Τα μη επανδρωμένα εναέρια συστήματα (UAS) έχουν κερδίσει σημαντική θέση στο προσκήνιο των εξελίξεων της αεροναυπηγικής. Παραδοσιακά, όπως συνήθως, το υπόβαθρό τους ήταν στρατιωτικής προέλευσης, όμως την τελευταία δεκαετία πολυάριθμες εταιρίες, πανεπιστήμια και ομάδες ανά τον κόσμο αναπτύσσουν μη επανδρωμένα εναέρια συστήματα που ενσωματώνονται όλο και περισσότερο στις ανάγκες και την καθημερινότητα του σύγχρονου κόσμου. Παρ’ όλ’ αυτά, σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα εξαντλημένο πεδίο ούτε κοινή γνώση. Οι νέες μεθοδολογίες, αλγόριθμοι, εφαρμογές και η ενσωμάτωσή τους σε ένα ενιαίο σύστημα είναι αντικείμενο έρευνας και η τεχνογνωσία που ακοκομίζεται είναι πολύτιμη.
Στο πνεύμα αυτό, το θέμα της διπλωματικής εργασίας αυτής είναι να μυήσει τον γράφοντα στην κατασκευή αυτόνομων μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων, εστιάζοντας σε ατράκτους με σταθερή πτέρυγα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους που μπορεί να συμβάλλουν στο τελικό αποτέλεσμα.
Unmanned Aerial Systems (UASs) have gained a significant place in the aerospace industry. Traditionally, as expected, they had a military background, but in the last decade multiple companies, universities and groups all around the world develop UASs that respond to emerging social needs. However, this is neither a depleted field nor common knowledge. New methodologies, algorithms, applications and their integration into a combined system are the object of ongoing research and the knowhow gained in the process is valuable.
In that aspect, the goal of this diploma thesis is to initiate the author into the creation of UASs, focusing on fixed-wing airframes, taking into account all the factors that affect the final result.