Χωρογραφήματα: ο χορός ως εργαλείο ανάλυσης και σύνθεσης χώρου

Abstract

Ο χορός και η αρχιτεκτονική συναντούνται στην από κοινού διαπραγμάτευση της έννοιας του χώρου . Ο χορός είναι η ποίηση της γλώσσας της κίνησης στο χώρο. Η αρχιτεκτονική ζωντανεύει ανάμεσα σε διαδρομές και ανθρώπινες κινήσεις που αναπαράγουν σχήματα και μορφές στο χώρο. Ο συνδυασμός των δύο πεδίων μπορεί να οδηγήσει σε νέους τρόπους αντίληψης και παραγωγής του χώρου. Η ανάπτυξη των δύο προσεγγίσεων, αναλυτικής και συνθετικής, προτείνει τη χρήση του σώματος και της κίνησής του ως εργαλείο παραγωγής μορφών και χωρικοτήτων. Η αναλυτική προσέγγιση έχει ως στόχο την υλοποίηση και ανάλυση του φανταστικού χώρου μιας χορογραφίας. Η χορογραφία μεταγράφεται μέσω μιας αλγοριθμικής διαδικασίας σε χωρικές μορφές/ιχνομορφές. Η συνθετική προσέγγιση υλοποιείται στο προγραμματιστικό περιβάλλον AutoLisp της AutoCAD, με το οποίο ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να αυτοσχεδιάσει την κίνηση του σώματος παράγοντας ταυτόχρονα τη χωρικότητα της κίνησης του σώματος. Πως εξωτερικεύονται τα εσωτερικά σχήματα του χορού και πως αυτά αναπαριστούνται στο χώρο; Πως η αρχιτεκτονική μπορεί να χρησιμοποιήσει το χορό και να ανάγει μια απλή περιήγηση σε χορευτική;

Dance and architecture lay on the common reference of the concept of space. Dance is the poetry of the vocabulary of movement in space . Architecture revives between paths and human movements, that generate shapes and forms in space. The fusion of these two fields can lead to new ways of perception and production of space. The development of the two approaches , analytical and synthetic , proposes the use of the body and its movement as a productive tool of forms and spatialities . The analytical approach aims at the creation and the analysis of the imaginary space of a choreography . The choreography, through an algorithmic process, is transcribed into spatial forms. The synthetic approach is implemented in the programming environment of AutoLisp for AutoCAD, with which the user has the ability to improvise the body movement and generate its spatiality at the same time . In which way the internal shapes of the dance can be expressed and represented in space? How can architecture use dance and transcribe the simple procedure of walking into a dance ?