορεί η ίδια οικοδομική μονάδα να προσαρμοστεί στα διαφορετικά αστικά κενά, χωρίς να προσβάλει, αντιθέτως να τα αναδείξει. Είναι και οι τρεις περάσματα, εντούτοις έχουν διαφορετικό χαρακτήρα και συγκεντρώνουν όλο το ιστορικό φάσμα της περιοχής. Η πρώτη, στη συμβολή των οδών Ιουλιανού και Ζαϊμη, είναι ένα πλάτωμα ανοιχτό στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, προσβάσιμο από τρεις πλευρές, περιτριγυρισμένο από πράσινο και σχεδόν απέναντι από το Μνημείο των Πεσόντων Άγγλων, Αυστραλών και. Λόγω της νευραλγικής του θέσης και του πολύπλοκου χαρακτήρα του, ο χώρος αυτός επιλέχθηκε να φιλοξενήσει λειτουργίες όπως έκθεση και παρουσίαση βιβλίου και νέων συγγραφέων, χώρος αναγνώσων, συζητήσεων και προβολών, προσωρινή αγορά βιβλίων, καθώς και ξεχωριστό σύμπλεγμα βιβλιοθήκης και αναγνωστηρίου, ανοιχτών στο κοινό. Η δεύτερη περιοχή, στην οδό Ζωοδόχου Πηγής, κοντά στην Πλατεία Ναυαρίνου, είναι αντιθέτως ένας χώρος μακρόστενος, ανάμεσα ψηλές πολυκατοικίες, που, φτάνοντας ακόμη και τους εννέα ορόφους, δίνουν την αίσθηση περιορισμού. Στο χώρο αυτό τοποθετήθηκε έκθεση φωτογραφίας, καθώς και ηλεκτρονική ενημέρωση με το χρονικό των εξελίξεων στο τοπίο της Αθήνας, με προβολή video και ψηφιακών αρχείων.

Η τρίτη και τελευταία περιοχή είναι ο ιστορικός πεζόδρομος Τοσίτσα, παραπλεύρως του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Χώρος αναμφίβολης ιστορικής βαρύτητας, ανάμεσα από τα πιο σπουδαία πρώτα δημόσια κτήρια της Νέας Αθήνας (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Αρχαιολογικό Μουσείο), επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει τρεις μονάδες-μέλη ενός “διαβατικού”, στο οποίο θα μπορεί ο περαστικός να ενημερωθεί - μέσω ψηφιακής προβολής - σχετικά με τις ελληνικές αρχαιότητες που θα περίμενε κανείς να δει στο σημαντικότερο Μουσείο της Ελλάδος, οι οποίες ωστόσο βρίσκονται στο εξωτερικό. Η κατασκευή, φυσικά, δεν αποτελεί επουδενί συνέχεια του Αρχαιολογικού Μουσείου, αντιθέτως είναι μία κατασκευή πολύ απλή τόσο στη σύλληψη, όσο και στην εκτέλεσή της, που ουσιαστικά προτίθεται να επιτύχει άμεσα και με χαμηλό κόστος, ό,τι δε θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί επί σειρά ετών από καμία διαφημιστική καμπάνια ή διπλωματική προπαγάνδα.

The Diploma Project entitled “Portable Multi-Purpose Space” addresses the ephemeral, the temporary, the fluctuating and adjustable. Suggesting a cubic-like construction as a unit, based on the international standards of containers, aims to look at how each environment (host) affects the program, form and functionality of each construction unit (parasite). The unit is a light construction, content-disassembling, an element that would easily adjusts and blends with its environment. It is a construction simply produced in terms of manufacturing (therefore, an economies of scale product, resulting in easier production and transportation. The construction “borrows” space from the urban voids, in some ways completing them. It comes as a whole, making use of nothing else but the void itself and can retreat at any given time, leaving no tracks

On grounds of this project, three locations were selected, all in the neighborhood of Exarchia. Each has their own character, history and weight. The forementioned project hopes to examine to what extend could the same unit be used by different territories, each time perfectly blending in with the urban voids and highlighting them. All three locations are passing points through the city, nonetheless each one encloses its own personality and historical memory.

The first one, on the corner of Ioulianou and Zaimi street, is a plateau that opens to Alexandras Avenue, reachable from three sides, and opposite the Memorial to the English, Australian and New Zealander soldiers surrounded by the Statue of Athena. Because of its neuralgic position, it was chosen to host functions such as book exhibition and presentation, new writers’ promotion, as well as reading, discussion and projection spaces, temporary book market, and a detached complex open to the public, that consists of a library and reading rooms. On the other hand, the second location, in Zoodochou Pigis street, near Navarinou Square, is a space tucked between tall buildings - sometimes reaching even nine stories - that gives one a sense of restriction and anxiety, a claustrophobic feeling even. That space was chosen to host a photography exhibition, as well as digital information regarding the chronicle of riots in the city of Athens.

Last but not least, the third location is the historical Tositsa pedestrian street, on the side of the National Technical University of Athens. Undoubtedly a space of historical weight, amongst the two most significant first public buildings of New Athens (the National Technical University of Athens and the National Archaeological Museum of Athens), it was chosen to host three units - parts of a route, in which a passenger would have the opportunity to pass through, and via digital media, to get enlightened about all the hellenic antiquities that one would expect to see in Hellas’ most momentous museum, but nonetheless are being “hosted” in various museums of the world. This structure of course is under no circumstances an extension of the National Archaeological Museum, on the contrary is an uncomplicated construction, which basically aims to achieve with low cost and the simpler of means, what an advertising campaign or diplomatic propaganda would not be able to accomplish in a great deal of years.