Πειραιάς,από τη Λεύκα στο Λιμάνι.Το αστικό τοπίο στις γραμμές του τρένου

Abstract

Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας είναι η ανάπλαση μιας εγκαταλελειμμένης σιδηροδρομικής γραμμής στον Πειραιά η οποία οριοθετεί την πρώην βιομηχανική ζώνη της πόλης χωρίζοντας την από περιοχές κατοικίας. Στο πρώτο μέρος γίνεται ανάλυση της υφιστάμενης κατάστασης και των προβλημάτων που παρουσιάζει η ευρύτερη περιοχή μελέτης. Βάσει των συμπερασμάτων της ανάλυσης διαμορφώνεται ένα γενικό πλάνο επέμβασης που αφορά στη διαχείριση της γραμμής και στην λειτουργία της μέσα στην πόλη. Προτείνεται η δημιουργία ενός γραμμικού πάρκου στα χνάρια της γραμμής, μιας πράσινης διαδρομής η οποία μέσω της ένωσης με υφιστάμενους πεζοδρόμους και δημόσιους χώρους θα δημιουργήσει ένα πράσινο δίκτυο. το δεύτερο μέρος εστιάζει στη συνθετική επίλυση του γραμμικού πάρκου. Πέρα από τη χάραξη της γραμμής που διατηρείται, γίνεται μια αντικατάσταση των σκληρών υλικών με φυσικά υλικά. Τα δέντρα, χρησιμοποιούνται ως στοιχεία σύνθεσης- δημιουργούν όγκους και σημεία, οριοθετούν περιοχές και κατευθύνουν κινήσεις στο χώρο. Το φώς και η σκιά, η ροή του αέρα, οι υφές των υλικών, το άρωμα, το χρώμα, οι εναλλαγές των εποχών είναι στοιχεία που ενσωματώθηκαν στο σχεδιασμό ώστε να επαναφέρουν την εμπειρία του φυσικού περιβάλλοντος σε έναν υποβαθμισμένο, περιβαλλοντικά, αστικό χώρο. Τέλος, η επανάχρηση σιδηροδρομικών βαγονιών εφοδιάζει το πάρκο με διάφορες χρήσεις που υποστηρίζουν και αναπτύσσουν περαιτέρω τη λειτουργία του.

The current thesis regards the redevelopment of an abandoned railway line, which defines the former industrial zone of Pireus, separating it from residential areas. The first part analyzes the current situation and problems in a broader area; a master plan of operations to reclaim the role of the railway line in the ever-changing urban environment is proposed. The proposal includes a linear park following the existing trails which forms a green urban passage to be connected with existing pedestrian streets and public spaces to create a green network. The second part focuses on the actual design of the linear park. The original railway parts are retained, while the hard materials are replaced with “softer” ones. The trees are used as the main design tool, creating volume, working as landmarks, boundaries while indicating pathways. Light and shadow, air flow, materiality and texture, scent and colour, season alternating, all have been incorporated in the design process to restore the experience of nature in an environmentally degraded urban context. Finally, old rail wagons are redesigned to provide the park with various uses, to support and develop its everyday function.