Wayfinding for dummies

Abstract

Η παρούσα εργασία εξετάζει τη διαδικασία του wayfinding, ως μέθοδο επίτευξης χωρικών στόχων. Παρουσιάζει τη διαδικασία νοητικής κωδικοποίησης του περιβάλλοντος από το άτομο και εξετάζει την ιεραρχία των δράσεων που οδηγούν στην επίλυση προβλημάτων μετάβασης μεταξύ δύο σημείων. Συνοψίζει τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος που ευνοούν τη νοητική κωδικοποίηση του χώρου από την αστική κλίμακα του Kevin Lynch, μέχρι την αρχιτεκτονική κλίμακα των μελετών του Romedi Passini. Παρουσιάζει τον τρόπο επίδρασης των συστημάτων σήμανσης στο χωρικό προσανατολισμό και εκθέτει τους παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο σχεδιασμό τους. Τέλος, συσχετίζει τις νέες τεχνολογίες υποβοήθησης της πλοήγησης στο χώρο με τις γνωστικές διαδικασίες και εκτιμά την πιθανή επίδραση των νέων συστημάτων στον τρόπο αντίληψης και αλληλεπίδρασης μεταξύ ατόμου και σχεδιασμένου περιβάλλοντος.

The current paper examines wayfinding, as spatial problem-solving. It presents the mental constructions of environmental coding, while examining the hierarchy of actions that lead to actual spatial behavior. It summarizes the environmental cues that lead to mental representation, from the urban scale, as described by pioneer Kevin Lynch, to the architectural scale, as presented by the work of Romedi Passini. Also, it refers to the effect of signage systems on spatial navigation and suggests a number of factors that ought to be considered during the design process. Finally, it relates the emerging navigational technologies to the cognition procedures and estimates the possible effect of their proliferation on human cognitive skills and the corresponding role of the architect.