Ο διαχωρισμός της ελαστικής ενέργειας παραμορφώσεων είναι πολύ σημαντικός για την επιστήμη της μηχανικής των υλικών. Στην παρούσα εργασία είδαμε ότι στην περίπτωση των ισότροπων και κυβικά ανισότροπων υλικών είναι πάντοτε εφικτός ο διαχωρισμός της ενέργειας σε ένα τμήμα που συνδέεται με την αλλαγή όγκου και σε ένα άλλο τμήμα που συνδέεται με την αλλαγή σχήματος. Αυτό επιτυγχάνεται γράφοντας τον τανυστή των τάσεων ως άθροισμα ενός υδροστατικού και ενός αποκλίνοντος τανυστή. Η επιβολή υδροστατικής πίεσης προκαλεί μόνο αλλαγή όγκου ενώ η επιβολή του αποκλίνοντος τανυστή τάσεων προκαλεί μόνο αλλαγή σχήματος. Για τις υπόλοιπες τάξεις ανισοτροπίας όμως ένας τέτοιος διαχωρισμός του τανυστή των τάσεων δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντί αυτού προκύπτει και ένας τρίτος όρος ενέργειας μεικτής φύσεως. Σκοπός μας ήταν να διερευνήσουμε πότε μηδενίζεται αυτός ο τρίτος όρος.
The segregation of flexible energy of deformities is very important for the science of mechanics of materials. In the present work we saw that in the case the isotropic and cubic anisotropic materials is always feasible the segregation of energy in a department that is connected with the change of volume and in a other department that is connected with the change of form. This is achieved writing him [tanysti] the tendencies as sum of one hydrostatic and deviating. The imposition of hydrostatic pressure causes only change of volume while the imposition of deviating tendencies causes only change of form. For the remainder orders of anisotropy however a such segregation of tendencies does not have the desirable result. Aim our was to investigate when is annihilated this third term