Ίχνη μνήμης στο τοπίο. Άγιος Σωζόμενος

Abstract

Η πρόταση αποσκοπεί στην ανάδειξη της ενδιαφέρουσας ιστορικής διαστρωμάτωσης του εγκαταλελειμμένου οικισμού και ανάσυρση της μνήμης του τόπου, χωρίς να διαταράσσεται η κυριαρχία του φυσικού τοπίου. Συνεπώς ορίζονται ως κόμβοι τα σημεία όπου σώζονται μνημεία αλλά και τα σημεία που αποτελούσαν τοπόσημα για τον οικισμό και έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, στους οποίους προτείνονται ήπιες τοπιακές παρεμβάσεις που συνδιαλέγονται με τα ερείπια και το φυσικό στοιχείο και στους οποίους ο επισκέπτης μπορεί να αντιληφθεί και να ενημερωθεί για την ταυτότητα του οικισμού. Σχεδιάζεται ακόμη μια βασική διαδρομή που συμπληρώνεται από δευτερεύουσες για να συνδέσει αυτούς τους κόμβους, δημιουργώντας μια πολιτιστική περιήγηση. Αναγνωρίζοντας ότι η ιστορία δεν είναι στατική αλλά βρίσκεται συνεχώς σε εξέλιξη, τοποθετώ μια μονάδα υποστήριξης αρχαιολόγων/ ερευνητών οι οποίοι θα δώσουν συνέχεια στην ανάσυρση της μνήμης, και οι οποίοι θα εκθέτουν τα ευρήματα των ανασκαφών και θα ενημερώνουν σε τακτική βάση για την εξέλιξη των ερευνών τους. Έτσι η περιοχή μελέτης θα αποτελέσει ένα «ζωντανό εργαστήρι» που θα διατηρεί ενεργή την ταυτότητα του τόπου εμπλέκοντας και ευαισθητοποιώντας την τοπική κοινωνία, μαθητές, καλλιτέχνες, ερευνητές, παιδιά ή απλούς επισκέπτες. Η διαδρομή λαμβάνει ακόμη χαρακτήρα περιβαλλοντικής περιήγησης και ανάδειξης του φυσικού κάλλους, καθώς αρχίζει από την κοίτη του ποταμού και καταλήγει στα ασβεστολιθικά πρανή. Το φυσικό στοιχείο εμπλουτίζεται από την προτεινόμενη φύτευση. Η παρέμβαση συμπληρώνεται από μικρές κτιριακές μονάδες σε σημεία όπου παρίσταται ανάγκη.

The project aims to highlight the unique historical stratification of the abandoned settlement and to reveal the memory of the place, without disturbing the dominance of the natural landscape. Therefore I set as points of interest the points where historical monuments are preserved and the ones that were landmarks for the settlement and are now almost destroyed; soft landscaping interventions are proposed in these points conversing with the ruins and the physical element and where the visitor can be informed about the identity of the site. In addition, a basic route is designed, supplemented by secondary ones, connecting the points of interest and creating a cultural walk. Recognizing that history is not static but constantly in progress, I place a supporting unit for archaeologists who will continue the retrieval of the memory of the place exposing findings of the excavations and announcing the progress of their surveys on a regular basis. Therefore the site will constitute a “living laboratory” that will keep active the identity of the site, involving and sensitizing the local community, students, artists, researchers, children or simple visitors. The route takes character of natural walk and promotion of the natural beauty, as it starts from the river banks and ends up the limestone slopes. The natural element is enriched by the proposed planting. Finally, the intervention is supplemented by small building units at points where necessary.