Η ελαφρά κατασκευή στα όριά της: ένα ταξίδι μέσα από τα έργα του Frei Otto

Abstract

Παρότι μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα δεν αναγνωρίζονταν ως επίσημη αρχιτεκτονική, οι κατασκευές από μεμβράνη έχουν ιδιαιτερότητες οι οποίες μπορούν να διαπεράσουν με ενιαίο και σφαιρικό τρόπο την αρχιτεκτονική σύνθεση και την κατασκευή. Η ερευνητική αυτή εργασία έχει στόχο να αναδείξει τις ιδιαιτερότητες των κατασκευών αυτών και συγκεκριμένα των εφελκυόμενων κατασκευών από μεμβράνη. Η εργασία δομείται πάνω σε μια πορεία από τα πρώτα έργα του Frei Otto, προσωπικότητας κλειδί στην ιστορία των υφασμάτινων κατασκευών . Η πορεία αυτή, που συμπληρώνεται με την παρουσίαση μεθόδων μορφοποίησης και των πειραμάτων του F .O, αναδεικνύει τη σταδιακή εξέλιξη αυτού του τύπου των κατασκευών μέχρι την υλοποίηση του έργου του -σημείου αναφοράς για τις υφασμάτινες κατασκευές αλλά και ευρύτερα για τις ελαφρές κατασκευές - του Γερμανικού Περίπτερου στην Expo67 του Μόντρεαλ. Σε κάθε ένα από τα έργα που αναλύονται, εντοπίζονται οι δομικές ιδιαιτερότητες και οι περιορισμοί αυτών των κατασκευών, επιτρέποντας να φανεί ο τρόπος με τον οποίο κάθε έργο ξεχωριστά συνεισέφερε στην επίτευξη της μέχρι τότε μεγαλύτερης καλωδιωτής υφασμάτινης κατασκευής στον κόσμο. Η μελέτη κλείνει με παρουσίαση δύο εντυπωσιακών σύγχρονων έργων, του Millennium Dome και του Ιαπωνικού περίπτερου στο Αννόβερο (Expo 2000) του Shigeru Ban. Αν και πολύ διαφορετικά με τα έργα του πρώτου μέρους, συμβάλουν στην κατανόηση του συναρπαστικού κόσμου των υφασμάτινων κατασκευών μέσα από μια διαφορετική οπτική.

Although membrane constructions were not recognized as part of the official architecture by the middle of the last century, they have special features which can be the expression of a comprehensive way of conceiving architecture and construction. This essay aims to highlight the special features of these structures namely of tension membrane structures. The essay is structured on a journey through the first works of Frei Otto, a key personality in the history of textile structures. This journey, which is completed by the presentation formatting methods and experiments of F. O, shows the gradual development of this type of constructions to the project- benchmark of fabric constructions and light structures - the German Pavilion in Expo67 Montreal. In each of the projects analyzed, identifying the structural peculiarities and limitations of these structures, shows the way in which each individual project contributed to the achievement of the longest cable fabric manufacture in the world. The study closes with a presentation of two impressive contemporary works, the Millennium Dome and the Japanese pavilion at Hannover (Expo 2000) of Shigeru Ban. Although very different from the works of the first part of the essay, they contribute to the understanding of the exciting world of textile structures through a different perspective.