Ύπαρξη Ι κατοίκηση: μια διαλεκτική του ορίου

Abstract

Η διάλεξη επιχειρεί να αναγνώσει την έννοια του ορίου, όπως αυτή προκύπτει μέσα από την πολυσχιδή σχέση του ανθρώπου με τον τόπο. Ο δεσμός αυτός γίνεται εδώ αντικείμενο έρευνας: εφορμούμενοι από τα οργανωτικά «σχήματα¨του Piaget (εγγύτητα-συνέχεια-περίκλειση) που μιλούν πρωτογενώς για τον τρόπο ύπαρξης του ανθρώπου, αναζητούμε τις συγκροτήσεις εκείνες που δομούν νοητικά και πρακτικά την ανθρώπινη κατοικία (άνθρωπος-τοίχος-ανοίγματα). Μέσα από την αντιπαραβολή των δύο αναγνωρίζοθμε κάθε φορά το όριο ως μεταβλητή οντότητα• το όριο γίνεται σώμα, χώρος, τόπος, κατάσταση, παίρνει δηλαδή τη μορφή ενός πολύτροπου ενδιάμεσου που άγει στην ουσία του το κατοικείν. Μιλάμε, λοιπόν, πράγματι για όριο ή, μήπως, τελικά για «κοινό τόπο»;

This lecture attempts to read the concept of border through the multifarious relation between man and place. This relation becomes here our matter of research: incented by Piaget’s organizational “schemata” (proximity-continuity-enclosure) which talk primitively about the way of man’s existence, we try to find those compositions that form, both in an intellectual and pragmatic way, man’s dwelling (man-wall-openings). Through the dialectic of the two sides we identify the border as a variable entity; the border can be the body, the space, the place, the situation, it takes the form of an ingenious in-between by which dwelling is led to its very essence. Thus, can we truly talk about border, or maybe, in the end about “common place”?