Παρασκευή 26 Απριλίου 2013. Η ολοκλήρωση μιας σειράς συνεντεύξεων. Απόπειρα, η κατανόηση της σύγχρονης μονοκατοικίας στην Αθήνα και η αναπτυχθείσα σχέση αρχιτέκτονα και ιδιοκτήτη.
Με ποιό τρόπο όμως θα μπορούσαν να ακουστούν τόσες και τόσο διαφορετικές απόψεις; Και μάλιστα με ποια πρόφαση; H πρώτη λέξη που μας ήρθε στο νου ήταν το συμπόσιο. Με σαφή την επιρροή του Πλάτωνος συμποσίου, επιδιώχθηκε ο εκσυγχρονισμός ενός τέτοιου σκηνικού με πρωταγωνιστές αρχιτέκτονες. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζεται ένα «συμπόσιο» με θέμα την κατοικία, υπό τη μορφή δείπνου, με οικοδέσποινα επίσης μια αρχιτέκτονα και τόπο συνάντησης το σπίτι της. Η βραδιά χωρίζεται σε πράξεις, κάθε μία από τις οποίες αντιστοιχεί στα μέρη του δείπνου. Σε κάθε μέρος συζητείται μία πτυχή του θέματος της κατοικίας σε συνάρτηση με τον πελάτη. Ο δικός μας ρόλος σε αυτό ενσαρκώνεται μέσω του αφηγητή, ο οποίος δεν εστιάζει μόνο στην παρουσίαση των πράξεων του δείπνου, αλλά κυρίως στην γνωστοποίηση των απόψεων των ιδιοκτητών, από τη δική τους και τη δική μας σκοπιά.
Friday, April the 26 of 2013. The completion of a series of interviews. Attempt, the understanding of the contemporary house in Athens and the grown relationship between architect and owner.
In which way could so many and different opinions be heard? And in which pretext? The first word that came in mind was the term symposium. With a clear influence of Plato symposium, the aim was to modernize such a scene, starring architects. More specifically, a symposium revolving around the issue of residence is presented, in the form of a dinner. Hostess, an architect and meeting place her house. The evening is divided into acts, where each one of them corresponds to a dinner part. In each part, different angles of the subject are discussed, always in connection with the client - owner. Our role in all this, is embodied through the narrator, who doesn’t focus only on the presentation of the acts of the dinner, but mostly on the owners’ opinions, from their and our point of view.