Η "άλλη" μόδα

Abstract

Ήδη από τη δεκαετία του 80, η σχέση του ενδύματος με το δομημένο περιβάλλον, αλλά και με το ανθρώπινο σώμα έχει μεταβληθεί, εξερευνώντας νέα πεδία πέραν της χρηστικότητας. Η οπτική γλώσσα που χρησιμοποιείται από την αρχιτεκτονική και το fashion design, δημιουργεί ένα διάλογο ανάμεσα στην ατομικότητα του καθενός και του κοινωνικού περιβάλλοντος. Σχεδιαστές, όπως η Rei Kawakubo και ο Hussein Chalayan, μελετούν το ένδυμα ως συνέχεια του ανθρώπινου σώματος, χρησιμοποιώντας αρχές της αρχιτεκτονικής, με στόχο να αναπτυχθεί μία σχέση με το δομημένο περιβάλλον, στο οποίο αναφέρονται. Έχοντας ως κοινό σημείο αναφοράς τον χώρο της τέχνης, τα δύο πεδία αναπτύσσουν μία αμφίδρομη σχέση , με το ένα να επιβάλλει φόρμες στο άλλο. Εκμεταλλευόμενοι την τεχνική του καμουφλάζ. Σχεδιαστές ρούχων και αρχιτέκτονες προβάλλουν στα έργα τους χαρακτηριστικά της κοινωνίας στην οποία ζουν, παίρνοντας μέρος σε ένα παιχνίδι αποκάλυψης-συγκάλυψης της ταυτότητας των ατόμων.

Since the early 80s, the relationship among garments and urban landscape, as well as the human body, has changed discovering new fields, besides use. The visual language, used by architecture and fashion design, creates a dialogue between personal identity and the social environment. Designers, such as Rei Kawakubo and Hussein Chalayan, study the garment as an extension of the human body, using architectural principles, aiming to develop a relationship with the built environment, that they refer to. Using art as their common grounds, one field affects the other, and vice versa. Working with the technique of camouflage, fashion designers and architects project society’w characteristics through their work, taking part in a game of revealing-hiding one’s identity.